امامزاده احمد بن موسی
| موقعیت | شهر شیراز |
|---|---|
| کاربری | زیارتگاه |
| زمان ساخت | دوران اتابک ابوبکر سعد بن زنگی |
اِمامزاده احمد بن موسی (ع)
(معروف به شاه‌چراغ) بارگاه برادر کوچک‌تر امام رضا (ع)، واقع در شهر شیراز. گویند هزار بار کلام‌الله مجید را به خط خود نوشت و با بهای آن هزار بنده را خرید و در راه خدا آزاد کرد. بعد از ولایتعهدی امام رضا (ع) رهسپار مرو شد، ولی در دو فرسنگی شیراز خبر شهادت امام هشتم را شنید و چون مأمون دستور قلع‌وقمع علویان را صادر کرده بود، حاکم وقت شیراز ایشان را به شهادت رساند. مدفن وی تا زمان عضدالدولۀ دیلمی که محل دفن را یافتند، معلوم و مشهود نبود. گویند این پادشاه بر فراز مدفن وی بارگاهی ساخت. بنای اصلی امامزاده به زمان اتابک ابوبکر سعد بن زنگی تعلق دارد و مشهور است که در وزارت امیر مقرب‌الدین مسعود بدرالدین، وزیر سعد زنگی، گنبدی بر قبر آن حضرت ساخته شد. در ۱۳۳۷ق گنبدی را با مصالح ساختمانی جدید و به همان طرح قبلی ساختند. ضریح مرقد نیز به دستور فتحعلی‌شاه قاجار ساخته شده است. برخی از محققان این مرقد را منسوب به احمد بن موسی بن امام محمدتقی (ع) می‌دانند.
ازجمله مدفونان در این امامزاده، وصال شیرازی و سه فرزند او، صادق‌خان زند برادر کریم‌خان زند و پسر او جعفرخان زند هستند. در شرق محوطه، بازار بین‌الحرمین، بقعۀ شاه‌چراغ را به بقعۀ میرسید محمّد برادر او متصل می‌کند.
در سال‌های اخیر طرح توسعۀ حرم در دستور کار متولیان امر قرار گرفته است.