سلطانیه، شهر: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
شهری در [[زنجان، استان|استان زنجان]]، مرکز اداری [[سلطانیه، شهرستان|شهرستان سلطانیه]]. با ارتفاع ۱,۷۸۰متر، در دشتی در ۳۹کیلومتری جنوب شرقی [[زنجان، شهر|زنجان]] و ۵۰کیلومتری شمال غربی [[ابهر، شهر|ابهر]]، سر راه زنجان و ابهر به [[قیدار، شهر|قیدار]]، در ۵کیلومتری جنوب راه زنجان به [[تهران، شهر|تهران]]، قرار دارد. اقلیم این شهر معتدل مایل به سرد و نیمه‌خشک و جمعیت آن 7,638نفر است (1395ش). مردم این شهر به زبان ترکی آذربایجانی سخن می‌گویند و شیعۀ دوازده‌امامی‌اند. در بافت کهن و تاریخی شهر سلطانیه مجموعه‌بناهایی از دورۀ [[ایلخانان]] و پس از آن بازمانده که مهم‌ترین آنها در وهلۀ نخست [[گنبد سلطانیه]] (بزرگ‌ترین [[گنبد (معماری)|گنبد]] ایران و سومین گنبد بزرگ آجری جهان) است و بعد آرامگاه چلبی اوغلی (در ۵۰۰متری جنوب غرب گنبد سلطانیه)، [[آرامگاه ملا حسن کاشی|بقعۀ ملا حسن کاشی]] (در جنوب شرق محوطۀ گنبد سلطانیه)، و ارگ سلطانیه یا کهن‌دژ (در وسط شهر سلطانیه). | شهری در [[زنجان، استان|استان زنجان]]، مرکز اداری [[سلطانیه، شهرستان|شهرستان سلطانیه]]. با ارتفاع ۱,۷۸۰متر، در دشتی در ۳۹کیلومتری جنوب شرقی [[زنجان، شهر|زنجان]] و ۵۰کیلومتری شمال غربی [[ابهر، شهر|ابهر]]، سر راه زنجان و ابهر به [[قیدار، شهر|قیدار]]، در ۵کیلومتری جنوب راه زنجان به [[تهران، شهر|تهران]]، قرار دارد. اقلیم این شهر معتدل مایل به سرد و نیمه‌خشک و جمعیت آن 7,638نفر است (1395ش). مردم این شهر به زبان ترکی آذربایجانی سخن می‌گویند و شیعۀ دوازده‌امامی‌اند. در بافت کهن و تاریخی شهر سلطانیه مجموعه‌بناهایی از دورۀ [[ایلخانان]] و پس از آن بازمانده که مهم‌ترین آنها در وهلۀ نخست [[گنبد سلطانیه]] (بزرگ‌ترین [[گنبد (معماری)|گنبد]] ایران و سومین گنبد بزرگ آجری جهان) است و بعد آرامگاه چلبی اوغلی (در ۵۰۰متری جنوب غرب گنبد سلطانیه)، [[آرامگاه ملا حسن کاشی|بقعۀ ملا حسن کاشی]] (در جنوب شرق محوطۀ گنبد سلطانیه)، و ارگ سلطانیه یا کهن‌دژ (در وسط شهر سلطانیه). | ||
براساس مصوبۀ هیأت وزیران در جلسۀ مورخ 29 خرداد 1392ش ضمن تغییر و اصلاحاتی در بخش سلطانیه و انتزاع آن از [[ابهر، شهرستان|شهرستان ابهر]]، این بخش به شهرستانی با مرکزیت شهر سلطانیه ارتقاء یافته است. | براساس مصوبۀ هیأت وزیران در جلسۀ مورخ 29 خرداد 1392ش ضمن تغییر و اصلاحاتی در بخش سلطانیه و انتزاع آن از [[ابهر، شهرستان|شهرستان ابهر]]، این بخش به شهرستانی با مرکزیت شهر سلطانیه ارتقاء یافته است. بنای اولیۀ شهر سلطانیه مربوط است به [[الجایتو]]، هشتمین سلطان ایلخانان، که در زمان او به عنوان تختگاه او انتخاب شده و بعدتر این شهر (تا دورۀ معاصر) از اعتبار و رونق افتاده است. | ||
---- | ---- | ||
نسخهٔ ۱۰ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۵:۲۰
سلطانیه، شهر Soltanieh, city
شهری در استان زنجان، مرکز اداری شهرستان سلطانیه. با ارتفاع ۱,۷۸۰متر، در دشتی در ۳۹کیلومتری جنوب شرقی زنجان و ۵۰کیلومتری شمال غربی ابهر، سر راه زنجان و ابهر به قیدار، در ۵کیلومتری جنوب راه زنجان به تهران، قرار دارد. اقلیم این شهر معتدل مایل به سرد و نیمه‌خشک و جمعیت آن 7,638نفر است (1395ش). مردم این شهر به زبان ترکی آذربایجانی سخن می‌گویند و شیعۀ دوازده‌امامی‌اند. در بافت کهن و تاریخی شهر سلطانیه مجموعه‌بناهایی از دورۀ ایلخانان و پس از آن بازمانده که مهم‌ترین آنها در وهلۀ نخست گنبد سلطانیه (بزرگ‌ترین گنبد ایران و سومین گنبد بزرگ آجری جهان) است و بعد آرامگاه چلبی اوغلی (در ۵۰۰متری جنوب غرب گنبد سلطانیه)، بقعۀ ملا حسن کاشی (در جنوب شرق محوطۀ گنبد سلطانیه)، و ارگ سلطانیه یا کهن‌دژ (در وسط شهر سلطانیه).
براساس مصوبۀ هیأت وزیران در جلسۀ مورخ 29 خرداد 1392ش ضمن تغییر و اصلاحاتی در بخش سلطانیه و انتزاع آن از شهرستان ابهر، این بخش به شهرستانی با مرکزیت شهر سلطانیه ارتقاء یافته است. بنای اولیۀ شهر سلطانیه مربوط است به الجایتو، هشتمین سلطان ایلخانان، که در زمان او به عنوان تختگاه او انتخاب شده و بعدتر این شهر (تا دورۀ معاصر) از اعتبار و رونق افتاده است.