مصطفی گرگین زاده: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
گرگین‌زاده از اوایل سال 1326 با معرفی و پیشنهاد [[مهدی خالدی (۱۲۹۸ـ تهران ۱۳۶۹ش)|مهدى خالدى]] با | نوازنده‌ی [[ترومپت]]، آهنگ‌ساز و رهبر ارکستر ایرانی. برادر بزرگش، [[مرتضی گرگین زاده|مرتضى گرگین‌زاده]]، هم از موسیقی‌دانان معروف دوره‌ی پهلوی بوده است. مصطفى پس از پایان دوره‌ی تحصیلات ابتدایى، طبق قراردادی که باید بعد از تحصیلات مدتی برای ارتش خدمت می‌کرد، وارد مدرسه‌ی موزیک نظام شد و تحت نظر [[غلامرضا مین باشیان|غلامرضا مینباشیان]]، محمد ایروانى، نحمد نجمی و سرهنگ نوائى به فراگیری نت و نوازندگی پرداخت. در سال 1324 از ارتش استعفا داد. در سال 1325 با همکاری [[خادم میثاق، علی محمد (تهران ۱۲۸۶ـ همان جا ۱۳۳۷ش)|علىمحمد خادم میثاق]] و [[مرتضی حنانه|مرتضى حنانه]] به اجراى برنامههایی در تئاتر «فرهنگ» پرداخت. | ||
گرگین‌زاده از اوایل سال 1326 با معرفی و پیشنهاد [[مهدی خالدی (۱۲۹۸ـ تهران ۱۳۶۹ش)|مهدى خالدى]] با ارکستر رادیو همکارى داشته. این ارکستر با حضور هنرمندانی چون [[دلکش]] (خواننده)، مهدى خالدى (نوازنده‌ی [[ویولن]] و سرپرست ارکستر)، على زاهدى (نوازنده‌ی تنبک)، مصطفى کسروى (نوازنده‌ی [[پیانو]])، [[فریدون حافظی|فریدون حافظى]] (نوازنده‌ی تار)، مصطفى گرگین‌زاده (نوازنده‌ی [[ترومپت]]) و [[اسماعیل نوابصفا]] (شاعر و ترانه‌سرا) تشکیل شده است. او در این دوره با راهنمایی‌های خالدی ردیف‌های موسیقی را نیز فراگرفته. در ابتداى سال 1333 به اتفاق مرتضى گرگین‌زاده به سرپرستى ارکستر شماره‌ی 2 رادیو ایران انتخاب شد. در اواخر دهه‌ی 1330 به خاطر درگیری با مسئولان وقت از رادیو اخراج و به اداره‌ی ارتباطات راهآهن دولتى ایران منتقل و در خرمشهر مشغول خدمت می‌شود. در سال 1344 به راهآهن شمال ایران (به نام «پل سفید») منتقل شد و به سمت سرپرستى ارتباطات برون‌شهرى آن منطقه به کار پرداخت. گرگین‌زاده در سال 1359 از خدمات راهآهن دولتى جمهورى اسلامى ایران بازنشسته شده است. او در طول سال‌های فعالیتش در رادیو، با ارکسترهاى [[ابراهیم منصوری|ابراهیم منصورى]]، مهدى خالدى، [[حبیب الله بدیعی|حبیباللَّه بدیعى]]، [[لطف الله مجد|لطفاللَّه مجد]]، [[علی تجویدی|على تجویدى]]، [[حسین تهرانی|حسین تهرانى]] و با بسیاری از هنرمندان ایران همکارى داشته. گرگین‌زاده جز ساز تخصصی‌اش (ترومپت) با نواختن فلوت، کلارینت، [[سه تار|سهتار]] و سنتور هم آشنایی داشته. او تنبک را نزد استاد حسین تهرانى فراگرفته. | |||
مصطفی گرگین‌زاده تعدادی آهنگ نیز در رادیو ساخته که توسط ارکستر شماره‌ی 2 و غالبا با صدای دلکش اجرا شده‌اند. از جمله‌ی این آهنگ‌ها می‌توان به تصنیف معروف «بردی از یادم» اشاره کرد. مهمترین ویژگی کار گرگین‌زاده نواختن ترومپت با لحن ایرانی بود، کاری که [[ابوالحسن صبا]] و [[حسین یاحقی]] در زمینه‌ی ویلن صورت دادند و از این ساز فضایی ایرانیزه ارائه دادند. | مصطفی گرگین‌زاده تعدادی آهنگ نیز در رادیو ساخته که توسط ارکستر شماره‌ی 2 و غالبا با صدای دلکش اجرا شده‌اند. از جمله‌ی این آهنگ‌ها می‌توان به تصنیف معروف «بردی از یادم» اشاره کرد. مهمترین ویژگی کار گرگین‌زاده نواختن ترومپت با لحن ایرانی بود، کاری که [[ابوالحسن صبا]] و [[حسین یاحقی]] در زمینه‌ی ویلن صورت دادند و از این ساز فضایی ایرانیزه ارائه دادند. | ||
محمدرضا گرگین‌زاده (آهنگ‌ساز، نوازنده و مدرس ویولن، ناشر، | محمدرضا گرگین‌زاده (آهنگ‌ساز، نوازنده و مدرس ویولن، ناشر، مؤلف و مترجم موسیقی) برادرزاده‌ی او بوده است. مصطفی گرگین‌زاده به خاطر کهولت سن و ابتلا به سرطان درگذشت و در قطعه‌ی هنرمندان بهشت زهرا به خاک سپرده شد. | ||
مقاله‌ی [[گرگین زاده، خانواده|گرگین‌زاده، خانواده]] نیز دیده شود. | مقاله‌ی [[گرگین زاده، خانواده|گرگین‌زاده، خانواده]] نیز دیده شود. | ||
[[رده:موسیقی]] | [[رده:موسیقی]] | ||
[[رده:ایران - اشخاص]] | [[رده:ایران - اشخاص]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۸ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۱۲
| مصطفی گرگین‌زاده | |
|---|---|
| زادروز |
تهران 1301ش |
| درگذشت | تهران 14 مهر 1388ش |
| ملیت | ایرانی |
| تحصیلات و محل تحصیل | مدرسه‌ی موزیك نظام |
| شغل و تخصص اصلی | نوازنده‌ی ترومپت، آهنگ‌ساز و رهبر ارکستر |
| سبک | سنتی |
| آثار | بردی از یادم |
| گروه مقاله | موسیقی |
| خویشاوندان سرشناس | محمدرضا گرگین‌زاده (برادرزاده)؛ مرتضی گرگین‌زاده (برادر) |
مصطفى گرگین‌زاده (تهران 1301ش- تهران 14 مهر 1388ش)
نوازنده‌ی ترومپت، آهنگ‌ساز و رهبر ارکستر ایرانی. برادر بزرگش، مرتضى گرگین‌زاده، هم از موسیقی‌دانان معروف دوره‌ی پهلوی بوده است. مصطفى پس از پایان دوره‌ی تحصیلات ابتدایى، طبق قراردادی که باید بعد از تحصیلات مدتی برای ارتش خدمت می‌کرد، وارد مدرسه‌ی موزیک نظام شد و تحت نظر غلامرضا مینباشیان، محمد ایروانى، نحمد نجمی و سرهنگ نوائى به فراگیری نت و نوازندگی پرداخت. در سال 1324 از ارتش استعفا داد. در سال 1325 با همکاری علىمحمد خادم میثاق و مرتضى حنانه به اجراى برنامههایی در تئاتر «فرهنگ» پرداخت.
گرگین‌زاده از اوایل سال 1326 با معرفی و پیشنهاد مهدى خالدى با ارکستر رادیو همکارى داشته. این ارکستر با حضور هنرمندانی چون دلکش (خواننده)، مهدى خالدى (نوازنده‌ی ویولن و سرپرست ارکستر)، على زاهدى (نوازنده‌ی تنبک)، مصطفى کسروى (نوازنده‌ی پیانو)، فریدون حافظى (نوازنده‌ی تار)، مصطفى گرگین‌زاده (نوازنده‌ی ترومپت) و اسماعیل نوابصفا (شاعر و ترانه‌سرا) تشکیل شده است. او در این دوره با راهنمایی‌های خالدی ردیف‌های موسیقی را نیز فراگرفته. در ابتداى سال 1333 به اتفاق مرتضى گرگین‌زاده به سرپرستى ارکستر شماره‌ی 2 رادیو ایران انتخاب شد. در اواخر دهه‌ی 1330 به خاطر درگیری با مسئولان وقت از رادیو اخراج و به اداره‌ی ارتباطات راهآهن دولتى ایران منتقل و در خرمشهر مشغول خدمت می‌شود. در سال 1344 به راهآهن شمال ایران (به نام «پل سفید») منتقل شد و به سمت سرپرستى ارتباطات برون‌شهرى آن منطقه به کار پرداخت. گرگین‌زاده در سال 1359 از خدمات راهآهن دولتى جمهورى اسلامى ایران بازنشسته شده است. او در طول سال‌های فعالیتش در رادیو، با ارکسترهاى ابراهیم منصورى، مهدى خالدى، حبیباللَّه بدیعى، لطفاللَّه مجد، على تجویدى، حسین تهرانى و با بسیاری از هنرمندان ایران همکارى داشته. گرگین‌زاده جز ساز تخصصی‌اش (ترومپت) با نواختن فلوت، کلارینت، سهتار و سنتور هم آشنایی داشته. او تنبک را نزد استاد حسین تهرانى فراگرفته.
مصطفی گرگین‌زاده تعدادی آهنگ نیز در رادیو ساخته که توسط ارکستر شماره‌ی 2 و غالبا با صدای دلکش اجرا شده‌اند. از جمله‌ی این آهنگ‌ها می‌توان به تصنیف معروف «بردی از یادم» اشاره کرد. مهمترین ویژگی کار گرگین‌زاده نواختن ترومپت با لحن ایرانی بود، کاری که ابوالحسن صبا و حسین یاحقی در زمینه‌ی ویلن صورت دادند و از این ساز فضایی ایرانیزه ارائه دادند.
محمدرضا گرگین‌زاده (آهنگ‌ساز، نوازنده و مدرس ویولن، ناشر، مؤلف و مترجم موسیقی) برادرزاده‌ی او بوده است. مصطفی گرگین‌زاده به خاطر کهولت سن و ابتلا به سرطان درگذشت و در قطعه‌ی هنرمندان بهشت زهرا به خاک سپرده شد.
مقاله‌ی گرگین‌زاده، خانواده نیز دیده شود.