بوشه، فرانسوا (۱۷۰۳ـ۱۷۷۰): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
</ref>. از ۱۷۶۵م نقاش دربار [[لویی پانزدهم|لوئی پانزدهم]] بود، و به‌سبب صحنه‌های تزیینی سرزنده‌اش به‌شهرت رسید که اغلب شهوت‌برانگیزی طنزآلودی را القا می‌کنند؛ همچون تابلوی ''دیانا در حال استحمام''<ref>''Diana Bathing'' </ref> (۱۷۴۲م؛ [[لوور]]<ref>Louvre </ref>، [[پاریس، شهر|پاریس]]). هنر بوشه با تأثیر از [[واتو، آنتوان (۱۶۸۴ـ۱۷۲۱)|ژان آنتوان واتو]]<ref>Jean Antoine Watteau </ref>، و احتمالاً تا حدّی [[تیه پولو، جووانی باتیستا (۱۶۹۶ـ۱۷۷۰)|تیه‌پولو]]<ref>Tiepolo </ref>، نقاش ایتالیایی معاصرش، رونق شیوۀ روکوکو در [[فرانسه]] را در پی داشت. نقاشی‌های اساطیری تفنّن‌آمیز و مضامین چوپانی تصنعی را که در کمال چیره‌دستی طراحی می‌کرد، متناسب با درون‌خانه‌های لوئی پانزدهم و بیانگر روح تزیینگری زمان بود. بوشه نزد فرانسوا لوموان<ref>François Lemoyne </ref> هنر آموخت، و با سرپرستی لوران کارز<ref>Laurent Cars </ref>، حکاک [[باسمه|باسمه]]<nowiki/>کار<ref>engraver</ref>، کار کرد. نخست با ساختن [[گراوور]]<nowiki/>هایی به تقلید از واتو امرار معاش می‌کرد. در ۱۷۲۳ جایزۀ اول آکادمی<ref> Académie </ref> را دریافت کرد؛ لیکن با اندکی تأخیر در ۱۷۲۹ـ۱۷۳۱م به [[ایتالیا]] رفت و در آن‌جا با هنر [[پیترو دا کورتونا (۱۵۹۶ـ۱۶۶۹)|پیِترو دا کورتونا]]<ref>Pietro da Cortona</ref> و تیه‌پولو آشنا شد و آن‌ها را ستود. در بازگشت به فرانسه، به عضویت آکادمی پذیرفته شد و در ۱۷۶۵م ریاست آن را بر‌عهده گرفت. | </ref>. از ۱۷۶۵م نقاش دربار [[لویی پانزدهم|لوئی پانزدهم]] بود، و به‌سبب صحنه‌های تزیینی سرزنده‌اش به‌شهرت رسید که اغلب شهوت‌برانگیزی طنزآلودی را القا می‌کنند؛ همچون تابلوی ''دیانا در حال استحمام''<ref>''Diana Bathing'' </ref> (۱۷۴۲م؛ [[لوور]]<ref>Louvre </ref>، [[پاریس، شهر|پاریس]]). هنر بوشه با تأثیر از [[واتو، آنتوان (۱۶۸۴ـ۱۷۲۱)|ژان آنتوان واتو]]<ref>Jean Antoine Watteau </ref>، و احتمالاً تا حدّی [[تیه پولو، جووانی باتیستا (۱۶۹۶ـ۱۷۷۰)|تیه‌پولو]]<ref>Tiepolo </ref>، نقاش ایتالیایی معاصرش، رونق شیوۀ روکوکو در [[فرانسه]] را در پی داشت. نقاشی‌های اساطیری تفنّن‌آمیز و مضامین چوپانی تصنعی را که در کمال چیره‌دستی طراحی می‌کرد، متناسب با درون‌خانه‌های لوئی پانزدهم و بیانگر روح تزیینگری زمان بود. بوشه نزد فرانسوا لوموان<ref>François Lemoyne </ref> هنر آموخت، و با سرپرستی لوران کارز<ref>Laurent Cars </ref>، حکاک [[باسمه|باسمه]]<nowiki/>کار<ref>engraver</ref>، کار کرد. نخست با ساختن [[گراوور]]<nowiki/>هایی به تقلید از واتو امرار معاش می‌کرد. در ۱۷۲۳ جایزۀ اول آکادمی<ref> Académie </ref> را دریافت کرد؛ لیکن با اندکی تأخیر در ۱۷۲۹ـ۱۷۳۱م به [[ایتالیا]] رفت و در آن‌جا با هنر [[پیترو دا کورتونا (۱۵۹۶ـ۱۶۶۹)|پیِترو دا کورتونا]]<ref>Pietro da Cortona</ref> و تیه‌پولو آشنا شد و آن‌ها را ستود. در بازگشت به فرانسه، به عضویت آکادمی پذیرفته شد و در ۱۷۶۵م ریاست آن را بر‌عهده گرفت. | ||
---- | |||
<br/> <!--12386700--> | <br/> <!--12386700--> | ||
[[Category:نگارگری و مجسمه سازی جهان]] [[Category:پیش از قرن 20 - اشخاص]] | [[Category:نگارگری و مجسمه سازی جهان]] [[Category:پیش از قرن 20 - اشخاص]] | ||
نسخهٔ ۳۰ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۵:۱۸
| فرانسوا بوشه Francois Boucher | |
|---|---|
| زادروز |
۱۷۰۳م |
| درگذشت | ۱۷۷۰م |
| ملیت | فرانسوی |
| شغل و تخصص اصلی | نقاش |
| سبک | روکوکو |
| آثار | تابلوی دیانا در حال استحمام (۱۷۴۲م؛ لوور، پاریس) |
| گروه مقاله | نگارگری و مجسمه‌سازی جهان |
| جوایز و افتخارات | جایزه اول آکادمی (۱۷۲۳) |
بوشه، فرانسوا (۱۷۰۳ـ۱۷۷۰م)(Boucher, Francois)
نقاش فرانسوی در شیوۀ روکوکو[۱]. از ۱۷۶۵م نقاش دربار لوئی پانزدهم بود، و به‌سبب صحنه‌های تزیینی سرزنده‌اش به‌شهرت رسید که اغلب شهوت‌برانگیزی طنزآلودی را القا می‌کنند؛ همچون تابلوی دیانا در حال استحمام[۲] (۱۷۴۲م؛ لوور[۳]، پاریس). هنر بوشه با تأثیر از ژان آنتوان واتو[۴]، و احتمالاً تا حدّی تیه‌پولو[۵]، نقاش ایتالیایی معاصرش، رونق شیوۀ روکوکو در فرانسه را در پی داشت. نقاشی‌های اساطیری تفنّن‌آمیز و مضامین چوپانی تصنعی را که در کمال چیره‌دستی طراحی می‌کرد، متناسب با درون‌خانه‌های لوئی پانزدهم و بیانگر روح تزیینگری زمان بود. بوشه نزد فرانسوا لوموان[۶] هنر آموخت، و با سرپرستی لوران کارز[۷]، حکاک باسمه‌‌کار[۸]، کار کرد. نخست با ساختن گراوورهایی به تقلید از واتو امرار معاش می‌کرد. در ۱۷۲۳ جایزۀ اول آکادمی[۹] را دریافت کرد؛ لیکن با اندکی تأخیر در ۱۷۲۹ـ۱۷۳۱م به ایتالیا رفت و در آن‌جا با هنر پیِترو دا کورتونا[۱۰] و تیه‌پولو آشنا شد و آن‌ها را ستود. در بازگشت به فرانسه، به عضویت آکادمی پذیرفته شد و در ۱۷۶۵م ریاست آن را بر‌عهده گرفت.