میرزا احمد کاشانی: تفاوت میان نسخه‌ها

→ تفاوت با ویرایش قدیمی‌تر

میرزا احمد کاشانی (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۷ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۸:۲۴

۳۷۵ بایت اضافه‌شده ، ۱ سال پیش

بدون خلاصۀ ویرایش

دیداریویکی‌متن

Reza rouzbahani

سرویراستار، ویراستار

۵۴٬۴۲۰

ویرایش

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-میرزا احمد کاشانی
+میرزا احمد کاشانی   ( - 1228ق)
-(نیز با نام‌های: میرزا احمد صبور کاشانی، میرزا احمد کاشانی سرهنگ و میرزا احمد شهید، متخلص به صبور) از شاعران دورۀ [[قاجاریه، سلسله|قاجار]] در قرن 13ق، فرزند محمدعلی پسر آقامحمد دنبلی ضرابی (بزرگ خاندان ضرابی) و برادرزادۀ [[صبا، فتح علی خان|فتح علی خان صبا]]. پدرش، وزیر [[لطفعلی خان زند]] بوده است. میرزا احمد در کاشان متولد شد، اما اصالتاً آذربایجانی بود. نزد پدر و عمویش تربیت یافت و از آنان شاعری آموخت. او از شاعران توانای دوران [[فتحعلی شاه قاجار (۱۱۸۵ـ اصفهان ۱۲۵۰ق)|فتحعلی شاه قاجار]] و از ندیمان دربارش بود که پس از استقرار [[عباس میرزا قاجار|عباس میرزا نایب‌السلطنه]] در آذربایجان، از دارالخلافه به آن‌جا رفت و نزد او مقام و منزلت ویژه‌ای پیدا کرد و از منشیان خاص او شد.
+(نیز با نام‌های: میرزا احمد صبور کاشانی، میرزا احمد کاشانی سرهنگ و میرزا احمد شهید، متخلص به صبور) از شاعران دورۀ [[قاجاریه، سلسله|قاجار]]، فرزند محمدعلی پسر آقامحمد دنبلی ضرابی (بزرگ خاندان ضرابی) و برادرزادۀ [[صبا، فتح علی خان|فتحعلی خان صبا]]. پدرش، وزیر [[لطفعلی خان زند]] بوده است. میرزا احمد در کاشان متولد شد، اما اصالتاً آذربایجانی بود. نزد پدر و عمویش تربیت یافت و از آنان شاعری آموخت. او از شاعران توانای دوران [[فتحعلی شاه قاجار (۱۱۸۵ـ اصفهان ۱۲۵۰ق)|فتحعلی شاه قاجار]] و از ندیمان دربارش بود که پس از استقرار [[عباس میرزا قاجار|عباس میرزا نایب‌السلطنه]] در آذربایجان، از دارالخلافه به آن‌جا رفت و نزد او مقام و منزلت ویژه‌ای پیدا کرد و از منشیان خاص او شد. او زمانی در منصب سرهنگی در اصفهان و مدتی در تبریز و گیلان سپری کرد. سرانجام در 1228ق طی جنگ ایران و روس در لنکران [[تالش]] سردار کل لشکر عباس میرزا نایب‌السلطنه و سرهنگ فوجی از اسیران روسی نومسلمان مشهور به فوج «بهادران» بود و به علت شکست سپاه ایران از سپاه روسیه کشته شد و همان‌جا در تالش نیز به خاک سپرده شد.
+صبور کاشانی در قالب‌های گوناگون [[قصیده|(قصیده]]، [[غزل (ادبیات)|غزل]]، [[رباعی]]، [[مثنوی]]، [[ترکیب بند|ترکیب‌بند]] و [[قطعه (ادبیات)|قطعه)]] طبع‌آزمایی کرده، هرچند گرایشش بیشتر به قصیده و غزل است. میرزا احمد چهارده قصیده نیز در مدح پیامبر (ص) و پیشوایان دین سروده‌ است. او معاصر شاعران برجسته‌ای همچون [[صبای کاشانی، فتح علی (کاشان ۱۱۷۹ـ همدان ۱۲۳۸ق)|صبای کاشانی]]، [[سحاب اصفهانی، محمد بن هاتف ( ـ۱۲۲۲ق)|سحاب اصفهانی]]، [[مجمر اصفهانی، حسین (زواره ۱۱۹۰ـ تهران ۱۲۲۵ق)|مجمر اصفهانی]] و [[نشاط اصفهانی، عبدالوهاب (اصفهان ۱۱۷۵ـ تهران ۱۲۴۴ق)|نشاط اصفهانی]] بوده و از شاعران دورۀ [[بازگشت ادبی|بازگشت]] است. او همچون دیگر بازگشتی‌ها در قصیده بیشتر پیرو [[سنایی، ابوالمجد مجدود بن آدم (غزنه ۴۷۳ ـ ۵۳۵ ق)|سنایی]]، [[انوری ابیوردی، محمد بن علی ( ـ بلخ پس از ۵۸۲ق)|انوری]] و به‌ویژه [[فرخی سیستانی، علی بن جولوغ ( ـ ۴۲۹ق)|فرخی]]، و در غزل پیرو [[سعدی، مصلح الدین (شیراز ح ۶۰۶ـ ح ۶۹۱ق)|سعدی]] و [[حافظ، شمس الدین محمد ( ـ شیراز ۷۹۲/۷۹۱ق)|حافظ]] بوده است. از صبور دیوان اشعاری به جا مانده که چهار نسخۀ خطی از آن موجود است.
+----
-او در قالب‌های گوناگون [[قصیده]]، [[غزل (ادبیات)|غزل]]، [[رباعی]]، [[مثنوی]]، [[ترکیب بند|ترکیب‌بند]] و [[قطعه (ادبیات)|قطعه]] طبع‌آزمایی کرده، هرچند گرایش‌اش بیشتر به قصیده و غزل است. میرزا احمد چهارده قصیده نیز در مدح پیامبر (ص) و پیشوایان دین سروده‌ است. او معاصر شاعران برجسته‌ای همچون [[صبای کاشانی، فتح علی (کاشان ۱۱۷۹ـ همدان ۱۲۳۸ق)|صبای کاشانی]]، [[سحاب اصفهانی، محمد بن هاتف ( ـ۱۲۲۲ق)|سحاب اصفهانی]]، [[مجمر اصفهانی، حسین (زواره ۱۱۹۰ـ تهران ۱۲۲۵ق)|مجمر اصفهانی]] و [[نشاط اصفهانی، عبدالوهاب (اصفهان ۱۱۷۵ـ تهران ۱۲۴۴ق)|نشاط اصفهانی]] بوده و از شاعران دورۀ [[بازگشت ادبی|بازگشت]] است؛ در قصیده، پیرو قصیده‌سرایان خراسانی و در غزل، پیرو غزل‌سرایان عراقی به ویژه [[سعدی، مصلح الدین (شیراز ح ۶۰۶ـ ح ۶۹۱ق)|سعدی]] و حافظ بوده است. از صبور دیوان اشعاری به جا مانده که چهار نسخۀ خطی از آن موجود است.
-او زمانی در منصب سرهنگی در اصفهان و مدتی در تبریز و گیلان سپری کرد. سرانجام در 1228ق طی جنگ ایران و روس در لنکران [[تالش]] سردار کل لشکر عباس میرزا نایب‌السلطنه و سرهنگ فوجی از اسیران روسی نومسلمان مشهور به فوج «بهادران» بود و به علت شکست سپاه ایران از سپاه روسیه کشته شد و همان‌جا نیز به خاک سپرده شد.