پرودون، پیر پل (۱۷۵۸ـ۱۸۲۳)

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

پرودون، پیِر پُل (۱۷۵۸ـ۱۸۲۳)(Prud\'hon, Pierre Paul)

نقاش فرانسوی. از هنرمندان فرعیِ جنبش رمانتیک[۱]، و از مخالفان نئوکلاسی‌سیسمِ[۲] ژاک لوئی داوید[۳] بود؛ با تک‌چهره‌سازی‌ها و پرده‌های اساطیری[۴] و تمثیلی[۵]اش، ازجمله عشق و رفاقت[۶] (ح ۱۷۹۳؛ مؤسسۀ هنری مینیاپولیس[۷]) به‌شهرت رسید، و مورد حمایت ناپلئون قرار گرفت. پرودون پس از آن‌که در ۱۷۸۴ برندۀ جایزۀ رم[۸] شد، به ایتالیا رفت، اما برخلاف نقاش معاصرش، داوید، از نئوکلاسی‌سیسمِ رایج تأثیر نپذیرفت. سبک او که از کوردجو[۹]، نقاش ایتالیایی، مایه می‌گیرد نشان از آغاز رمانتیسم دارد. از میان آثار پرآوازه‌اش، تک‌چهرۀ امپراتریس ژوزفین در مالمِزون[۱۰] (۱۸۰۵؛ لوور[۱۱]، پاریس)؛ وعدالت و انتقام الهی در تعقیب جنایت[۱۲] (۱۸۰۸؛ لوور) که برای تالار دادگاه جنایی در کاخ دادگستری[۱۳] کشید، درخور ذکرند. نقاشی پرودون از مضامین کلاسیک[۱۴]، بیشتر مایۀ شهوانی[۱۵] داشت تا حجم‌نما[۱۶]؛ از این‌رو داوید او را «بوشۀ[۱۷] زمان ما» خواند. پرودون زندگی غم‌انگیزی داشت؛ ازدواج ناموفق زودهنگامش، سال‌ها پریشانی برایش به‌دنبال آورد، و سپس دلبستگیِ او به شاگردش کنستانس مایر[۱۸]، به خودکشی دختر انجامید.

 

 


  1. Romantic
  2. neoclassicism
  3. Jacques-Louis David
  4. mythological
  5. allegorical
  6. Love and Friendship
  7. Minneapolis Institute of Arts
  8. Prix de Rome
  9. Correggio
  10. Empress Joséphine at Malmaison
  11. Louvre
  12. Justice and Divine Vengeance Pursuing Crime
  13. Palais de Justice
  14. classical
  15. voluptuous
  16. sculptural
  17. Boucher
  18. Constance Mayer