اراستوس، توماس (۱۵۲۴ـ۱۵۸۳): تفاوت میان نسخه‌ها
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
اراسْتوس، توماس ( | اراسْتوس، توماس (۱۵۲۴ـ۱۵۸۳م)(Erastus, Thomas)<br /> (نام اصلی: توماس لیبلر<ref>Thomas Liebler</ref>، لیبر<ref>Lieber | ||
</ref>، یا لوبر<ref> Luber</ref>) متأله و پزشک سوئیسی. در اجلاس‌های هایدلبرگ ( | </ref>، یا لوبر<ref> Luber</ref>) متأله و پزشک سوئیسی. در اجلاس‌های هایدلبرگ (۱۵۶۰م) و مالبرون<ref> Maulbronn | ||
</ref> ( | </ref> (۱۵۶۴م) از این اعتقاد تسوینگلی<ref> zwinglian doctrine</ref> در مورد نمادین‌بودن عشای ربانی<ref> Lord's supper</ref> دفاع کرد و با فشار کالوَنی‌ها<ref> calvinists </ref> به اتهام سوکینیانیسم<ref>Socinianism </ref> تکفیر شد. او صاحب رسالاتی در مورد نظریه‌های پاراسلسوس<ref>paracelsus </ref>، علم [[احکام نجوم]]<ref>astrology </ref>، [[کیمیاگری]]<ref>alchemy </ref>، و طب است؛ ولی مهم‌ترین اثر او که در ۱۵۶۸م تألیف شد و در ۱۵۸۹م پس از مرگش انتشار یافت، در دفاع از حق دولت در مجازات روحانیان مجرم بود. از این‌رو اراستوس‌گرایی<ref>Erastianism </ref> عبارت از اعتقاد به تفوّق دولت در امور مذهبی است؛ گرچه مدافع آن نه اراستوس، بلکه هوگو گروتیوس<ref>Hugo Grotius </ref> بود. اراستوس مدعی بود که کلیسا حق مجازات‌های مدنی و تأدیب ندارد. اراستوس در [[بادن]]<ref>Baden </ref>، [[سوییس|سوئیس]]، به دنیا آمد. در ۱۵۴۰م در بال بازل<ref>Basel</ref>، سوئیس، الهیات<ref> theology </ref> و سپس در [[پادوا، شهر|پادوا]]<ref>Padua </ref>، [[ایتالیا]]، [[فلسفه]] و طب خواند. در ۱۵۵۸م استاد طب در [[دانشگاه هایدلبرگ]]<ref>Heidelberg University</ref> (در [[آلمان]] کنونی) و طبیب خصوصی امیر محلی شد. در ۱۵۵۹م به مستشاری امارت و عضویت شورای کلیسا<ref> church consistory</ref> انتخاب شد و سال آخر عمرش استاد اخلاق در بازل بود. | ||
<br /> | <br /> | ||
نسخهٔ کنونی تا ۳۰ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۲۰:۱۱
اراسْتوس، توماس (۱۵۲۴ـ۱۵۸۳م)(Erastus, Thomas)
(نام اصلی: توماس لیبلر[۱]، لیبر[۲]، یا لوبر[۳]) متأله و پزشک سوئیسی. در اجلاس‌های هایدلبرگ (۱۵۶۰م) و مالبرون[۴] (۱۵۶۴م) از این اعتقاد تسوینگلی[۵] در مورد نمادین‌بودن عشای ربانی[۶] دفاع کرد و با فشار کالوَنی‌ها[۷] به اتهام سوکینیانیسم[۸] تکفیر شد. او صاحب رسالاتی در مورد نظریه‌های پاراسلسوس[۹]، علم احکام نجوم[۱۰]، کیمیاگری[۱۱]، و طب است؛ ولی مهم‌ترین اثر او که در ۱۵۶۸م تألیف شد و در ۱۵۸۹م پس از مرگش انتشار یافت، در دفاع از حق دولت در مجازات روحانیان مجرم بود. از این‌رو اراستوس‌گرایی[۱۲] عبارت از اعتقاد به تفوّق دولت در امور مذهبی است؛ گرچه مدافع آن نه اراستوس، بلکه هوگو گروتیوس[۱۳] بود. اراستوس مدعی بود که کلیسا حق مجازات‌های مدنی و تأدیب ندارد. اراستوس در بادن[۱۴]، سوئیس، به دنیا آمد. در ۱۵۴۰م در بال بازل[۱۵]، سوئیس، الهیات[۱۶] و سپس در پادوا[۱۷]، ایتالیا، فلسفه و طب خواند. در ۱۵۵۸م استاد طب در دانشگاه هایدلبرگ[۱۸] (در آلمان کنونی) و طبیب خصوصی امیر محلی شد. در ۱۵۵۹م به مستشاری امارت و عضویت شورای کلیسا[۱۹] انتخاب شد و سال آخر عمرش استاد اخلاق در بازل بود.