پرش به محتوا

ادیب طوسی، محمدامین (مشهد ۱۲۸۳ـ تهران ۱۳۶۱ش): تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:


ادیب ‌طوسی، محمدامین (مشهد ۱۲۸۳ - تهران ۱۳۶۱ش)<br>
ادیب ‌طوسی، محمدامین (مشهد ۱۲۸۳ - تهران ۱۳۶۱ش)<br>
خط ۱۴: خط ۱۵:
|محل زندگی=
|محل زندگی=
|تحصیلات و محل تحصیل=
|تحصیلات و محل تحصیل=
| شغل و تخصص اصلی = شاعر و نویسنده و پژوهشگر ادبی
| شغل و تخصص اصلی = شاعر، نویسنده و پژوهشگر ادبی
|شغل و تخصص های دیگر=
|شغل و تخصص های دیگر=
|سبک =
|سبک =
خط ۲۸: خط ۲۹:
|پست تخصصی =
|پست تخصصی =
|باشگاه =
|باشگاه =
}}ادیب، پژوهشگر، شاعر و نویسندۀ ایرانی. پس از تحصیل در مکتب‌های قدیم و مدرسه‌های علوم دینی، نزد ادیب نیشابوری ادبیات آموخت. برای ادامۀ تحصیل به [[سبزوار، شهر|سبزوار]] رفت و نزد آقابزرگ حکیم، معروف به افتخارالحکما، حکمت و اصول فلسفۀ شرق را فرا گرفت. در ۱۳۴۲ش برای تکمیل معلومات خود به [[بغداد]] و از آن‌جا به [[هندوستان]]، [[عربستان سعودی|عربستان]]، [[ترکستان، ناحیه|ترکستان]]، [[مصر]]، و [[ترکیه]] رفت و در بازگشت به [[خراسان]]، در وزارت معارف استخدام و به تدریس در مدارس پرداخت. دکتری خود را در رشتۀ ادبیات فارسی از [[دانشگاه تهران]] گرفت. سپس به تدریس در دانشکده ادبیات تبریز مشغول شد و مدیریت مجلۀ آن دانشکده و مجلۀ ''مهتاب'' را به‌عهده گرفت. پژوهش‌هايی را در زمينه‌های ادبی و زبان‌شناسی تاريخی انجام داد. در سال 1325ش به عضویت انجمن ادبی فرهنگستان ایران درآمد و با ادبای بزرگ هم‌عصر خود مانند [[بهار، محمدتقی (مشهد ۱۲۶۵ـ تهران ۱۳۳۰ش)|بهار]] و [[فروزانفر، بدیع الزمان|فروزانفر]] ارتباط برقرار کرد. با نوشتن کتاب ''دستور نوین'' خود، گامی مهم در راستای تدوین دستور زبان فارسی برداشت و کتابش الگوی مناسبی برای محققان بعدی شد.  
}}
[[پرونده:11166500-1.jpg|بندانگشتی|محمدامین ادیب طوسی]]
ادیب، پژوهشگر، شاعر و نویسندۀ ایرانی. پس از تحصیل در مکتب‌های قدیم و مدرسه‌های علوم دینی، نزد ادیب نیشابوری ادبیات آموخت. برای ادامۀ تحصیل به [[سبزوار، شهر|سبزوار]] رفت و نزد آقابزرگ حکیم، معروف به افتخارالحکما، حکمت و اصول فلسفۀ شرق را فرا گرفت. در ۱۳۴۲ش برای تکمیل معلومات خود به [[بغداد]] و از آن‌جا به [[هندوستان]]، [[عربستان سعودی|عربستان]]، [[ترکستان، ناحیه|ترکستان]]، [[مصر]]، و [[ترکیه]] رفت و در بازگشت به [[خراسان]]، در وزارت معارف استخدام و به تدریس در مدارس پرداخت. دکتری خود را در رشتۀ ادبیات فارسی از [[دانشگاه تهران]] گرفت. سپس به تدریس در دانشکده ادبیات تبریز مشغول شد و مدیریت مجلۀ آن دانشکده و مجلۀ ''مهتاب'' را به‌عهده گرفت. پژوهش‌هايی را در زمينه‌های ادبی و زبان‌شناسی تاريخی انجام داد. در سال 1325ش به عضویت انجمن ادبی فرهنگستان ایران درآمد و با ادبای بزرگ هم‌عصر خود مانند [[بهار، محمدتقی (مشهد ۱۲۶۵ـ تهران ۱۳۳۰ش)|بهار]] و [[فروزانفر، بدیع الزمان|فروزانفر]] ارتباط برقرار کرد. با نوشتن کتاب ''دستور نوین'' خود، گامی مهم در راستای تدوین دستور زبان فارسی برداشت و کتابش الگوی مناسبی برای محققان بعدی شد.  


سروده‌هايش در شيوۀ سنّتی است. بخشی از ديوانش به کوشش دکتر [[طاووسی، محمود|طاووسی]] (تبريز، ۱۳۴۱ش) نشر يافته است.  
سروده‌هايش در شيوۀ سنّتی است. بخشی از ديوانش به کوشش دکتر [[طاووسی، محمود|طاووسی]] (تبريز، ۱۳۴۱ش) نشر يافته است.  
خط ۴۸: خط ۵۱:
* جوکی در جنگل (رمان فلسفی)
* جوکی در جنگل (رمان فلسفی)
* انتقام عشق (رمان جنایی-عشقی)
* انتقام عشق (رمان جنایی-عشقی)


----
----
۵٬۳۱۳

ویرایش