مجدالاشراف
مجدالاشراف (شیراز 1243- همانجا 1330ق)
(با نام اصلی: سید جلال‌الدین محمد شریفی حسینی، ملقب به مجدالاشراف و معروف به جلال‌الدین محمد مجدالاشراف) عارف و حکیم بزرگ و سی و ششمين قطب سلسلۀ ذهبیه. او متولی آستان مقدس شاهچراغ بود. از این رو، به "ذوالریاستین" هم معروف است. خانواده‌اش نيز مقام توليت آستان مقدس شاهچراغ را داشتند. نسب مجدالاشراف به سيد شريف جرجانی می‌رسد. او فرزند مرحوم سید ابوالقاسم حسینی شریفی مشهور به میرزا بابا و متخلص به "راز" بود. در محضر پدرش و نیز استادانی بزرگ همچون میرزا حسن فسایی (مؤلف فارسنامه ناصری)، به آموختن ادبیات عرب، فقه، اصول، کلام، حدیث، تفسیر و حکمت پرداخت. ساعات فراغت خودش را نیز صرف آموختن هنر خوشنویسی می‌کرد و در خط نسخ و نستعلیق و شکسته به مقام استادی رسیده بود. دیوان شعری هم داشت و متخلص به "قدسی شيرازی" بود. مريدانش در مدح وی اشعاری سرودند كه در رسالۀ جلاليه گنجانده شده است.
مجدالاشراف برای تحصيلات تكميلی عازم مشهد شد و آن‌جا دو سال اقامت داشت. دروس خارج را در مشهد فرا گرفت. پس از آن، راهی يزد شد و به تکمیل فلسفه و حكمت مبادرت كرد. در 1266ق به زادگاهش بازگشت و تحت تعليم مستقيم پدرش قرار گرفت. پس از فوت پدرش - كه او 43 ساله بود- مسنددار هر دو منصب قطبيت و توليت شد. از آثار اوست: رسالۀ تحفة‌الوجود در حكمت و عرفان، رسالۀ مرات الكاملين، رسالۀ خلاصة‌الذهب، مجلل الانوار يا كشكول سلسلةالذهب. او در حجره‌ای در حرم شاهچراغ شیراز، مدفون شده است.