آل قدامه، ابوالفرج عبدالرحمن (دمشق ۵۹۷ـ۶۸۲ق): تفاوت میان نسخه‌ها
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
آلِ قُدامَه، ابوالفَرج عَبدالرَّحمن (دمشق ۵۹۷ـ۶۸۲ق) Al-Qadamah, Abolfaraj Abdul Rahman | آلِ قُدامَه، ابوالفَرج عَبدالرَّحمن (دمشق ۵۹۷ـ۶۸۲ق) Al-Qadamah, Abolfaraj Abdul Rahman | ||
{{جعبه زندگینامه|عنوان=ابوالفرج عبدالرحمن آل قدامه|نام=Abolfaraj Abdul Rahman Al-Qadamah|نام دیگر=|نام اصلی=|نام مستعار=|لقب=|زادروز=دمشق ۵۹۷ق|تاریخ مرگ=۶۸۲ق|دوره زندگی=|ملیت=عرب فلسطینی‌تبار|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=|شغل و تخصص اصلی=محدث|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=قاضی‌القضاتی حنبلیان - مدیر مدرسۀ دارالحدیث اشرفیه دمشق|جوایز و افتخارات=|آثار=مختصر منهاج‌القاصدین (دمشق، ۱۳۹۱ق) و الشّافی (قاهره ۱۳۴۱ق)|خویشاوندان سرشناس=محمد بن احمد (پدر)|گروه مقاله=|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}} | |||
از محدثان بزرگ [[عرب]]، فرزند محمد بن احمد و از خاندان مشهور فلسطینی‌تبار قدامه. در [[دمشق]] از پدر و عمویش و در [[مکه]] و [[مدینه]] از بعضی محدثان بزرگ [[حدیث]] شنید و صیدلانی و ابن جوزی و گروهی دیگر به وی اجازۀ حدیث دادند. ابوالفرج، اصول را نزد [[آمدی، سیف الدین علی (آمد ۵۵۱ـ دمشق ۶۳۱ق)|سیف آمِدی]] و [[فقه]] را نزد عمویش آموخت و ''[[مقنع (المقنع)|المقنع]]'' را در ۱۰ جلد شرح کرد. نخستین کس از آل قدامه است که در ۶۴۴ق، منصب قاضی‌القضاتی حنبلیان را در دمشق برعهده گرفت و برخلاف میل خود، دوازده سال در این سمت ماند و مزدی دریافت نکرد و سپس کناره گرفت. از دانشمندان با فضیلت روزگار خود به‌شمار می‌رفت و ریاست مذهبی حنبلیان و مدیریت مدرسۀ دارالحدیث اشرفیه دمشق را برعهده داشت و مدت‌ها در [[قاسیون]] قضاوت کرد و [[خطبه]] خواند. [[ابن تیمیه، تقی الدین احمد (حران ۶۶۱ ـ۷۲۸ق)|ابن تیمیه]]، مجدالدین اسماعیل و ابن محمد حرّانی از شاگردان وی بودند. | |||
از محدثان بزرگ [[عرب]]، فرزند محمد بن احمد و از خاندان مشهور فلسطینی‌تبار قدامه. در [[دمشق]] از پدر و عمویش و در [[مکه]] و [[مدینه]] از بعضی محدثان بزرگ حدیث شنید و صیدلانی و ابن جوزی و گروهی دیگر به وی اجازۀ حدیث دادند. ابوالفرج، اصول را نزد سیف آمِدی و فقه را نزد عمویش آموخت و ''المقنع'' را در ۱۰ جلد شرح کرد. نخستین کس از آل قدامه است که در ۶۴۴ق، منصب قاضی‌القضاتی حنبلیان را در دمشق برعهده گرفت و برخلاف میل خود، دوازده سال در این سمت ماند و مزدی دریافت نکرد و سپس کناره گرفت. از دانشمندان با فضیلت روزگار خود به‌شمار می‌رفت و ریاست مذهبی حنبلیان و مدیریت مدرسۀ دارالحدیث اشرفیه دمشق را برعهده داشت و مدت‌ها در قاسیون قضاوت کرد و خطبه خواند. ابن تیمیه، مجدالدین اسماعیل و ابن محمد حرّانی از شاگردان وی بودند. | |||
از کتاب‌های وی می‌توان از: ''مختصر منهاج‌القاصدین'' (دمشق، ۱۳۹۱ق) و ''الشّافی'' (قاهره ۱۳۴۱ق) نام برد. | از کتاب‌های وی می‌توان از: ''مختصر منهاج‌القاصدین'' (دمشق، ۱۳۹۱ق) و ''الشّافی'' (قاهره ۱۳۴۱ق) نام برد. | ||
<br/> | <br/> | ||
---- | |||
[[Category:دین اسلام]] [[Category:حدیث شناسی]] | [[Category:دین اسلام]] [[Category:حدیث شناسی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۴ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۸:۱۲
آلِ قُدامَه، ابوالفَرج عَبدالرَّحمن (دمشق ۵۹۷ـ۶۸۲ق) Al-Qadamah, Abolfaraj Abdul Rahman
| ابوالفرج عبدالرحمن آل قدامه Abolfaraj Abdul Rahman Al-Qadamah | |
|---|---|
| زادروز |
دمشق ۵۹۷ق |
| درگذشت | ۶۸۲ق |
| ملیت | عرب فلسطینی‌تبار |
| شغل و تخصص اصلی | محدث |
| آثار | مختصر منهاج‌القاصدین (دمشق، ۱۳۹۱ق) و الشّافی (قاهره ۱۳۴۱ق) |
| خویشاوندان سرشناس | محمد بن احمد (پدر) |
از محدثان بزرگ عرب، فرزند محمد بن احمد و از خاندان مشهور فلسطینی‌تبار قدامه. در دمشق از پدر و عمویش و در مکه و مدینه از بعضی محدثان بزرگ حدیث شنید و صیدلانی و ابن جوزی و گروهی دیگر به وی اجازۀ حدیث دادند. ابوالفرج، اصول را نزد سیف آمِدی و فقه را نزد عمویش آموخت و المقنع را در ۱۰ جلد شرح کرد. نخستین کس از آل قدامه است که در ۶۴۴ق، منصب قاضی‌القضاتی حنبلیان را در دمشق برعهده گرفت و برخلاف میل خود، دوازده سال در این سمت ماند و مزدی دریافت نکرد و سپس کناره گرفت. از دانشمندان با فضیلت روزگار خود به‌شمار می‌رفت و ریاست مذهبی حنبلیان و مدیریت مدرسۀ دارالحدیث اشرفیه دمشق را برعهده داشت و مدت‌ها در قاسیون قضاوت کرد و خطبه خواند. ابن تیمیه، مجدالدین اسماعیل و ابن محمد حرّانی از شاگردان وی بودند.
از کتاب‌های وی می‌توان از: مختصر منهاج‌القاصدین (دمشق، ۱۳۹۱ق) و الشّافی (قاهره ۱۳۴۱ق) نام برد.