مباحات
مباحات adiaphora
(در یونانی بهمعنی «امور بیتفاوت») اعمالی که رواقیان[۱] آنها را در مرز میان خوب و بد میدانستند؛ در دین، اعمال و آدابی که بیتفاوت یا کأنلمیکن به شمار میروند. بحث مباحات در جنبش اصلاحات پروتستان آلمان[۲]، از اختلافی بر سر بعضی احکام کاتولیکی آغاز شد. امپراتور کارل پنجم[۳] برای آشتی دادن رعایای کاتولیک و پروتستان خود با یکدیگر یک مرامنامهای موقت تا زمان حل مسئله در یک شورای عمومی ابلاغ کرد (1548). مباحات آنگونه از رسوم و عقاید بودند که فیلیپ ملانکتون[۴] و طرفدارانش در مصالحۀ لایپزیگ[۵] آنها را مباح، (بیتفاوت) خواندند. ضرورت اعمال نیک و احیای عشای ربانی[۶]، با غالب آداب آن، از شرایط مصالحۀ لایپزیگ بودند. کالونیها[۷] و پیوریتنها[۸] مفهوم مباحات را نپذیرفتهاند و لوتریها[۹] معمولاً امور آیینی و سازمانی و مانند آنها را مصداق آن دانستهاند.