پیشاور: تفاوت میان نسخه‌ها
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
}} | }} | ||
مرکز استان سرحدی شمال غربی، در | مرکز استان سرحدی شمال غربی، در [[پاکستان]]، به فاصله ۱۸کیلومتری شرق [[خیبر، گذرگاه|گردنۀ خیبر]]، نزدیک رود بارا<ref>Bara River</ref>. جمعیت آن ۹۸۸هزار نفر است (۱۹۹۸). پیش از تجزیۀ شبه‌قارۀ هند بخشی از هند مسلمان بود. [[سند، رود|رود سند]] آن را از [[پنجاب (هند)|پنجاب]] و هزاره جدا، و گردنۀ خیبر آن را به [[افغانستان]] متصل می‌کند. در ادبیات کهن [[سانسکریت، ادبیات|سانسکریت]] و آثار استرابو، آریان، و بطلیموس به این شهر اشاره شده است. نام کنونی آن واژه‌ای فارسی و به معنی مرز است. پیشاور زمانی بخشی از سلطنت بودایی [[قندهار]] بود. در عهد [[غزنویان]] [[اسلام]] در آن‌جا رواج یافت. در ۵۷۵ق به‌دست [[غوریان]] افتاد و ۴۰ سال بعد [[چنگیزخان|چنگیزخان مغول]] آن را ویران کرد. در قرن ۱۲ق [[نادرشاه افشار|نادرشاه]]، و در اوایل قرن ۱۹ سیک‌ها این شهر را اشغال کردند. در ۱۸۴۹، بریتانیا پنجاب و پیشاور را تصرف کرد. پیشاور تا تأسیس استان سرحدی شمال غربی، بخشی از پنجاب بود. بناهای مهم آن عبارت‌اند از قلعۀ بالاحصار و مسجد مهابات. دانشگاه پیشاور از بزرگ‌ترین دانشگاه‌های پاکستان است. ساکنان این شهر مسلمان و اکثراً پاتان‌اند. | ||
شهر تاریخی پیشاور در دوره کوشان با نام پوروشاپورا<ref>Purushapura</ref> شناخته می‌شد. | شهر تاریخی پیشاور در دوره کوشان با نام پوروشاپورا<ref>Purushapura</ref> شناخته می‌شد. | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۱ فوریهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۹:۳۹
پیشاوَر
| پیشاور | |
|---|---|
| نام فارسی | پیشاور |
| کشور | پاکستان |
| ایالت | سرحدی شمال غربی |
| موقعیت | ۱۸کیلومتری شرق گردنه خیبر، نزدیک رود بارا |
| جمعیت | ۹۸۸هزار نفر (۱۹۹۸) |
| بناهای مهم | قلعه بالاحصار و مسجد مهابات |
مرکز استان سرحدی شمال غربی، در پاکستان، به فاصله ۱۸کیلومتری شرق گردنۀ خیبر، نزدیک رود بارا[۱]. جمعیت آن ۹۸۸هزار نفر است (۱۹۹۸). پیش از تجزیۀ شبه‌قارۀ هند بخشی از هند مسلمان بود. رود سند آن را از پنجاب و هزاره جدا، و گردنۀ خیبر آن را به افغانستان متصل می‌کند. در ادبیات کهن سانسکریت و آثار استرابو، آریان، و بطلیموس به این شهر اشاره شده است. نام کنونی آن واژه‌ای فارسی و به معنی مرز است. پیشاور زمانی بخشی از سلطنت بودایی قندهار بود. در عهد غزنویان اسلام در آن‌جا رواج یافت. در ۵۷۵ق به‌دست غوریان افتاد و ۴۰ سال بعد چنگیزخان مغول آن را ویران کرد. در قرن ۱۲ق نادرشاه، و در اوایل قرن ۱۹ سیک‌ها این شهر را اشغال کردند. در ۱۸۴۹، بریتانیا پنجاب و پیشاور را تصرف کرد. پیشاور تا تأسیس استان سرحدی شمال غربی، بخشی از پنجاب بود. بناهای مهم آن عبارت‌اند از قلعۀ بالاحصار و مسجد مهابات. دانشگاه پیشاور از بزرگ‌ترین دانشگاه‌های پاکستان است. ساکنان این شهر مسلمان و اکثراً پاتان‌اند.
شهر تاریخی پیشاور در دوره کوشان با نام پوروشاپورا[۲] شناخته می‌شد.