سروش خلیلی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۷ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:2042167043.jpg|جایگزین=سروش خلیلی|بندانگشتی|سروش خلیلی]] | {{جعبه زندگینامه | ||
سروش خلیلی (آستارا 25 اسفند 1315ش- تهران 29 اسفند 1384ش) | |عنوان = | ||
|نام =سروش خلیلی | |||
|نام دیگر= | |||
|نام اصلی= | |||
|نام مستعار= | |||
|لقب= | |||
|زادروز=آستارا 25 اسفند 1315ش | |||
|تاریخ مرگ=تهران 29 اسفند 1384ش | |||
|دوره زندگی= | |||
|ملیت=ایرانی | |||
|محل زندگی= | |||
|تحصیلات و محل تحصیل= | |||
| شغل و تخصص اصلی =بازیگر | |||
|شغل و تخصص های دیگر= | |||
|سبک = | |||
|مکتب = | |||
|سمت = | |||
|جوایز و افتخارات = | |||
|آثار =طهران روزگار نو (۱۳۷۸)، کمیتۀ مجازات (۱۳۷۷)، غریبانه (۱۳۷۶)، روز واقعه (۱۳۷۳)، مدرسۀ پیرمردها (۱۳۷۰)، زرد قناری (۱۳۶۷)، ترن (۱۳۶۶)، خارج از محدوده (۱۳۶۶)، غریبه (۱۳۶۶)، مردی که موش شد (۱۳۶۴)، کمال‌الملک (۱۳۶۲)، اعدامی (۱۳۵۹)، دایرۀ مینا (۱۳۵۳) | |||
|خویشاوندان سرشناس = | |||
|گروه مقاله =سینما | |||
|دوره = | |||
|فعالیت‌های مهم = | |||
|رشته = | |||
|پست تخصصی = | |||
|باشگاه = | |||
}}[[پرونده:2042167043.jpg|جایگزین=سروش خلیلی|بندانگشتی|سروش خلیلی]] | |||
سروش خلیلی (آستارا 25 اسفند 1315ش- تهران 29 اسفند 1384ش) Sorush Khalili | |||
بازیگر ایرانی تئاتر، سینما و تلویزیون. سال 1327 به همراه خانواده‌اش از آستارا به تهران مهاجرت کرد و به دلیل علاقه به فعالیت‌های نمایشی مدت کوتاهی نزد [[عبدالحسین نوشین]] به یادگیری بازیگری پرداخت. پس از تعطیلی کلاس‌های نوشین به [[تیاتر فرهنگ|تئاتر فرهنگ]] رفت و از سال 1328 به مدت یک‌سال در کلاس‌های [[صمد صباحی]] شرکت کرد. اولین تجربۀ او روی صحنه نمایشِ ''آرشین مال آلان'' (1328) به کارگردانی صباحی بوده است. پس از فعالیت در [[تیاتر گیتی|تئاترِ گیتی]] زیر نظر [[حسین خیرخواه]] و گذراندن دورۀ یک‌سالۀ بازیگری در [[تیاتر سعدی|تئاتر سعدی]]، در سال 1333 به همراه منوچهر قاسمی و کامل حلمی گروهی به نام «گروه اسکار» را تشکیل دادند و همزمان با تدریس، تعدادی نمایش به روی صحنه بردند. در همان سال به دعوت دکتر [[عبدالله والا]] به [[تیاتر تهران|تئاتر تهران رفت]] و به عنوان بازیگر استخدام شد و در نمایش‌های مختلفی بازی کرد. سال 1337 با تاسیس [[ثابت پاسال ، حبیب الله (تهران ۱۲۸۲ـ امریکا ۱۳۷۲ش)|تلویزیون ثابت پاسال]] به اجرای نمایش‌های زنده پرداخت. نخستین نمایشی که در چند قسمت اجرا شد و خلیلی هم در آن بازی کرد ''ده عروسک سیاه'' نوشتۀ [[آگاتا کریستی (۱۸۹۰ـ ۱۹۷۶)|آگاتا کریستی]] بود. سپس به همراه [[مقبلی، عزت الله (تهران ۱۳۱۱-۱۳۶۷ش)|عزت‌الله مقبلی]]، فخری پازوکی، [[ملکه رنجبر]] و دیگران به گروه تئاتر تلویزیونی هوشنگ منظوری پیوست. خلیلی در این دوره سالی دوبار برای اجرای زندۀ نمایش به آبادان می‌رفت. از سال 1338 تا 1344 کارمند بانک اصناف بود. پس از تأسیس تلویزیون دولتی بیش‌ترین فعالیتش را به بازی در تئاترها و مجموعه‌های تلویزیونی معطوف کرد. از سال 1344 به استخدام وزارت فرهنگ و هنر درآمد و در سال 1360 بازنشسته شد. خلیلی در اواخر دهۀ 1340 و اوائل دهۀ بعد در تعدادی نمایش از جمله ''سرباز لافزن، مرغ دریایی، حکومت زمان‌خان، بازگشت، ارثیۀ ایرانی و سیزیف و مرگ'' بازی کرد. آخرین حضورش در تئاتر نمایش ''هملت با سالاد فصل'' (به کارگردانی هادی مرزبان) بوده است. | بازیگر ایرانی تئاتر، سینما و تلویزیون. سال 1327 به همراه خانواده‌اش از آستارا به تهران مهاجرت کرد و به دلیل علاقه به فعالیت‌های نمایشی مدت کوتاهی نزد [[عبدالحسین نوشین]] به یادگیری بازیگری پرداخت. پس از تعطیلی کلاس‌های نوشین به [[تیاتر فرهنگ|تئاتر فرهنگ]] رفت و از سال 1328 به مدت یک‌سال در کلاس‌های [[صمد صباحی]] شرکت کرد. اولین تجربۀ او روی صحنه نمایشِ ''آرشین مال آلان'' (1328) به کارگردانی صباحی بوده است. پس از فعالیت در [[تیاتر گیتی|تئاترِ گیتی]] زیر نظر [[حسین خیرخواه]] و گذراندن دورۀ یک‌سالۀ بازیگری در [[تیاتر سعدی|تئاتر سعدی]]، در سال 1333 به همراه منوچهر قاسمی و کامل حلمی گروهی به نام «گروه اسکار» را تشکیل دادند و همزمان با تدریس، تعدادی نمایش به روی صحنه بردند. در همان سال به دعوت دکتر [[عبدالله والا]] به [[تیاتر تهران|تئاتر تهران رفت]] و به عنوان بازیگر استخدام شد و در نمایش‌های مختلفی بازی کرد. سال 1337 با تاسیس [[ثابت پاسال ، حبیب الله (تهران ۱۲۸۲ـ امریکا ۱۳۷۲ش)|تلویزیون ثابت پاسال]] به اجرای نمایش‌های زنده پرداخت. نخستین نمایشی که در چند قسمت اجرا شد و خلیلی هم در آن بازی کرد ''ده عروسک سیاه'' نوشتۀ [[آگاتا کریستی (۱۸۹۰ـ ۱۹۷۶)|آگاتا کریستی]] بود. سپس به همراه [[مقبلی، عزت الله (تهران ۱۳۱۱-۱۳۶۷ش)|عزت‌الله مقبلی]]، فخری پازوکی، [[ملکه رنجبر]] و دیگران به گروه تئاتر تلویزیونی هوشنگ منظوری پیوست. خلیلی در این دوره سالی دوبار برای اجرای زندۀ نمایش به آبادان می‌رفت. از سال 1338 تا 1344 کارمند بانک اصناف بود. پس از تأسیس تلویزیون دولتی بیش‌ترین فعالیتش را به بازی در تئاترها و مجموعه‌های تلویزیونی معطوف کرد. از سال 1344 به استخدام وزارت فرهنگ و هنر درآمد و در سال 1360 بازنشسته شد. خلیلی در اواخر دهۀ 1340 و اوائل دهۀ بعد در تعدادی نمایش از جمله ''سرباز لافزن، مرغ دریایی، حکومت زمان‌خان، بازگشت، ارثیۀ ایرانی و سیزیف و مرگ'' بازی کرد. آخرین حضورش در تئاتر نمایش ''هملت با سالاد فصل'' (به کارگردانی هادی مرزبان) بوده است. | ||
خلیلی در سال 1346 در مجموعۀ ''امیرارسلان نامدار'' ایفای نقش کرد و پس از آن در مجموعه‌های زیادی حضور داشته است. وی اولین بار سال 1337 در فیلم ''یکی بود یکی نبود'' (رحیم روشنیان) مقابل دوربین سینما قرار گرفته است. سروش خلیلی در بیش‌تر از 30 فیلم سینمایی و ویدئویی و ده‌ها مجموعۀ تلویزیونی جلوی دوربین کارگردانان شاخص یا مطرحی چون [[داریوش مهرجویی]]، [[علی حاتمی]]، [[رخشان بنی اعتماد (تهران ۱۳۳۳ش)|رخشان بنی‌اعتماد]]، [[مرضیه برومند]]، [[داود میرباقری|داوود میرباقری]]، [[محمد رحمانیان]]، [[سعید نیک‌پور]]، [[پرویز کاردان (۱۳۱۶ش)|پرویز کاردان]] و [[پرویز صیاد]] بازی کرده است. وی براثر سکتۀ قلبی درگذشت. | |||
'''برخی از مجموعه‌های تلویزیونی''' | |||
سرکار استوار (1344- 1349)؛ شاه شکار (1362)؛ امیرکبیر (1364)؛ هزاردستان (1358- 1366)؛ عطر گل سرخ (1369)؛ آینۀ عبرت (1370)؛ وزیرمختار (1370)؛ امام علی (1370)؛ مش خیرالله صندوقچۀ اسرار (1372)؛ عیاران (1374)؛ روزگار جوانی (1377)؛ آبدارشاه (1379)؛ چراغ جادو (1380)؛ کارآگاه شمسی و دستیارش مادام (1380)؛ معصومیت ازدست‌رفته (1381)؛ من یک مستأجرم (1383)؛ پیله‌های پرواز (1384) | |||
'''برخی از آثار سینمایی''' | |||
* جایی برای زندگی (۱۳۸۳) | |||
* دختری به نام تندر (۱۳۷۹) | |||
* طهران روزگار نو (۱۳۷۸) | |||
* دارا و ندار (۱۳۷۸) | |||
* مثلث آبی (۱۳۷۸) | |||
* عشق کافی نیست (۱۳۷۷) | |||
* کمیتۀ مجازات (۱۳۷۷) | |||
* غریبانه (۱۳۷۶) | |||
* روز واقعه (۱۳۷۳) | |||
* مدرسۀ پیرمردها (۱۳۷۰) | |||
* وسوسه (۱۳۶۸) | |||
* زرد قناری (۱۳۶۷) | |||
* ترن (۱۳۶۶) | |||
* خارج از محدوده (۱۳۶۶) | |||
* غریبه (۱۳۶۶) | |||
* مردی که موش شد (۱۳۶۴) | |||
* کمال‌الملک (۱۳۶۲) | |||
* اعدامی (۱۳۵۹) | |||
* گفت هرسه نفرشان (۱۳۵۹) | |||
* دایرۀ مینا (۱۳۵۳) | |||
* پروفسور نخاله (۱۳۴۵) | |||
---- | |||
[[رده:تئاتر]] | |||
[[رده:ایران - اشخاص و گروه ها]] | |||
[[رده:سینما]] | |||
[[رده:ایران - اشخاص (بازیگران)]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۹ اوت ۲۰۲۳، ساعت ۰۶:۲۹
| سروش خلیلی | |
|---|---|
| زادروز |
آستارا 25 اسفند 1315ش |
| درگذشت | تهران 29 اسفند 1384ش |
| ملیت | ایرانی |
| شغل و تخصص اصلی | بازیگر |
| آثار | طهران روزگار نو (۱۳۷۸)، کمیتۀ مجازات (۱۳۷۷)، غریبانه (۱۳۷۶)، روز واقعه (۱۳۷۳)، مدرسۀ پیرمردها (۱۳۷۰)، زرد قناری (۱۳۶۷)، ترن (۱۳۶۶)، خارج از محدوده (۱۳۶۶)، غریبه (۱۳۶۶)، مردی که موش شد (۱۳۶۴)، کمال‌الملک (۱۳۶۲)، اعدامی (۱۳۵۹)، دایرۀ مینا (۱۳۵۳) |
| گروه مقاله | سینما |
سروش خلیلی (آستارا 25 اسفند 1315ش- تهران 29 اسفند 1384ش) Sorush Khalili
بازیگر ایرانی تئاتر، سینما و تلویزیون. سال 1327 به همراه خانواده‌اش از آستارا به تهران مهاجرت کرد و به دلیل علاقه به فعالیت‌های نمایشی مدت کوتاهی نزد عبدالحسین نوشین به یادگیری بازیگری پرداخت. پس از تعطیلی کلاس‌های نوشین به تئاتر فرهنگ رفت و از سال 1328 به مدت یک‌سال در کلاس‌های صمد صباحی شرکت کرد. اولین تجربۀ او روی صحنه نمایشِ آرشین مال آلان (1328) به کارگردانی صباحی بوده است. پس از فعالیت در تئاترِ گیتی زیر نظر حسین خیرخواه و گذراندن دورۀ یک‌سالۀ بازیگری در تئاتر سعدی، در سال 1333 به همراه منوچهر قاسمی و کامل حلمی گروهی به نام «گروه اسکار» را تشکیل دادند و همزمان با تدریس، تعدادی نمایش به روی صحنه بردند. در همان سال به دعوت دکتر عبدالله والا به تئاتر تهران رفت و به عنوان بازیگر استخدام شد و در نمایش‌های مختلفی بازی کرد. سال 1337 با تاسیس تلویزیون ثابت پاسال به اجرای نمایش‌های زنده پرداخت. نخستین نمایشی که در چند قسمت اجرا شد و خلیلی هم در آن بازی کرد ده عروسک سیاه نوشتۀ آگاتا کریستی بود. سپس به همراه عزت‌الله مقبلی، فخری پازوکی، ملکه رنجبر و دیگران به گروه تئاتر تلویزیونی هوشنگ منظوری پیوست. خلیلی در این دوره سالی دوبار برای اجرای زندۀ نمایش به آبادان می‌رفت. از سال 1338 تا 1344 کارمند بانک اصناف بود. پس از تأسیس تلویزیون دولتی بیش‌ترین فعالیتش را به بازی در تئاترها و مجموعه‌های تلویزیونی معطوف کرد. از سال 1344 به استخدام وزارت فرهنگ و هنر درآمد و در سال 1360 بازنشسته شد. خلیلی در اواخر دهۀ 1340 و اوائل دهۀ بعد در تعدادی نمایش از جمله سرباز لافزن، مرغ دریایی، حکومت زمان‌خان، بازگشت، ارثیۀ ایرانی و سیزیف و مرگ بازی کرد. آخرین حضورش در تئاتر نمایش هملت با سالاد فصل (به کارگردانی هادی مرزبان) بوده است.
خلیلی در سال 1346 در مجموعۀ امیرارسلان نامدار ایفای نقش کرد و پس از آن در مجموعه‌های زیادی حضور داشته است. وی اولین بار سال 1337 در فیلم یکی بود یکی نبود (رحیم روشنیان) مقابل دوربین سینما قرار گرفته است. سروش خلیلی در بیش‌تر از 30 فیلم سینمایی و ویدئویی و ده‌ها مجموعۀ تلویزیونی جلوی دوربین کارگردانان شاخص یا مطرحی چون داریوش مهرجویی، علی حاتمی، رخشان بنی‌اعتماد، مرضیه برومند، داوود میرباقری، محمد رحمانیان، سعید نیک‌پور، پرویز کاردان و پرویز صیاد بازی کرده است. وی براثر سکتۀ قلبی درگذشت.
برخی از مجموعه‌های تلویزیونی
سرکار استوار (1344- 1349)؛ شاه شکار (1362)؛ امیرکبیر (1364)؛ هزاردستان (1358- 1366)؛ عطر گل سرخ (1369)؛ آینۀ عبرت (1370)؛ وزیرمختار (1370)؛ امام علی (1370)؛ مش خیرالله صندوقچۀ اسرار (1372)؛ عیاران (1374)؛ روزگار جوانی (1377)؛ آبدارشاه (1379)؛ چراغ جادو (1380)؛ کارآگاه شمسی و دستیارش مادام (1380)؛ معصومیت ازدست‌رفته (1381)؛ من یک مستأجرم (1383)؛ پیله‌های پرواز (1384)
برخی از آثار سینمایی
- جایی برای زندگی (۱۳۸۳)
- دختری به نام تندر (۱۳۷۹)
- طهران روزگار نو (۱۳۷۸)
- دارا و ندار (۱۳۷۸)
- مثلث آبی (۱۳۷۸)
- عشق کافی نیست (۱۳۷۷)
- کمیتۀ مجازات (۱۳۷۷)
- غریبانه (۱۳۷۶)
- روز واقعه (۱۳۷۳)
- مدرسۀ پیرمردها (۱۳۷۰)
- وسوسه (۱۳۶۸)
- زرد قناری (۱۳۶۷)
- ترن (۱۳۶۶)
- خارج از محدوده (۱۳۶۶)
- غریبه (۱۳۶۶)
- مردی که موش شد (۱۳۶۴)
- کمال‌الملک (۱۳۶۲)
- اعدامی (۱۳۵۹)
- گفت هرسه نفرشان (۱۳۵۹)
- دایرۀ مینا (۱۳۵۳)
- پروفسور نخاله (۱۳۴۵)