میثاق (قرآن)
میثاق (قرآن)
(در قرآن، میثاق عالم ذر) پیمانی است که خداوند از آدم یا بنی‌آدم بر وحدانیت خود گرفته و در قرآن به آن اشاره شده است (اعراف، 172). این میثاق به این علت است که در روز قیامت، انسان نگوید ما از این حقیقت غافل بودیم. برخی مفسران در تفسیر آیۀ میثاق، معتقدند در عالم واقع چنین امر معجزه‌گونه‌ای اتفاق افتاده است. در رأس این گروه، طبری و عتیق نیشابوری قرار دارند. برخی دیگر از مفسران معتزله و شیعه، آن را بیان مجازی می‌دانند و معتقدند نص صریح قرآن دلالت بر ظهر، یعنی پشت یا صلب آدم ندارد، بلکه اشاره به پشت‌ها یا اصلاب بنی‌آدم دارد و کل نژاد انسان را دربر می‌گیرد و اجزای بی‌جان قابلیت پیمان گرفتن و گواهی دادن ندارند. درنتیجه، خداوند از طایفه‌ای از ذریۀ آدم که از اصلاب فرزندان آدم زاده بودند و وجود خارجی داشتند، پیمان گرفت و پیمان او همانا ارسال و شناساندن پیامبران به آن‌ها بود.