هونگر، آرتور (۱۸۹۲ـ۱۹۵۵): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
|تاریخ مرگ=۱۹۵۵م | |تاریخ مرگ=۱۹۵۵م | ||
|دوره زندگی= | |دوره زندگی= | ||
|ملیت= | |ملیت=سوئیسی | ||
|محل زندگی= | |محل زندگی= | ||
|تحصیلات و محل تحصیل=تحصیل در کنسرواتوار زوریخ و پاریس | |تحصیلات و محل تحصیل=تحصیل در کنسرواتوار زوریخ و پاریس | ||
| شغل و تخصص اصلی = | | شغل و تخصص اصلی =آهنگ ساز | ||
|شغل و تخصص های دیگر= | |شغل و تخصص های دیگر= | ||
|سبک = | |سبک = | ||
| خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
|پست تخصصی = | |پست تخصصی = | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}} هونِگِر، آرتور (۱۸۹۲ـ۱۹۵۵) | }} هونِگِر، آرتور (۱۸۹۲ـ۱۹۵۵) | ||
(Honegger, Arthur)<br /> [[File:41165300.jpg|thumb|هونِگِر، آرتور]] | |||
آهنگ‌ساز سوئیسی. از آهنگ‌سازان گروهی است که به گروه شش<ref>Les Six</ref> شهرت داشتند. آثار او در قالب فرم‌های گوناگون ساخته شده‌اند، مانند اپرای ''آنتیگونه<ref>Antigone </ref>'' (۱۹۲۷)، بالۀ ''زمین یخ‌بازی<ref>Skating Rink</ref>'' (۱۹۲۲)، اوراتوریوی نمایشی ''داوودشاه<ref>Le Roi David/King David</ref>'' (۱۹۲۱)، موسیقی برنامه‌ای (''پاسیفیک ۲۳۱''<ref>Pacific 231</ref>، ۱۹۲۳)، و ''سمفونی نیایشی<ref>Symphonie liturgique/Liturgcial Symphony</ref>'' (۱۹۴۶). همچنین برای فیلم‌های کلاسیک صامت [[گانس، آبل (۱۸۸۹ـ۱۹۸۱)|آبل گانس]]<ref>Abel Gance</ref>، ''چرخ<ref>La Roue/The Wheel</ref>'' (۱۹۲۳) و ''ناپلئون'' (۱۹۲۷)، موسیقی صحنه‌ای ساخت. هونگِر در [[لو هاور]] (لو آور<ref> Le Havre</ref>)، [[فرانسه]]، به‌دنیا آمد و نخستین درس‌های موسیقی را در آن‌جا از مارتَن<ref>Martin </ref> [[ارگ|ارگ]]<nowiki/>نواز فراگرفت. بعد از ۱۹۰۹ تا ۱۹۱۱ در کنسرواتوار زوریخ<ref>Zürich Conservatory</ref>، و از ۱۹۱۱ تا ۱۹۱۳ در کنسرواتوار پاریس<ref>Paris Conservatory</ref> تحصیل کرد. پس از آن شاگرد خصوصی چارلز ویدور<ref>Charles Widor</ref> و [[دندی، ونسان (۱۸۵۱ـ۱۹۳۱)|ونسان دَندی]]<ref>Vincent d’Andy</ref> شد و از ۱۹۱۴ شروع به آهنگ‌سازی کرد. هرچند همواره با [[سوییس|سوئیس]] در ارتباط بود، اساساً به مکتب فرانسه تعلق داشت. با آندره واورابورگ<ref>Andrée Vaurabourg</ref> آهنگ‌ساز ازدواج کرد، که از وابستگان گروه شش، البته با نزدیکی کمتر، بود. ازجمله آثار اوست: صحنه‌ای اوراتوریوهای صحنه‌ای ''یودیت<ref>Judith</ref>'' (۱۹۲۵)، ''ژاندارک بر تودۀ هیزم<ref>Jeanne d’Arc au bûcher</ref>'' ([[کلودل، پل (۱۸۶۸ـ۱۹۵۵)|پل کلودل]]<ref>Paul Claudel</ref>، ۱۹۳۸)؛ موسیقی صحنه‌ای برای ''فِدر<ref>phœdre </ref>'' (د آنونتسیو<ref>d’Annunzio </ref>، ۱۹۲۶)، ''اُدیپ شهریار<ref>Oedipe-Roi</ref>'' (سوفوکلس<ref>Sophocles </ref>، ۱۹۴۸). ارکستری و آوازی با ارکستر ''رقص مردگان<ref>La Danse des morts</ref>'' (کلودل) برای تک‌خوان‌ها، کُر، و ارکستر (بر اشعار [[هولباین (مهین)، هانس (ح ۱۴۶۴م ـ۱۵۲۴)|هولباین]]<ref>Holbein </ref>)، ''ترانۀ شادی<ref>Chant de joie</ref>''، پرلود برای ''توفان<ref>The Tempest</ref>'' اثر [[شکسپیر، ویلیام (۱۵۶۴ـ ۱۶۱۶)|شکسپیر]]''<ref>Shakespeare </ref>'' (۱۹۲۳)، ''موومان‌های سمفونیک: پاسیفیک ۲۳۱''<ref>Movements Symphoniques: Pacific 231</ref>، ''راگبی<ref>Rugby </ref>''، و شمارۀ ۳ (۱۹۲۳ـ۱۹۳۳)، ''پرلود، آریوزو و فوگ<ref>Prélude, Arioso et Fugue</ref>'' برمبنای تمِ B. A. C. H، ''پاستورال تابستانی<ref>Pastoral d’été</ref>'' (۱۹۲۰)؛ پنج شعر از [[آپولینر، گیوم (۱۸۸۰ـ ۱۹۱۸)|گیوم آپولینر]]<ref>Guillaume Apollinaire</ref> برای خواننده و ارکستر (۱۹۱۰ـ۱۹۱۷). | |||
| | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۹ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۵۳
| آرتور هونگر Arthur Honegger | |
|---|---|
| زادروز |
لو هاور ۱۸۹۲م |
| درگذشت | ۱۹۵۵م |
| ملیت | سوئیسی |
| تحصیلات و محل تحصیل | تحصیل در کنسرواتوار زوریخ و پاریس |
| شغل و تخصص اصلی | آهنگ ساز |
| آثار | آنتیگونه (۱۹۲۷)؛ زمین یخ بازی (۱۹۲۲) |
| گروه مقاله | موسیقی |
| خویشاوندان سرشناس | آندره واورابورگ (همسر) |
هونِگِر، آرتور (۱۸۹۲ـ۱۹۵۵)
(Honegger, Arthur)
آهنگ‌ساز سوئیسی. از آهنگ‌سازان گروهی است که به گروه شش[۱] شهرت داشتند. آثار او در قالب فرم‌های گوناگون ساخته شده‌اند، مانند اپرای آنتیگونه[۲] (۱۹۲۷)، بالۀ زمین یخ‌بازی[۳] (۱۹۲۲)، اوراتوریوی نمایشی داوودشاه[۴] (۱۹۲۱)، موسیقی برنامه‌ای (پاسیفیک ۲۳۱[۵]، ۱۹۲۳)، و سمفونی نیایشی[۶] (۱۹۴۶). همچنین برای فیلم‌های کلاسیک صامت آبل گانس[۷]، چرخ[۸] (۱۹۲۳) و ناپلئون (۱۹۲۷)، موسیقی صحنه‌ای ساخت. هونگِر در لو هاور (لو آور[۹])، فرانسه، به‌دنیا آمد و نخستین درس‌های موسیقی را در آن‌جا از مارتَن[۱۰] ارگ‌نواز فراگرفت. بعد از ۱۹۰۹ تا ۱۹۱۱ در کنسرواتوار زوریخ[۱۱]، و از ۱۹۱۱ تا ۱۹۱۳ در کنسرواتوار پاریس[۱۲] تحصیل کرد. پس از آن شاگرد خصوصی چارلز ویدور[۱۳] و ونسان دَندی[۱۴] شد و از ۱۹۱۴ شروع به آهنگ‌سازی کرد. هرچند همواره با سوئیس در ارتباط بود، اساساً به مکتب فرانسه تعلق داشت. با آندره واورابورگ[۱۵] آهنگ‌ساز ازدواج کرد، که از وابستگان گروه شش، البته با نزدیکی کمتر، بود. ازجمله آثار اوست: صحنه‌ای اوراتوریوهای صحنه‌ای یودیت[۱۶] (۱۹۲۵)، ژاندارک بر تودۀ هیزم[۱۷] (پل کلودل[۱۸]، ۱۹۳۸)؛ موسیقی صحنه‌ای برای فِدر[۱۹] (د آنونتسیو[۲۰]، ۱۹۲۶)، اُدیپ شهریار[۲۱] (سوفوکلس[۲۲]، ۱۹۴۸). ارکستری و آوازی با ارکستر رقص مردگان[۲۳] (کلودل) برای تک‌خوان‌ها، کُر، و ارکستر (بر اشعار هولباین[۲۴])، ترانۀ شادی[۲۵]، پرلود برای توفان[۲۶] اثر شکسپیر[۲۷] (۱۹۲۳)، موومان‌های سمفونیک: پاسیفیک ۲۳۱[۲۸]، راگبی[۲۹]، و شمارۀ ۳ (۱۹۲۳ـ۱۹۳۳)، پرلود، آریوزو و فوگ[۳۰] برمبنای تمِ B. A. C. H، پاستورال تابستانی[۳۱] (۱۹۲۰)؛ پنج شعر از گیوم آپولینر[۳۲] برای خواننده و ارکستر (۱۹۱۰ـ۱۹۱۷).
- ↑ Les Six
- ↑ Antigone
- ↑ Skating Rink
- ↑ Le Roi David/King David
- ↑ Pacific 231
- ↑ Symphonie liturgique/Liturgcial Symphony
- ↑ Abel Gance
- ↑ La Roue/The Wheel
- ↑ Le Havre
- ↑ Martin
- ↑ Zürich Conservatory
- ↑ Paris Conservatory
- ↑ Charles Widor
- ↑ Vincent d’Andy
- ↑ Andrée Vaurabourg
- ↑ Judith
- ↑ Jeanne d’Arc au bûcher
- ↑ Paul Claudel
- ↑ phœdre
- ↑ d’Annunzio
- ↑ Oedipe-Roi
- ↑ Sophocles
- ↑ La Danse des morts
- ↑ Holbein
- ↑ Chant de joie
- ↑ The Tempest
- ↑ Shakespeare
- ↑ Movements Symphoniques: Pacific 231
- ↑ Rugby
- ↑ Prélude, Arioso et Fugue
- ↑ Pastoral d’été
- ↑ Guillaume Apollinaire