پارمیجانینو، فرانچسکو (۱۵۰۳ـ۱۵۴۰)
پارْمیجانینو، فرانْچِسکو (۱۵۰۳ـ۱۵۴۰م)(Parmigianino, Francesco)
| فرانچسکو پارمیجانینو Francesco Parmigianino | |
|---|---|
| زادروز |
۱۵۰۳م |
| درگذشت | ۱۵۴۰م |
| ملیت | ایتالیایی |
| شغل و تخصص اصلی | نقاش |
| شغل و تخصص های دیگر | باسمه کار |
| سبک | شیوه گرایی |
| آثار | تابلوی مریم عذرای گردن بلند (ح ۱۵۳۵م)، رؤیای ژروم قدیس |
| گروه مقاله | نگارگری و مجسمه سازی جهان |
نقاش و باسمه‌کار[۱] ایتالیایی. از برجسته‌ترین مانریست[۲]ها (شیوه‌گران) بود. مضامین دینی، تک‌چهره‌های شهوانی، و پیکرهای اشرافیِ باریک و کشیدۀ زیبایی پدید آورد، که تابلوی مریم عذرای گردن بلند[۳] (ح ۱۵۳۵م؛ موزۀ اوفیتسی[۴]، فلورانس[۵]) از آن جمله است. از نخستین هنرمندان ایتالیایی بود که چاپنقش‌های تیزابی بدیعی ساخت. پارمیجانینو از خانواده‌ای هنرمند بود، نقاشی را از نزدیکانش آموخت و از شاخص‌ترین پیروانِ مانریست (شیوه‌گر) کوردجو[۶] شد، اگرچه از رافائل[۷] و میکلانژ نیز تأثیر پذیرفت؛ در آثارش با ظرافت خاصی در بلندی و باریکی پیکره‌ها اغراق می‌کرد. نخستین کارهایش را در پارما[۸] پدید آورد و در ۱۵۲۲م تزیینات بازوی عرضی جنوبیِ کلیسای جامع شهر را اجرا کرد. در ۱۵۲۳م به رم رفت، و به‌استخدام پاپ کلمنس هفتم[۹] درآمد؛ نقل است که پارمیجانینو درحال نقاشیِ تابلوی رؤیای ژروم قدیس[۱۰] (نگارخانۀ ملی لندن[۱۱]) بود که نیروهای امپراتوری در جریان تاراج شهر در ۱۵۲۷م، به کارگاهش ریختند. به بولونیا گریخت و در ۱۵۳۱م به پارما بازگشت. پس از آن می‌بایست دیوارنگاره[۱۲]های کلیسای سانتا ماریا دلا استاکّاتا[۱۳] را می‌ساخت، ولی آن‌قدر کار را به‌تعویق انداخت که به جرم عدول از قرارداد روانۀ زندان شد. پس از آزادی به کاسال مادجوره[۱۴] گریخت، و اندکی بعد درگذشت. چاپنقش‌های تیزابیِ آثارش در ترویج مانریستی (شیوه‌گری) اروپا سهمی بسزا داشتند. طراحی‌های بسیاری نیز اجرا کرد که شماری از آن‌ها را مجموعه‌داران انگلیسی در قرن‌های ۱۷ و ۱۸م گردآوری کردند. همچنین چاپنقش‌های تیزابی و طرح‌های تزیینی بدیعی پدید آورد که از آن‌ها باسمه‌های چوبی[۱۵] سایه‌روشن[۱۶] ساخته شده‌اند.