بوزونی، فروچو (۱۸۶۶ـ۱۹۲۴): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
بوزونی، | {{جعبه زندگینامه|عنوان=فروچو بوزونی|نام=Ferruccio Busoni|نام دیگر=|نام اصلی=|نام مستعار=|لقب=|زادروز=اِمپولی، نزدیک فلورانس۱۸۶۶م|تاریخ مرگ=۱۹۲۴م|دوره زندگی=|ملیت=ایتالیایی|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=گراتس و لایپزیگ آلمان|شغل و تخصص اصلی=نوزانده پیانو، آهنگ‌ساز، منتقد موسیقی|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=|جوایز و افتخارات=|آثار=صحنه‌ای. انتخاب همسر (۱۹۰۸ـ۱۹۱۱)، آرلِکّینو و توراندخت (۱۹۱۶ـ۱۹۱۷)، ارکستری. دفتر خاطرات سرخ‌پوستی، کتاب دوم، «آوازی از قلمرو ارواح» (۱۹۱۵)، کنچرتینو برای کلارینت و ارکستر (۱۹۱۸)، مجلسی. دو کوآرتت زهی (۱۸۸۱، ۱۸۸۷)، دو سونات ویولن (۱۸۹۰، ۱۸۹۸). پیانو. مرثیه‌ها، هفت قطعه (۱۹۰۷)، شش سوناتینا (۱۹۱۰ـ۱۹۲۰)|خویشاوندان سرشناس=گِردا سیوستراند (همسر)|گروه مقاله=موسیقی|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}}بوزونی، فروچو (۱۸۶۶ـ۱۹۲۴) | ||
(Busoni, Ferruccio)<br /> | |||
[[پرونده:Busoni, Ferruccio.jpg|بندانگشتی|فروچو بوزونی]] | |||
[[پیانو]]<nowiki/>نواز ایتالیایی، آهنگ‌ساز، و منتقد موسیقی. بیشتر ساخته‌های او برای پیانو است، اما چند اپرا نیز ساخته است، ازجمله ''دکتر فاوست''<ref>''Doktor Faust''</ref>، که پس از مرگش [[یارناخ، فیلیپ|فیلیپ یارناخ]]<ref> Philipp Jarnach </ref> آن را تکمیل کرد. در کار او تأثیر لیست<ref>Liszt </ref> آشکار است و پارتیتور باله<ref>ballet score </ref>اش برای ''دکتر فاوست،'' ادای دینی به [[بیزه، ژرژ (۱۸۳۸ـ۱۸۷۵)|بیزه]]<ref>Bizet </ref> است. ویژگی‌های سبک او به بهترین شکل در سوناتینا<ref>sonatina</ref>های بعدی، ''ساراباند و کُرتِژ''<ref> ''Sarabande und Cortège ''</ref> از ''فاوست''، و قطعۀ جاودانی ''فانتازیا کنتراپّونتیستیکا''<ref>''Fantasia Contrappuntistica ''</ref> برای پیانو یافت می‌شود. از رهبران جنبش فتوریسم<ref>futurism </ref> بود و از [[وارز، ادگار (۱۸۸۳ـ۱۹۶۵)|ادگار وارِز]]<ref>Edgard Varèse </ref>، آهنگ‌ساز فرانسوی، حمایت می‌کرد. بوزونی در [[امپولی|اِمپولی]]<ref>Empoli </ref>، نزدیک [[فلورانس|فلورانس]]، به‌دنیا آمد. نخستین کنسرت پیانوی عمومی خود را در ۷سالگی اجرا کرد، و بعدها در [[گراتس]]<ref>Graz </ref> و [[لایپزیگ]]<ref>Leipzig </ref> [[آلمان]] به تحصیل پرداخت. در ۱۸۸۹ در کنسرواتوار هلسینکی<ref>Helsinki Conservatory </ref>، [[فنلاند]]، در ۱۸۹۰ در [[مسکو، شهر|مسکو]] (جایی که با گِردا سیوستراند<ref>Gerda Sjstrand </ref> ازدواج کرد)، و در سال‌های ۱۸۹۱ـ۱۸۹۴ در [[بوستون]]، [[امریکا، ایالات متحده|امریکا]]، تدریس کرد. در ۱۸۹۴ مقیم [[برلین|برلین]] شد، اما در مقام نوازندۀ پیانو سفرهای بسیاری کرد و طی [[جنگ جهانی دوم|جنگ جهانی دوم]] ابتدا به‌سمت مدیر کنسرواتوار در [[بولونیا، شهر|بولونیا]]، [[ایتالیا]]، و بعد در [[زوریخ، شهر|زوریخ]]، [[سوییس|سوئیس]]، ساکن شد. در بولونیا امیدوار بود بر موسیقی ایتالیایی تأثیر بگذارد و ثابت کند که آهنگ‌سازی ایتالیایی است، اما ناکام ماند. بوزونی موسیقی ـ نمایش‌نامه واگنری را نمی‌پذیرفت، و در نظر داشت پل‌های ارتباطی با آهنگ‌سازان بزرگ گذشته، بهویژه [[باخ، یوهان سباستیان (۱۶۸۵ـ۱۷۵۰)|یوهان سباستیان باخ]]<ref>Johann Sebastian Bach </ref> و [[موتسارت، ولفگانگ آمادیوس (۱۷۵۶ـ۱۷۹۱)|موتسارت]]<ref>Mozart </ref>، و نیز کمِّدیا دِل‌آرته<ref>commedia dell’arte </ref> را از نو بنا کند. اپرای ''دکتر فاوست'' او نخستینبار در ۱۹۲۵ به‌اجرا درآمد؛ طرح‌های گمشدۀ این اثر در ۱۹۷۴ پیدا شدند و آنتونی بومون<ref>Antony Beaumont </ref> از آن‌ها برای ویرایش تازۀ اثر استفاده کرد، که در ۱۹۸۵ در بولونیا و در ۱۹۸۶ در لندن به‌اجرا درآمد. عقاید او دربارۀ زیباشناسی، بهویژه کتاب ''طرح یک زیباشناسی نوین برای موسیقی''<ref>''Sketch of a New Aesthetic of Music''</ref> (۱۹۰۷)، با حملۀ محافظه‌کارانی همچون هانس پفیتسنِر<ref> Hans Pfitzner </ref> روبه‌رو شد. بوزونی در نوازندگی پیانو از پرقدرت‌ترین فردگرایان و بزرگ‌ترین استادان تکنیک پس از لیست و روبینشتاین<ref>Rubinstein </ref> برشمرده می‌شد. در آهنگ‌سازی گاهی او را اندیشمندی قوی‌دست می‌دانند که آثارش به سختی بلندپروازی‌های او را برآورده می‌سازند؛ از احترامی هم‌پایۀ [[مالر، گوستاو (۱۸۶۰ـ۱۹۱۱)|مالر]]<ref>Mahler </ref> و [[شونبرگ، آرنولد (۱۸۷۴ـ۱۹۵۱)|شونبرگ]]<ref>Schoenberg </ref> برخوردار است (که یکی ''لالایی مرثیه‌وار''<ref>''Berceuse élégiaque ''</ref> [۱۹۰۹] او را برای نخستینبار اجرا، و دیگری آن را تنظیم کرد) اما شاید پذیرفتنی‌ترین آثار او همان قطعه‌های ایتالیایی‌گونه‌اش باشند. ازجمله آثار اوست: صحنه‌ای.'''''' ''انتخاب همسر''<ref>''Die Brautwahl'' | |||
</ref> (۱۹۰۸ـ۱۹۱۱)، ''آرلِکّینو و توراندخت''<ref>'' Arlecchino and Turandot''</ref> (۱۹۱۶ـ۱۹۱۷)، ارکستری. ''دفتر خاطرات سرخ‌پوستی''<ref> ''Indianisches Tagebuch''</ref>''''، کتاب دوم، ''«آوازی از قلمرو ارواح''<ref> ''Gesang vom Reigen der Geister''</ref>''»'' (۱۹۱۵)، ''کنچرتینو''<ref> Concertino | </ref> (۱۹۰۸ـ۱۹۱۱)، ''آرلِکّینو و توراندخت''<ref>'' Arlecchino and Turandot''</ref> (۱۹۱۶ـ۱۹۱۷)، ارکستری. ''دفتر خاطرات سرخ‌پوستی''<ref> ''Indianisches Tagebuch''</ref>''''، کتاب دوم، ''«آوازی از قلمرو ارواح''<ref> ''Gesang vom Reigen der Geister''</ref>''»'' (۱۹۱۵)، ''کنچرتینو''<ref> Concertino | ||
</ref> برای کلارینت و ارکستر (۱۹۱۸)، مجلسی. دو کوآرتت زهی (۱۸۸۱، ۱۸۸۷)، دو سونات ویولن (۱۸۹۰، ۱۸۹۸). پیانو. ''مرثیه‌ها''<ref>''Elegien''</ref>، هفت قطعه (۱۹۰۷)، شش سوناتینا (۱۹۱۰ـ۱۹۲۰). همچنین ویراسته‌ها و تنظیم‌هایی از آثار باخ برای پیانو، ازجمله شاکُن<ref> chaconne</ref> رِ مینور.<br/> <!--12382500--> | </ref> برای کلارینت و ارکستر (۱۹۱۸)، مجلسی. دو [[کوآرتت زهی|کوآرتت زهی]] (۱۸۸۱، ۱۸۸۷)، دو سونات ویولن (۱۸۹۰، ۱۸۹۸). پیانو. ''مرثیه‌ها''<ref>''Elegien''</ref>، هفت قطعه (۱۹۰۷)، شش سوناتینا (۱۹۱۰ـ۱۹۲۰). همچنین ویراسته‌ها و تنظیم‌هایی از آثار باخ برای پیانو، ازجمله شاکُن<ref> chaconne</ref> رِ مینور.<br /> <!--12382500--> | ||
---- | |||
[[Category:موسیقی]] [[Category:کلاسیک جهان]] | [[Category:موسیقی]] | ||
[[Category:کلاسیک جهان]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۵:۴۵
| فروچو بوزونی Ferruccio Busoni | |
|---|---|
| زادروز |
اِمپولی، نزدیک فلورانس۱۸۶۶م |
| درگذشت | ۱۹۲۴م |
| ملیت | ایتالیایی |
| تحصیلات و محل تحصیل | گراتس و لایپزیگ آلمان |
| شغل و تخصص اصلی | نوزانده پیانو، آهنگ‌ساز، منتقد موسیقی |
| آثار | صحنه‌ای. انتخاب همسر (۱۹۰۸ـ۱۹۱۱)، آرلِکّینو و توراندخت (۱۹۱۶ـ۱۹۱۷)، ارکستری. دفتر خاطرات سرخ‌پوستی، کتاب دوم، «آوازی از قلمرو ارواح» (۱۹۱۵)، کنچرتینو برای کلارینت و ارکستر (۱۹۱۸)، مجلسی. دو کوآرتت زهی (۱۸۸۱، ۱۸۸۷)، دو سونات ویولن (۱۸۹۰، ۱۸۹۸). پیانو. مرثیه‌ها، هفت قطعه (۱۹۰۷)، شش سوناتینا (۱۹۱۰ـ۱۹۲۰) |
| گروه مقاله | موسیقی |
| خویشاوندان سرشناس | گِردا سیوستراند (همسر) |
بوزونی، فروچو (۱۸۶۶ـ۱۹۲۴)
(Busoni, Ferruccio)
پیانونواز ایتالیایی، آهنگ‌ساز، و منتقد موسیقی. بیشتر ساخته‌های او برای پیانو است، اما چند اپرا نیز ساخته است، ازجمله دکتر فاوست[۱]، که پس از مرگش فیلیپ یارناخ[۲] آن را تکمیل کرد. در کار او تأثیر لیست[۳] آشکار است و پارتیتور باله[۴]اش برای دکتر فاوست، ادای دینی به بیزه[۵] است. ویژگی‌های سبک او به بهترین شکل در سوناتینا[۶]های بعدی، ساراباند و کُرتِژ[۷] از فاوست، و قطعۀ جاودانی فانتازیا کنتراپّونتیستیکا[۸] برای پیانو یافت می‌شود. از رهبران جنبش فتوریسم[۹] بود و از ادگار وارِز[۱۰]، آهنگ‌ساز فرانسوی، حمایت می‌کرد. بوزونی در اِمپولی[۱۱]، نزدیک فلورانس، به‌دنیا آمد. نخستین کنسرت پیانوی عمومی خود را در ۷سالگی اجرا کرد، و بعدها در گراتس[۱۲] و لایپزیگ[۱۳] آلمان به تحصیل پرداخت. در ۱۸۸۹ در کنسرواتوار هلسینکی[۱۴]، فنلاند، در ۱۸۹۰ در مسکو (جایی که با گِردا سیوستراند[۱۵] ازدواج کرد)، و در سال‌های ۱۸۹۱ـ۱۸۹۴ در بوستون، امریکا، تدریس کرد. در ۱۸۹۴ مقیم برلین شد، اما در مقام نوازندۀ پیانو سفرهای بسیاری کرد و طی جنگ جهانی دوم ابتدا به‌سمت مدیر کنسرواتوار در بولونیا، ایتالیا، و بعد در زوریخ، سوئیس، ساکن شد. در بولونیا امیدوار بود بر موسیقی ایتالیایی تأثیر بگذارد و ثابت کند که آهنگ‌سازی ایتالیایی است، اما ناکام ماند. بوزونی موسیقی ـ نمایش‌نامه واگنری را نمی‌پذیرفت، و در نظر داشت پل‌های ارتباطی با آهنگ‌سازان بزرگ گذشته، بهویژه یوهان سباستیان باخ[۱۶] و موتسارت[۱۷]، و نیز کمِّدیا دِل‌آرته[۱۸] را از نو بنا کند. اپرای دکتر فاوست او نخستینبار در ۱۹۲۵ به‌اجرا درآمد؛ طرح‌های گمشدۀ این اثر در ۱۹۷۴ پیدا شدند و آنتونی بومون[۱۹] از آن‌ها برای ویرایش تازۀ اثر استفاده کرد، که در ۱۹۸۵ در بولونیا و در ۱۹۸۶ در لندن به‌اجرا درآمد. عقاید او دربارۀ زیباشناسی، بهویژه کتاب طرح یک زیباشناسی نوین برای موسیقی[۲۰] (۱۹۰۷)، با حملۀ محافظه‌کارانی همچون هانس پفیتسنِر[۲۱] روبه‌رو شد. بوزونی در نوازندگی پیانو از پرقدرت‌ترین فردگرایان و بزرگ‌ترین استادان تکنیک پس از لیست و روبینشتاین[۲۲] برشمرده می‌شد. در آهنگ‌سازی گاهی او را اندیشمندی قوی‌دست می‌دانند که آثارش به سختی بلندپروازی‌های او را برآورده می‌سازند؛ از احترامی هم‌پایۀ مالر[۲۳] و شونبرگ[۲۴] برخوردار است (که یکی لالایی مرثیه‌وار[۲۵] [۱۹۰۹] او را برای نخستینبار اجرا، و دیگری آن را تنظیم کرد) اما شاید پذیرفتنی‌ترین آثار او همان قطعه‌های ایتالیایی‌گونه‌اش باشند. ازجمله آثار اوست: صحنه‌ای. انتخاب همسر[۲۶] (۱۹۰۸ـ۱۹۱۱)، آرلِکّینو و توراندخت[۲۷] (۱۹۱۶ـ۱۹۱۷)، ارکستری. دفتر خاطرات سرخ‌پوستی[۲۸]، کتاب دوم، «آوازی از قلمرو ارواح[۲۹]» (۱۹۱۵)، کنچرتینو[۳۰] برای کلارینت و ارکستر (۱۹۱۸)، مجلسی. دو کوآرتت زهی (۱۸۸۱، ۱۸۸۷)، دو سونات ویولن (۱۸۹۰، ۱۸۹۸). پیانو. مرثیه‌ها[۳۱]، هفت قطعه (۱۹۰۷)، شش سوناتینا (۱۹۱۰ـ۱۹۲۰). همچنین ویراسته‌ها و تنظیم‌هایی از آثار باخ برای پیانو، ازجمله شاکُن[۳۲] رِ مینور.
- ↑ Doktor Faust
- ↑ Philipp Jarnach
- ↑ Liszt
- ↑ ballet score
- ↑ Bizet
- ↑ sonatina
- ↑ Sarabande und Cortège
- ↑ Fantasia Contrappuntistica
- ↑ futurism
- ↑ Edgard Varèse
- ↑ Empoli
- ↑ Graz
- ↑ Leipzig
- ↑ Helsinki Conservatory
- ↑ Gerda Sjstrand
- ↑ Johann Sebastian Bach
- ↑ Mozart
- ↑ commedia dell’arte
- ↑ Antony Beaumont
- ↑ Sketch of a New Aesthetic of Music
- ↑ Hans Pfitzner
- ↑ Rubinstein
- ↑ Mahler
- ↑ Schoenberg
- ↑ Berceuse élégiaque
- ↑ Die Brautwahl
- ↑ Arlecchino and Turandot
- ↑ Indianisches Tagebuch
- ↑ Gesang vom Reigen der Geister
- ↑ Concertino
- ↑ Elegien
- ↑ chaconne