موزس مندلسون: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۳ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
[[پرونده:2042167078.jpg|جایگزین=موزس مندلسون|بندانگشتی|موزس مندلسون]]
{{جعبه زندگینامه
|عنوان =موزس مندلسون
|نام =Moses Mendelssohn
|نام دیگر=
|نام اصلی=
|نام مستعار=
|لقب=
|زادروز=دسائو 6 سپتامبر 1729م
|تاریخ مرگ=برلین 4 ژانویه 1786م
|دوره زندگی=
|ملیت=آلمانی
|محل زندگی=
|تحصیلات و محل تحصیل=
| شغل و تخصص اصلی =فیلسوف
|شغل و تخصص های دیگر=
|سبک =
|مکتب =
|سمت =
|جوایز و افتخارات =
|آثار =نوشته‌های فلسفی (1761م)؛ فدون یا جاودانگی روح ( 1767م)؛ اورشلیم یا دربارۀ مرجعیت مذهبی و یهودیت (1783م)
|خویشاوندان سرشناس =فلیکس مندلسون (نوه)
|گروه مقاله =فلسفه
|دوره =
|فعالیت‌های مهم =
|رشته =
|پست تخصصی =
|باشگاه =
}}[[پرونده:2042167078.jpg|جایگزین=موزس مندلسون|بندانگشتی|موزس مندلسون]]
موزس مندلسون (دسائو 6 سپتامبر 1729- برلین 4 ژانویه 1786م) Moses Mendelssohn
موزس مندلسون (دسائو 6 سپتامبر 1729- برلین 4 ژانویه 1786م) Moses Mendelssohn


فیلسوف آلمانی. بانفوذترین متفکر یهودی آلمانی در قرن 18م بود. در شهر زادگاهش و سپس از 14سالگی در برلین تعلیمات یهودی دید و علاوه بر مطالعۀ فلسفۀ [[ابن میمون]] به فراگیری زبان‌های لاتین، یونانی، فرانسه و انگلیسی نیز پرداخت. مندلسون معتقد بود که یهودیان می‌توانند بدون ترک آیین خود، فرهنگ جدید غرب را جذب کنند. اگرچه معاصر [[کانت، ایمانویل (۱۷۲۴ـ۱۸۰۴)|کانت]] بود، اما بیش‌تر به شرح و تفسیر آرای [[لایب نیتس، گوتفرید ویلهلم فون (۱۶۴۶ـ۱۷۱۶)|لایب‌نیتس]] و [[کریستیان ولف|ولف]] می‌پرداخت. پژوهش‌هایش در زیباشناسی تا حدودی بر کانت تأثیر گذاشت.  
فیلسوف آلمانی. بانفوذترین و اثرگذارترین متفکر یهودی آلمانی در قرن 18م بود. نخست در شهر زادگاهش، نزد پدرش که در یک مدرسۀ یهودی در [[دسایو|دسائو]] منشی و معلم بود و سپس از 14سالگی در برلین تعلیمات یهودی دید و علاوه بر مطالعۀ فلسفۀ [[ابن میمون|ابن میمون،]] به فراگیری زبان‌های لاتین، یونانی، فرانسه و انگلیسی و ریاضیات و منطق نیز پرداخت. مندلسون معتقد بود که یهودیان می‌توانند بدون ترک آیین خود، فرهنگ جدید غرب را جذب کنند. اگرچه معاصر [[کانت، ایمانویل (۱۷۲۴ـ۱۸۰۴)|کانت]] بود، اما بیش‌تر به شرح و تفسیر آرای [[لایب نیتس، گوتفرید ویلهلم فون (۱۶۴۶ـ۱۷۱۶)|لایب‌نیتس]] و [[کریستیان ولف|ولف]] می‌پرداخت. نخستین اثرش (''محاورات فلسفی''- 1755م) که با حمایت نزدیک‌ترین دوستش، [[لسینگ، گوتهولد (۱۷۲۹ـ۱۷۸۱)|لسینگ]]، منتشر شد، شرح و تفسیر و تبیین فلسفۀ لایب‌نیتس و [[اسپینوزا، باروخ (۱۶۳۲ـ۱۶۷۷)|اسپینوزا]] بود. این کتاب چندسال بعد تکمیل و در دو جلد تحت عنوان ''نوشته‌های فلسفی''<ref>''Philosophische Schriften''</ref> (1761م) منتشر گردید. پژوهش‌هایش در زیباشناسی تا حدودی بر کانت تأثیر گذاشت.  


مهم‌ترین اثر فلسفی‌ مندلسون به نام ''فدون''<ref>''Phaedon''</ref> (چاپ 1767م) که نفس را بسیط و از این‌رو زوال‌پذیر می‌دانست، آماج حملۀ کانت بوده است. مندلسون کوشید با نگارش مقالات و ترجمۀ [[کتاب مقدس]] به آلمانی و تفسیر عبری آن، هم‌کیشانش را با اندیشه‌های روشنگری آشنا کند. در مقالۀ «اورشلیم<ref>''Jerusalem''</ref>» (1783م) نخست جدایی مذهب و سیاست را مطرح کرد و سپس از دادن حقوق کامل به یهودیان دفاع کرد. [[لسینگ، گوتهولد (۱۷۲۹ـ۱۷۸۱)|لسینگ]] چنان به او ارج می‌نهاد که نامش را در عنوان نمایشنامۀ ناتان خردمند (1781) جاودان کرد.
مهم‌ترین اثر فلسفی‌ مندلسون به نام ''فدون یا جاودانگی روح''<ref>''Phädon oder über die Unsterblichkeit der Seele''</ref> (چاپ 1767م) که نفس را بسیط و از این‌رو زوال‌پذیر می‌دانست، در زمان حیات نویسنده 15بار تجدید چاپ، و طی دهه‌های بعد تقریباً به همۀ زبان‌های اروپایی و همچنین عبری ترجمه شد، و در زمان خود پرخواننده‌ترین کتاب غیرداستانی در آلمان بود. [[هردر، یوهان گوتفرید فون (۱۷۴۴ـ۱۸۰۳)|هردر]] و [[گوته، یوهان ولفگانگ فون (۱۷۴۹ـ۱۸۳۲)|گوته]] آن را ستودند، اگرچه آماج حملۀ کانت بود. مندلسون کوشید با نگارش مقالات و ترجمۀ [[کتاب مقدس]] به آلمانی و تفسیر عبری آن، هم‌کیشانش را با اندیشه‌های روشنگری آشنا کند. در رسالۀ ''اورشلیم یا دربارۀ مرجعیت مذهبی و یهودیت''  <ref>''Jerusalem oder über religiöse Macht und Judenthum''</ref> (1783م) نخست جدایی مذهب و سیاست را مطرح کرد و سپس از دادن حقوق کامل به یهودیان دفاع کرد. کتاب اگرچه با واکنش تند رهبران سنت‌گرای مسیحی و یهودی مواجه شد، اما بسیار مورد توجه کانت واقع شده؛ چنان‌که در نامه‌ای تمجیدآمیز به مندلسون آن را مبشر اصلاحی بزرگ دانست که بر ملت یهود و دیگر ملت‌ها اثر خواهد گذاشت. لسینگ چنان به مندلسون ارج می‌نهاد که نامش را در عنوان نمایشنامۀ ''ناتان خردمند''<ref>''Nathan der Weise''</ref> (1781) جاودان کرد.


برخلاف پایبندی سرسختانۀ موزس به آیین یهودی فرزندش به مذهب پروتستان گروید. فلیکس مندلسون، آهنگساز نامدار سدۀ 19م، نوۀ او بود.
با وجود پایبندی سرسختانۀ مندلسون به آیین یهودی و تلاش چشمگیر او در غربی کردن جامعۀ یهود، عمدۀ فرزندانش پس از او به مسیحیت گرویدند. فلیکس مندلسون<ref>Felix Mendelssohn</ref>، آهنگساز نامدار سدۀ 19م، نوۀ او بود.
----
----
<references />
[[رده:فلسفه ، منطق و کلام]]
[[رده:فلسفه غرب – اشخاص، آثار و مکاتب]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۶ آوریل ۲۰۲۳، ساعت ۱۴:۵۳

موزس مندلسون
Moses Mendelssohn
زادروز دسائو 6 سپتامبر 1729م
درگذشت برلین 4 ژانویه 1786م
ملیت آلمانی
شغل و تخصص اصلی فیلسوف
آثار نوشته‌های فلسفی (1761م)؛ فدون یا جاودانگی روح ( 1767م)؛ اورشلیم یا دربارۀ مرجعیت مذهبی و یهودیت (1783م)
گروه مقاله فلسفه
خویشاوندان سرشناس فلیکس مندلسون (نوه)
موزس مندلسون
موزس مندلسون

موزس مندلسون (دسائو 6 سپتامبر 1729- برلین 4 ژانویه 1786م) Moses Mendelssohn

فیلسوف آلمانی. بانفوذترین و اثرگذارترین متفکر یهودی آلمانی در قرن 18م بود. نخست در شهر زادگاهش، نزد پدرش که در یک مدرسۀ یهودی در دسائو منشی و معلم بود و سپس از 14سالگی در برلین تعلیمات یهودی دید و علاوه بر مطالعۀ فلسفۀ ابن میمون، به فراگیری زبان‌های لاتین، یونانی، فرانسه و انگلیسی و ریاضیات و منطق نیز پرداخت. مندلسون معتقد بود که یهودیان می‌توانند بدون ترک آیین خود، فرهنگ جدید غرب را جذب کنند. اگرچه معاصر کانت بود، اما بیش‌تر به شرح و تفسیر آرای لایب‌نیتس و ولف می‌پرداخت. نخستین اثرش (محاورات فلسفی- 1755م) که با حمایت نزدیک‌ترین دوستش، لسینگ، منتشر شد، شرح و تفسیر و تبیین فلسفۀ لایب‌نیتس و اسپینوزا بود. این کتاب چندسال بعد تکمیل و در دو جلد تحت عنوان نوشته‌های فلسفی[۱] (1761م) منتشر گردید. پژوهش‌هایش در زیباشناسی تا حدودی بر کانت تأثیر گذاشت.

مهم‌ترین اثر فلسفی‌ مندلسون به نام فدون یا جاودانگی روح[۲] (چاپ 1767م) که نفس را بسیط و از این‌رو زوال‌پذیر می‌دانست، در زمان حیات نویسنده 15بار تجدید چاپ، و طی دهه‌های بعد تقریباً به همۀ زبان‌های اروپایی و همچنین عبری ترجمه شد، و در زمان خود پرخواننده‌ترین کتاب غیرداستانی در آلمان بود. هردر و گوته آن را ستودند، اگرچه آماج حملۀ کانت بود. مندلسون کوشید با نگارش مقالات و ترجمۀ کتاب مقدس به آلمانی و تفسیر عبری آن، هم‌کیشانش را با اندیشه‌های روشنگری آشنا کند. در رسالۀ اورشلیم یا دربارۀ مرجعیت مذهبی و یهودیت [۳] (1783م) نخست جدایی مذهب و سیاست را مطرح کرد و سپس از دادن حقوق کامل به یهودیان دفاع کرد. کتاب اگرچه با واکنش تند رهبران سنت‌گرای مسیحی و یهودی مواجه شد، اما بسیار مورد توجه کانت واقع شده؛ چنان‌که در نامه‌ای تمجیدآمیز به مندلسون آن را مبشر اصلاحی بزرگ دانست که بر ملت یهود و دیگر ملت‌ها اثر خواهد گذاشت. لسینگ چنان به مندلسون ارج می‌نهاد که نامش را در عنوان نمایشنامۀ ناتان خردمند[۴] (1781) جاودان کرد.

با وجود پایبندی سرسختانۀ مندلسون به آیین یهودی و تلاش چشمگیر او در غربی کردن جامعۀ یهود، عمدۀ فرزندانش پس از او به مسیحیت گرویدند. فلیکس مندلسون[۵]، آهنگساز نامدار سدۀ 19م، نوۀ او بود.


  1. Philosophische Schriften
  2. Phädon oder über die Unsterblichkeit der Seele
  3. Jerusalem oder über religiöse Macht und Judenthum
  4. Nathan der Weise
  5. Felix Mendelssohn