اشترن، اوتو (۱۸۸۸ـ۱۹۶۹): تفاوت میان نسخه‌ها

{{جعبه زندگینامه|عنوان=آمالیه اسکرام|نام=Amalie Skram|نام دیگر=|نام اصلی=آمالیه آلور|نام مستعار=|لقب=|زادروز=۱۸۴۷م|تاریخ مرگ=۱۹۰۵م|دوره زندگی=|ملیت=نروژی|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=|شغل و تخصص اصلی=رمان نویس|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=|جوایز و افتخارات=|آثار=مردم هلمیر (۱۸۸۷ـ ۱۸۹۸)|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=ادبیات غرب|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}}

 

اِشتِرن، اوتو (۱۸۸۸ـ۱۹۶۹)(Stern, Otto)<br /> فیزیک‌دان آلمانی. با دستگاه اشترن ـ گرلاخ<ref>Stern-Gerlach apparatus  

</ref>، خواص موج‌گونۀ ذرّات بنیادی<ref>elementary particle</ref> را نیز در کنار خواص مادی آن‌ها نشان داد. او به‌سبب دست‌یابی به روش پرتو مولکولی<ref> molecular-ray </ref> برای تحقیق دربارۀ ذرّات بنیادی و کشف گشتاور مغناطیسی<ref>magnetic moment </ref> پروتون، جایزۀ نوبل فیزیک ۱۹۴۳ را دریافت کرد. اشترن در سوهرو<ref>Sohrau </ref>، واقع در سیلزی<ref>Silesia </ref> زاده شد که اکنون در زوری<ref>Zory </ref> لهستان واقع است. در چندین دانشگاه آلمان درس خواند و سپس، در پراگ<ref>Prague</ref> و زوریخ با آلبرت اینشتین همکاری کرد. در ۱۹۲۳، استاد دانشگاه هامبورگ شد و مدیریت انستیتوی شیمی‌فیزیک<ref> Institute of Physical Chemistry </ref> را برعهده گرفت. در ۱۹۳۳ با برآمدن نازی‌ها، به ایالات متحد امریکا مهاجرت کرد و در بنیاد فنی کارنگی<ref>Carnegie Technical Institute</ref>، واقع در پیتسبرگ<ref> Pittsburgh </ref>، بخش مطالعات باریکه‌های مولکولی<ref>molecular beam</ref> را دایر کرد. در ۱۹۲۰، با همکاری والتر گرلاخ<ref> Walther Gerlach </ref> (۱۸۹۹ـ۱۹۷۹) آزمایش اشترن ـ گرلاخ را انجام داد. در این آزمایش، باریکۀ ظریفی از اتم‌های نقره را از یک میدان مغناطیسی قوی می‌گذرانند. این باریکه، بنابر پیش‌بینی نظریۀ کلاسیک، باید در میدان گسترش پیدا کند و پهن‌تر شود، اما بنابه نظریۀ کوانتومی<ref>quantum theory</ref>، این باریکه باید به‌صورت دو باریکۀ جدا از هم شکافته شود. نتیجۀ آزمایش شکافته‌شدن باریکه را تأیید کرد و اولین شاهد انکارناپذیر بر کوانتش فضایی بود. پدیدۀ کوانتش فضایی<ref> space quantization </ref> بدین‌معنی است که رفتار بعضی اتم‌ها در میدان مغناطیسی به‌صورت آهن‌رباهایی بسیار کوچک است و نسبت به جهت میدان مغناطیسی جهت‌گیری‌های خاص دارند. اشترن برای بهترکردن روش کار باریکۀ مولکولی به تحقیقات خود ادامه داد و در ۱۹۳۱، ماهیت موجی ذرّات موجود در باریکه را آشکارسازی کرد. در ۱۹۳۳، گشتاور مغناطیسی پروتون<ref>proton </ref> و دوترون<ref>deuteron</ref> را اندازه‌گیری کرد و نشان داد که گشتاور مغناطیسی پروتون&nbsp;۲.۵ برابر مقدار محاسبه‌شده است.