شعر آزاد (ادبیات غربی): تفاوت میان نسخه‌ها

شعر آزاد (ادبيات غربي)(free verse)<br/> شعر عروضی. در آغاز قرن ۲۰، بسیاری از شاعران به این نتیجه رسیدند که شعرای قرن ۱۹ از اوزان رایج نهایت استفاده را از شعر کرده‌اند و دست‌ آخر آن را کنار گذاشته‌اند، درست همان‌گونه که جان میلتون<ref>John Milton</ref> در قرن ۱۷ قافیه را کنار گذاشت و اوزان غیرعروضی را ترجیح داد، و درنتیجه این امکان را یافت که اندیشه‌اش را روشن و بی‌پیرایه بیان کند. این مطلب در مورد تی اس الیوت<ref>T S Eliot</ref>، ایماژیست‌<ref>Imagist</ref>ها و بعضی از شاعران روس نیز صدق می‌کرد، مانند سرگِی ییسِنین<ref>Sergey Esenin</ref> و ولادیمیر مایاکوفسکی<ref>Vladimir Mayakovsky</ref> که بر خواندن شعر در محافل عمومی تأکید داشتند. شعر آزاد در امریکا با اشعار والت ویتمن<ref>Walt Whitman</ref> و در فرانسه با اشعار استفان مالارمه<ref>Stéphane Mallarmé</ref> آغاز شد. شاعرانی چون رابرت گریوز<ref>Robert Graves</ref> و دبلیو اچ اودن<ref>W H Auden</ref> از شعر آزاد به‌سبب نداشتن پیچیدگی و خلاقیت واقعی انتقاد کرده‌اند، از سوی دیگر عروض‌شناسان سنتی نیز اوزان و بحور خود این منتقدان را سست پنداشته‌اند. آزادبودن شعر آزاد، عمدتاً نسبی است.