عینیت نو
عینیَّت نو (Neue Sachlichkeit)
گروهی از هنرمندان آلمانی که در دهۀ ۱۹۲۰م، اکسپرسیونیسم[۱] و گرایش‌های انتزاعی[۲] رایج را طرد کردند و به نقاشی با شیوه‌ای خشن و واقع‌گرا[۳] رو آوردند. اصطلاح عینیت نو را گوستاو هارتلوب، مدیر نگارخانۀ مانهایم، در ۱۹۲۳م وضع کرد. این جنبش فاقد هرگونه جهان‌بینی منسجم بود. اعضای سرشناس گروه عبارت بودند از جورج گروس، اوتو دیکس، و ماکس بکمان. نقاشی‌های اعضای این گروه، بازتابی است از سرخوردگی تلخ جامعۀ پس از جنگ جهانی. محتوای آثارشان اغلب واجد طنزی تلخ است. سبک و نحوۀ اجرای آثار این گروه مرهون نقاشی فراطبیعی[۴] ایتالیایی و همچنین مکتب دادا[۵]ست. رژیم نازی در دهۀ ۱۹۳۰م به شاخۀ واقع‌گرایی اجتماعی[۶] این جنبش پایان داد.