پاپیه ماشه

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

پاپیِه‌ ماشِه (Papier Mache)

پاپيِه‌ ماشِه

(در زبان فرانسه به‌معنای کاغذ فشرده یا کاغذ جویده‌شده) مخلوطی از کاغذ خیس‌خورده و چسب که پس از خشک‌شدن سفت می‌شود و در ساختن اشیا و پیکره‌ها و خصوصاً قلمدان به‌کار می‌رود. مادۀ‌ اولیه جلدسازی کتاب و بدنۀ قلمدان به‌شمار می‌رود. بدنۀ قلمدان را با لاک ویژه‌ای تزیین می‌کنند، که آن را هنر نقاشی روغنی یا لاکی گویند. روش کار بدین صورت است که هنرمند پس از تهیۀ پاپیه‌ ماشه چندبار روی آن را لاک می‌زند تا منفذهایش پر شود؛ سپس با لایۀ بسیار نازکی از گچ روی آن را می‌پوشاند، سمباده می‌زند و صیقل می‌دهد و در آخر آن را با آبرنگ نقاشی می‌کند. فرآورده‌های پاپیه‌ ماشه بیشتر در قزوین و اصفهان رواج دارد. پاپیه‌ ماشه، سبک و ارزان است و در تهیه و تزیین اسباب‌بازی و انواع ظروف بسیار کاربرد دارد. در ایتالیا از همان اوایل قرن ۱۵ از پاپیه ماشه برای ساخت نقش‌برجسته‌های کم‌عمق استفاده می‌شد.