آشتیانی، میرزا محمدحسن (آشتیان ۱۲۴۸ـ تهران ۱۳۱۹ق): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) جز (Mohammadi3 صفحهٔ آشتیانی، میرزا محمدحسن (تهران ۱۲۴۸ـ۱۳۱۹ق) را بدون برجای‌گذاشتن تغییرمسیر به آشتیانی، میرزا محمدحسن (آشتیان ۱۲۴۸ـ تهران ۱۳۱۹ق) منتقل کرد) |
||
| (۸ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
آشتیانی، میرزا | آشتیانی، میرزا محمدحسن (آشتیان ۱۲۴۸ـ تهران ۱۳۱۹ق) Ashtiani, Mirza Mohammad Hassan | ||
{{جعبه زندگینامه | {{جعبه زندگینامه | ||
|عنوان =میرزا محمدحسن آشتیانی | |عنوان =میرزا محمدحسن آشتیانی | ||
|نام = | |نام =Mirza Mohammad Hassan Ashtiani | ||
|نام دیگر= | |نام دیگر= | ||
|نام اصلی= | |نام اصلی= | ||
| خط ۱۴: | خط ۱۴: | ||
|ملیت=ایرانی | |ملیت=ایرانی | ||
|محل زندگی= | |محل زندگی= | ||
|تحصیلات و محل تحصیل= | |تحصیلات و محل تحصیل=ادبیات و فقه و اصول | ||
| شغل و تخصص اصلی =فقیه | | شغل و تخصص اصلی =فقیه | ||
|شغل و تخصص های دیگر= | |شغل و تخصص های دیگر= | ||
| خط ۲۱: | خط ۲۱: | ||
|سمت = | |سمت = | ||
|جوایز و افتخارات = | |جوایز و افتخارات = | ||
|آثار =بحر | |آثار =بحر الفوائد فی شرح الفرائد؛ مباحث الفاظ؛ کتاب الخِلَل فی‌الفقه؛ کتاب القضاء؛ کتاب الوقف و احیاء الموات؛ ازاحةالشکوک عن حکم‌اللباس‌المَشکوک | ||
|خویشاوندان سرشناس = | |خویشاوندان سرشناس =میرزا جعفر آشتیانی (پدر) | ||
|گروه مقاله =دین اسلام | |گروه مقاله =دین اسلام | ||
|دوره = | |دوره = | ||
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
|پست تخصصی = | |پست تخصصی = | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}}فقیه و روحانی ایرانی. از علمای معروف شیعه در زمان [[ناصرالدین شاه قاجار|ناصرالدین شاه]] و [[مظفر الدین شاه قاجار|مظفرالدین شاه]] بود. سه ساله بود که پدرش (میرزا جعفر) از دنیا رفت. در ۱۳سالگی (حدود 1261ق) برای تحصیل علوم دینی عازم بروجرد شد. 4 سال نزد ملا اسدالله بروجردی، ادبیات و فقه و اصول را فرا گرفت. سپس به تدریس آن‌ها پرداخت. در 1265ق برای انجام تحصیلات تکمیلی راهی نجف اشرف شد. در نجف، به زمرۀ شاگردان شیخ مرتضی انصاری پیوست و یک سال پس از وفات شیخ (۱۲۸۱ق)، و در شرایطی که به درجۀ اجتهاد رسیده بود، به تهران آمد و مرجع احکام شرعی این شهر و نیز اولین ناشر آثار استادش گردید. با سکنی گزیدن در تهران، توانست به ترویج افکار استادش، به خصوص در فن اصول بپردازد و طالبان علم را از گوشه و کنار به سوی خود رهنمون کند. | }} | ||
[[پرونده:0136200.jpg|بندانگشتی|میرزا محمدحسن آشتیانی ]] | |||
فقیه و روحانی ایرانی. از علمای معروف شیعه در زمان [[ناصرالدین شاه قاجار|ناصرالدین شاه]] و [[مظفر الدین شاه قاجار|مظفرالدین شاه]] بود. سه ساله بود که پدرش (میرزا جعفر) از دنیا رفت. در ۱۳سالگی (حدود 1261ق) برای تحصیل علوم دینی عازم [[بروجرد، شهر|بروجرد]] شد. 4 سال نزد ملا اسدالله بروجردی، ادبیات و فقه و اصول را فرا گرفت. سپس به تدریس آن‌ها پرداخت. در 1265ق برای انجام تحصیلات تکمیلی راهی [[نجف]] اشرف شد. در نجف، به زمرۀ شاگردان [[انصاری، شیخ مرتضی (بروجرد ۱۲۱۴ ـ نجف ۱۲۸۱ق)|شیخ مرتضی انصاری]] پیوست و یک سال پس از وفات شیخ (۱۲۸۱ق)، و در شرایطی که به درجۀ اجتهاد رسیده بود، به تهران آمد و مرجع احکام شرعی این شهر و نیز اولین ناشر آثار استادش گردید. با سکنی گزیدن در تهران، توانست به ترویج افکار استادش، به خصوص در فن اصول بپردازد و طالبان علم را از گوشه و کنار به سوی خود رهنمون کند. | |||
در ۱۳۰۷ق که [[رژی، قرارداد|قرارداد رژی]] میان دولت ایران و کمپانی انگلیسی رژی منعقد شد، میرزای آشتیانی نقش فعال و مؤثری داشت. فتوای [[میرزای شیرازی ، محمدحسن (شیراز ۱۲۳۰ـ سامرا ۱۳۱۲ق)|میرزای شیرازی]] خطاب به او نوشته و ارسال شده بود و او از طرف میرزای شیرازی، رهبری قیام تنباکو را در ایران به عهده گرفت و پس از ۵۵ روز مبارزه و درگیری بین علما و مردم با دولت، سرانجام قرارداد در ۲۵ جمادی‌الثانی ۱۳۰۹ق به‌دست ناصرالدین شاه رسماً لغو شد. وی در ۱۳۱۱ق به سفر حج رفت. | در ۱۳۰۷ق که [[رژی، قرارداد|قرارداد رژی]] میان دولت ایران و کمپانی انگلیسی رژی منعقد شد، میرزای آشتیانی نقش فعال و مؤثری داشت. فتوای [[میرزای شیرازی ، محمدحسن (شیراز ۱۲۳۰ـ سامرا ۱۳۱۲ق)|میرزای شیرازی]] خطاب به او نوشته و ارسال شده بود و او از طرف میرزای شیرازی، رهبری قیام تنباکو را در ایران به عهده گرفت و پس از ۵۵ روز مبارزه و درگیری بین علما و مردم با دولت، سرانجام قرارداد در ۲۵ جمادی‌الثانی ۱۳۰۹ق به‌دست ناصرالدین شاه رسماً لغو شد. وی در ۱۳۱۱ق به سفر [[حج|حج]] رفت. او در 71 سالگی فوت کرد. ابتدا پیکرش را در جوار بارگاه حضرت [[عبدالعظیم حسنی ( ـ۲۵۲ق)|عبدالعظیم حسنی]] به امانت سپردند تا به نجف اشرف انتقال دهند و پس از 8 ماه، به [[عتبات عالیات|عتبات]] بردند و در نجف کنار قبر [[شوشتری، جعفر بن حسین ( ـ۱۳۰۳ق)|حاج شیخ جعفر شوشتری]] دفن کردند. | ||
از آثار اوست: ''بَحرُ الْفَوائد فی شرحِ الفرائد''؛ که از بهترین حواشی بر رسائل شیخ انصاری است؛ ''مباحث الفاظ''؛ کتاب ''الخِلَل فی‌الفقه''؛ کتاب ''القضاء''؛ کتاب ''الوَقْف و اِحیاء الْمَوات''؛ ''اِزاحةالشکوک عن حکم‌اللباس‌المَشکوک''. | |||
----<br /> | |||
[[Category:دین اسلام]] | [[Category:دین اسلام]] | ||
[[Category:فقه و اصول و احکام]] | [[Category:فقه و اصول و احکام]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۱ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۲۴
آشتیانی، میرزا محمدحسن (آشتیان ۱۲۴۸ـ تهران ۱۳۱۹ق) Ashtiani, Mirza Mohammad Hassan
| میرزا محمدحسن آشتیانی Mirza Mohammad Hassan Ashtiani | |
|---|---|
| زادروز |
آشتیان ۱۲۴۸ق |
| درگذشت | تهران ۱۳۱۹ق |
| ملیت | ایرانی |
| تحصیلات و محل تحصیل | ادبیات و فقه و اصول |
| شغل و تخصص اصلی | فقیه |
| آثار | بحر الفوائد فی شرح الفرائد؛ مباحث الفاظ؛ کتاب الخِلَل فی‌الفقه؛ کتاب القضاء؛ کتاب الوقف و احیاء الموات؛ ازاحةالشکوک عن حکم‌اللباس‌المَشکوک |
| گروه مقاله | دین اسلام |
| خویشاوندان سرشناس | میرزا جعفر آشتیانی (پدر) |
فقیه و روحانی ایرانی. از علمای معروف شیعه در زمان ناصرالدین شاه و مظفرالدین شاه بود. سه ساله بود که پدرش (میرزا جعفر) از دنیا رفت. در ۱۳سالگی (حدود 1261ق) برای تحصیل علوم دینی عازم بروجرد شد. 4 سال نزد ملا اسدالله بروجردی، ادبیات و فقه و اصول را فرا گرفت. سپس به تدریس آن‌ها پرداخت. در 1265ق برای انجام تحصیلات تکمیلی راهی نجف اشرف شد. در نجف، به زمرۀ شاگردان شیخ مرتضی انصاری پیوست و یک سال پس از وفات شیخ (۱۲۸۱ق)، و در شرایطی که به درجۀ اجتهاد رسیده بود، به تهران آمد و مرجع احکام شرعی این شهر و نیز اولین ناشر آثار استادش گردید. با سکنی گزیدن در تهران، توانست به ترویج افکار استادش، به خصوص در فن اصول بپردازد و طالبان علم را از گوشه و کنار به سوی خود رهنمون کند.
در ۱۳۰۷ق که قرارداد رژی میان دولت ایران و کمپانی انگلیسی رژی منعقد شد، میرزای آشتیانی نقش فعال و مؤثری داشت. فتوای میرزای شیرازی خطاب به او نوشته و ارسال شده بود و او از طرف میرزای شیرازی، رهبری قیام تنباکو را در ایران به عهده گرفت و پس از ۵۵ روز مبارزه و درگیری بین علما و مردم با دولت، سرانجام قرارداد در ۲۵ جمادی‌الثانی ۱۳۰۹ق به‌دست ناصرالدین شاه رسماً لغو شد. وی در ۱۳۱۱ق به سفر حج رفت. او در 71 سالگی فوت کرد. ابتدا پیکرش را در جوار بارگاه حضرت عبدالعظیم حسنی به امانت سپردند تا به نجف اشرف انتقال دهند و پس از 8 ماه، به عتبات بردند و در نجف کنار قبر حاج شیخ جعفر شوشتری دفن کردند.
از آثار اوست: بَحرُ الْفَوائد فی شرحِ الفرائد؛ که از بهترین حواشی بر رسائل شیخ انصاری است؛ مباحث الفاظ؛ کتاب الخِلَل فی‌الفقه؛ کتاب القضاء؛ کتاب الوَقْف و اِحیاء الْمَوات؛ اِزاحةالشکوک عن حکم‌اللباس‌المَشکوک.