کامچاتکا، شبه جزیره
کامْچاتْکا، شبه‌جزیرۀ (Kamchatka)
ناحیه‌ای کوهستانی در خاور دور روسیه[۱] با ۳۷۰هزار کیلومتر مربع مساحت دریای اُخُتسک[۲] را از اقیانوس آرام و دریای برینگ[۳] جدا می‌کند. بیش از ۱,۲۰۰ کیلومتر طول و بالغ بر ۱۶۰ قله آتشفشانی دارد که ۲۲ قلۀ آن فعال‌اند. چشمه‌های آب گرم زیادی نیز در آن است. شبه‌جزیره کامچاتکا زیستگاه شمار عظیمی از جانوران و گونه‌های پرندگان، شامل خرس قهوه‌ای، عقاب دریایی و سمور است. این ناحیه دارای آب‌وهوای بسیار سرد با پوشش گیاهی توندرا[۴] و جنگل در دره‌هاست. زغال‌سنگ، گوگرد، طلا، میکا و سایر منابع معدنی در این شبه‌جزیره وجود دارد. در کامچاتکا اقوام گوناگونی زندگی می‌کردند، مانند کوریاک[۵]، چوکچی[۶]، ایتِلمان[۷] و کامچادال[۸]، تا این‌که روس‌ها در اواخر قرن ۱۷ در جست‌وجوی خز وارد این ناحیه شدند. درنتیجۀ آن شمار بومی‌ها به‌شدت کاهش یافت، گرچه گروه‌های مجزا هنوز هم در غرب و شمال شرقی جزیره به‌شیوۀ زندگی سنتی پایبندند. از اواسط قرن ۱۸، کامچاتکا تبعیدگاه جنایتکاران و زندانیان سیاسی شد. در دورۀ اتحاد شوروی، موقعیت استراتژیکی مهم آن سبب رشد تأسیسات نظامی به‌‌منظور دفاع از شرق کشور شد. در ۱۹۶۵ تلاش برای مهار انرژی موجود از فعالیت آتشفشانی در این ناحیه صورت گرفت و ایستگاه برق زمین‌گرمایی (ژئوترمال) به‌کار افتاد. از زمان فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، مدیریت حیات وحش در کامچاتکا تضعیف شد. شکارچیان خارجی، تعداد خرس‌ها را (بین ۱۴هزار و ۱۱هزار در ۱۹۹۰) به حدود ۶هزار در ۱۹۹۴ کاهش دادند. تعداد ببر بسیار کمیاب آمور[۹] از ۴۰۰ در ۱۹۹۰ به ۲۵۰ در ۱۹۹۴ کاهش یافت.