نیروی دریایی سلطنتی انگلستان: تفاوت میان نسخه‌ها
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
نیروی دریایی سلطنتی انگلستان Royal Navy | نیروی دریایی سلطنتی انگلستان Royal Navy | ||
نیروی دریایی [[انگلستان]]. [[آلفرد کبیر]]<ref>Alfred the Great</ref> در قرن 9م نیروی دریایی را بنیاد نهاد و در قرن 13م منصب رسمی «سرپرست کشتی‌های سلطنتی» ایجاد شد. این منصب در 1546 توسعه یافت و به هیئت نظارت نیروی دریایی<ref>Navy Board</ref> با مسئولیت ادارۀ امور ناوگان [[هنری | نیروی دریایی [[انگلستان]]. [[آلفرد کبیر]]<ref>Alfred the Great</ref> در قرن 9م نیروی دریایی را بنیاد نهاد و در قرن 13م منصب رسمی «سرپرست کشتی‌های سلطنتی» ایجاد شد. این منصب در 1546 توسعه یافت و به هیئت نظارت نیروی دریایی<ref>Navy Board</ref> با مسئولیت ادارۀ امور ناوگان [[هنری هشتم (۱۴۹۱م ـ۱۵۴۷)|هنری هشتم]]<ref>Henry VII</ref> تبدیل شد. ناوگان هنری شامل 80 کشتی و یک ناو سر فرماندهی به نام گریت هری<ref>Great Harry</ref> بود. این هیئت تا 1832 و تأسیس هیئت دریاداری، ادارۀ نیروی دریایی را برعهده داشت. در دولت انگلستان، مسئولیت وزارت دریاداری برعهدۀ لرد اول دریاداری<ref>First Lord of the Admiralty</ref> بود و ارشدترین افسر و فرمانده نیروی دریایی، لرد اول دریا<ref>First Sea Lord</ref> لقب داشت. این منصب امروزه رئیس ستاد نیروی دریایی<ref>Chief of Naval Staff</ref> نامیده می‌شود. وزارت دریاداری در 1964 منحل و به جای آن ادارۀ نیروی دریایی در وزارت دفاع<ref>Ministry of Defence</ref> ایجاد شد. در دوران سلطنت [[الیزابت اول]]<ref>Elizabeth I</ref> (1558ـ1603) نیروی دریایی انگلستان از حالت ناوگان خصوصی هنری هشتم خارج و به نیروی دفاعی ملی تبدیل شد. در دوران سلطنت [[چارلز دوم]] (1660ـ1683) عنوان نیروی دریایی انگلستان به نیروی دریایی سلطنتی تغییر یافت. در قرن 18م نیروی دریایی سلطنتی انگلستان برای سیطره بر دریاها، با نیروی دریایی [[فرانسه]] به رقابت برخاست. این رقابت به چهار پیروزی جداگانه برای انگلستان (1688ـ1763) انجامید. نیروی دریایی سلطنتی انگلستان نقش بسیار مهمی در برابر ناپلئون ایفا کرد و پس از [[نبرد ترافالگار]]<ref>Trafalgar War</ref> (1805) نیروی دریایی فرانسه دیگر هرگز نیروی دریایی انگلستان را به چالش نکشاند. دولت انگلستان با بهر‌ه‌گیری از نیروی دریایی توانست در قرن 17 امپراتوری خود را در سراسر جهان گسترش دهد. نیروی دریایی سلطنتی انگلستان تا چند دهه در قرن 20 قدرتمند‌ترین نیروی دریایی جهان بود. در [[جنگ جهانی اول]]، اصلی‌ترین مسئولیت آن پاسداری از خطوط کشتی‌رانی در برابر حملات زیردریایی‌ها بود. پس از جنگ جهانی دوم، نیروی دریایی سلطنتی انگلستان پس از نیروی دریایی [[امریکا، ایالات متحده|امریکا]] دومین نیروی دریایی بزرگ جهان بود و در جنگ زیردریایی‌ها در رتبۀ نخست قرار داشت. در دهۀ 1980 به علت کاهش بودجه نیروی دریایی سلطنتی انگلستان، از لحاظ توانایی پس از امریکا و [[روسیه شوروی|شوروی]] در رتبۀ سوم قرار گرفت. نیروی دریایی سلطنتی انگلستان با وجود کاهش توانایی آن از 1969 به بعد، نقش بازدارندگی هسته‌ای را عهده‌دار بود و در 1995 چهار زیردریایی هسته‌ای در اختیار داشت. در سال‌های اخیر، نیروی دریایی سلطنتی انگلستان در جنگ فاکلند<ref>Falklands War</ref> (1982) شرکت مؤثر داشت و در [[جنگ کره]]<ref>Korean War</ref> (1950ـ1953)، [[جنگ خلیج فارس]] (1990ـ1991)، و [[بالکان|جنگ بالکان]]<ref>Balkans War</ref> (1992ـ1995) در پوشش نیروی بین‌المللی مشارکت کرد. | ||
<br /> | <br /> | ||
نسخهٔ کنونی تا ۹ مهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۲:۲۷
نیروی دریایی سلطنتی انگلستان Royal Navy
نیروی دریایی انگلستان. آلفرد کبیر[۱] در قرن 9م نیروی دریایی را بنیاد نهاد و در قرن 13م منصب رسمی «سرپرست کشتی‌های سلطنتی» ایجاد شد. این منصب در 1546 توسعه یافت و به هیئت نظارت نیروی دریایی[۲] با مسئولیت ادارۀ امور ناوگان هنری هشتم[۳] تبدیل شد. ناوگان هنری شامل 80 کشتی و یک ناو سر فرماندهی به نام گریت هری[۴] بود. این هیئت تا 1832 و تأسیس هیئت دریاداری، ادارۀ نیروی دریایی را برعهده داشت. در دولت انگلستان، مسئولیت وزارت دریاداری برعهدۀ لرد اول دریاداری[۵] بود و ارشدترین افسر و فرمانده نیروی دریایی، لرد اول دریا[۶] لقب داشت. این منصب امروزه رئیس ستاد نیروی دریایی[۷] نامیده می‌شود. وزارت دریاداری در 1964 منحل و به جای آن ادارۀ نیروی دریایی در وزارت دفاع[۸] ایجاد شد. در دوران سلطنت الیزابت اول[۹] (1558ـ1603) نیروی دریایی انگلستان از حالت ناوگان خصوصی هنری هشتم خارج و به نیروی دفاعی ملی تبدیل شد. در دوران سلطنت چارلز دوم (1660ـ1683) عنوان نیروی دریایی انگلستان به نیروی دریایی سلطنتی تغییر یافت. در قرن 18م نیروی دریایی سلطنتی انگلستان برای سیطره بر دریاها، با نیروی دریایی فرانسه به رقابت برخاست. این رقابت به چهار پیروزی جداگانه برای انگلستان (1688ـ1763) انجامید. نیروی دریایی سلطنتی انگلستان نقش بسیار مهمی در برابر ناپلئون ایفا کرد و پس از نبرد ترافالگار[۱۰] (1805) نیروی دریایی فرانسه دیگر هرگز نیروی دریایی انگلستان را به چالش نکشاند. دولت انگلستان با بهر‌ه‌گیری از نیروی دریایی توانست در قرن 17 امپراتوری خود را در سراسر جهان گسترش دهد. نیروی دریایی سلطنتی انگلستان تا چند دهه در قرن 20 قدرتمند‌ترین نیروی دریایی جهان بود. در جنگ جهانی اول، اصلی‌ترین مسئولیت آن پاسداری از خطوط کشتی‌رانی در برابر حملات زیردریایی‌ها بود. پس از جنگ جهانی دوم، نیروی دریایی سلطنتی انگلستان پس از نیروی دریایی امریکا دومین نیروی دریایی بزرگ جهان بود و در جنگ زیردریایی‌ها در رتبۀ نخست قرار داشت. در دهۀ 1980 به علت کاهش بودجه نیروی دریایی سلطنتی انگلستان، از لحاظ توانایی پس از امریکا و شوروی در رتبۀ سوم قرار گرفت. نیروی دریایی سلطنتی انگلستان با وجود کاهش توانایی آن از 1969 به بعد، نقش بازدارندگی هسته‌ای را عهده‌دار بود و در 1995 چهار زیردریایی هسته‌ای در اختیار داشت. در سال‌های اخیر، نیروی دریایی سلطنتی انگلستان در جنگ فاکلند[۱۱] (1982) شرکت مؤثر داشت و در جنگ کره[۱۲] (1950ـ1953)، جنگ خلیج فارس (1990ـ1991)، و جنگ بالکان[۱۳] (1992ـ1995) در پوشش نیروی بین‌المللی مشارکت کرد.