افریقا، صحرای
اِفریقا، صحرای (Sahara)
بزرگ‌ترین بیابان جهان، با وسعت ۹,۰۶۵,۰۰۰ کیلومتر مربع در شمال افریقا. از اقیانوس اطلس تا رود نیل امتداد دارد و غرب مصر، بخشی از غرب سودان، بخش‌های وسیعی از موریتانی[۱]، مالی[۲]، نیجر، چاد[۳]، بخش‌های جنوبی مغرب[۴]، الجزایر، تونس[۵]، و لیبی را دربرگرفته است. قسمت‌های کوچکی از الجزایر و تونس پایین‌تر از سطح دریا قرار دارند، اما صحرای افریقا عمدتاً فلاتی با رشته‌کوه‌های مرکزی است و کوه‌های هقار[۶]، در الجزایر؛ ارتفاعات آیر[۷]، در نیجر؛ و کوه‌های تیبستی[۸]، در چاد را شامل می‌شود، که بلندترین قلّۀ آن‌ها اِمی کوسی[۹] با ارتفاع ۳,۴۱۵ متر است. چندین واحه راه‌های کاروان‌رو، جاده‌های مدرن امروزی، را قطع می‌کنند. در شمال صحرا ذخایر نفت و گاز وجود دارد. یافته‌های ماهواره‌ای طرحی کلی از زیر سطح رودخانه‌هایی را مشخص کرده‌اند که ۲میلیون سال پیش وجود داشته‌اند. نقاشی‌های درون غارها، وجود رودهای جاری و حیات جانوری را در ۴هزار سال پیش تأیید می‌کنند. تصاویر ماهواره‌ای دهۀ ۱۹۸۰ نشان می‌دهد که مساحت این بیابان با توجه به میزان بارش باران از سالی به سال دیگر افزایش یا کاهش می‌یابد. صحرای افریقا عمدتاً فلاتی مرتفع است که میانگین ارتفاع آن به ۶۰۰ متر می‌رسد و سطح آن مرکب از تختال[۱۰] و کوهستان است. ۴۳ درصد از صحرای افریقا کوهستانی است.