بیضایی ، بهرام (تهران ۱۳۱۷ش): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}} | }} | ||
[[پرونده:12467700-1.jpg|بندانگشتی|بهرام بیضایی]] | |||
بیضایی، بهرام (تهران ۱۳۱۷ش)<br> | بیضایی، بهرام (تهران ۱۳۱۷ش)<br> | ||
[[پرونده: 12467700.jpg | بندانگشتی|بهرام بیضایی|جایگزین=]]<p>نمایش‌نامه‌نویس، فیلم‌نامه‌نویس، و کارگردان ایرانی تئاتر و سینما. دلبستگی‌های او در مجموعۀ آثارش (نمایش‌نامه، فیلم و فیلم‌نامه)، عبارت‌‌اند از مسئلۀ هویت گم‌شده، بازیابی اسطوره‌ها، حضور اشباح، جاذبه‌های بصری، بازخوانی تاریخ، و گرفتاری‌های اجتماعی و روانی زن در همۀ دوره‌های تاریخی. بیضایی تصویری از تاریخ کهن و معاصر ارائه می‌دهد که در آن جهل، خرافات، تناقض‌ها، و تعارض‌های تاریخی همواره در شکل‌های جدیدتر تکرار می‌شوند، و برخی از آن‌ها ابعاد تشدیدیافته‌تری به‌خود می‌گیرند. از این نظر همۀ آثارش، حتی آن‌ها که شکل و ساختاری معاصر و شهری دارند، با هدف بازشناسی نمونه‌های کهن تاریخی نوشته، ساخته، و پرداخته شده‌اند، و اصطلاح تاریخی ـ نمادین برازندۀ آن‌هاست. بیضایی از زمان تحصیل‌اش، نمایش‌نامه می‌نوشت و تحقیق می‌کرد. در نمایش‌نامه‌ها، فیلم‌نامه‌ها، و فیلم‌هایش همۀ تجربه‌ها و دلبستگی‌هایش را دربارۀ شیوۀ روایت حال و گذشتۀ تاریخی انسان به‌نمایش گذاشته است، همچون ''غروب در دیاری غریب'' (۱۳۴۳)، ''عموسیبیلو'' (۱۳۴۹)، ''رگبار'' (۱۳۵۰)، ''غریبه و مه'' (۱۳۵۲)، ''کلاغ'' (۱۳۵۵)، ''چریکۀ تارا'' (۱۳۵۷)، ''[[شاید وقتی دیگر]]'' (۱۳۶۶)، ''[[مسافران (تلویزیون)|مسافران]]'' (۱۳۶۹)، ''[[سگ کشی (فیلم)|سگ‌کشی]]'' (۱۳۷۹) و ''وقتی همه خوابیم'' (۱۳۸۷).</p> | [[پرونده: 12467700.jpg | بندانگشتی|بهرام بیضایی|جایگزین=]]<p>نمایش‌نامه‌نویس، فیلم‌نامه‌نویس، و کارگردان ایرانی تئاتر و سینما. دلبستگی‌های او در مجموعۀ آثارش (نمایش‌نامه، فیلم و فیلم‌نامه)، عبارت‌‌اند از مسئلۀ هویت گم‌شده، بازیابی اسطوره‌ها، حضور اشباح، جاذبه‌های بصری، بازخوانی تاریخ، و گرفتاری‌های اجتماعی و روانی زن در همۀ دوره‌های تاریخی. بیضایی تصویری از تاریخ کهن و معاصر ارائه می‌دهد که در آن جهل، خرافات، تناقض‌ها، و تعارض‌های تاریخی همواره در شکل‌های جدیدتر تکرار می‌شوند، و برخی از آن‌ها ابعاد تشدیدیافته‌تری به‌خود می‌گیرند. از این نظر همۀ آثارش، حتی آن‌ها که شکل و ساختاری معاصر و شهری دارند، با هدف بازشناسی نمونه‌های کهن تاریخی نوشته، ساخته، و پرداخته شده‌اند، و اصطلاح تاریخی ـ نمادین برازندۀ آن‌هاست. بیضایی از زمان تحصیل‌اش، نمایش‌نامه می‌نوشت و تحقیق می‌کرد. در نمایش‌نامه‌ها، فیلم‌نامه‌ها، و فیلم‌هایش همۀ تجربه‌ها و دلبستگی‌هایش را دربارۀ شیوۀ روایت حال و گذشتۀ تاریخی انسان به‌نمایش گذاشته است، همچون ''غروب در دیاری غریب'' (۱۳۴۳)، ''عموسیبیلو'' (۱۳۴۹)، ''رگبار'' (۱۳۵۰)، ''غریبه و مه'' (۱۳۵۲)، ''کلاغ'' (۱۳۵۵)، ''چریکۀ تارا'' (۱۳۵۷)، ''[[شاید وقتی دیگر]]'' (۱۳۶۶)، ''[[مسافران (تلویزیون)|مسافران]]'' (۱۳۶۹)، ''[[سگ کشی (فیلم)|سگ‌کشی]]'' (۱۳۷۹) و ''وقتی همه خوابیم'' (۱۳۸۷).</p> | ||