غلامحسین میرزا قاجار: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
غلامحسین میرزا قاجار (تهران 1250- تبریز ح 1309ق) | غلامحسین میرزا قاجار (تهران 1250- تبریز ح 1309ق) | ||
(نیز با نام: غلامحسین میرزا بهجت قاجار، ملقب به صدرالشّعرا، و متخلّص به بهجت) خطاط و شاعر ایرانی. شاهزادۀ قاجار و نوۀ [[فتحعلی شاه قاجار (۱۱۸۵ـ اصفهان ۱۲۵۰ق)|فتحعلی‌شاه]] و پدر [[ایرج میرزا|ایرج میرزا جلال‌الممالک]]، شاعر معروف بود. غلامحسین میرزا در کارهای دیوانی مشارکت داشت. پدرش [[ملک ایرج میرزا]] نیز شاعری معروف بوده است. او در تبریز اقامت داشته و از ملازمان [[ | (نیز با نام: غلامحسین میرزا بهجت قاجار، ملقب به صدرالشّعرا، و متخلّص به بهجت) خطاط و شاعر ایرانی. شاهزادۀ قاجار و نوۀ [[فتحعلی شاه قاجار (۱۱۸۵ـ اصفهان ۱۲۵۰ق)|فتحعلی‌شاه]] و پدر [[ایرج میرزا|ایرج میرزا جلال‌الممالک]]، شاعر معروف بود. غلامحسین میرزا در کارهای دیوانی مشارکت داشت. پدرش [[ملک ایرج میرزا]] نیز شاعری معروف بوده است. او در تبریز اقامت داشته و از ملازمان [[مظفرالدین شاه قاجار]] بوده و لقب صدرالشعرا را نیز مظفرالدین میرزا به او داده است. | ||
غلامحسین میرزا در چهارم صفر 1250ق متولد شد. در محلۀ شش‌گلان تبریز ساکن بود و از ۱۲۸۶ق تا پایان عمرش در تبریز به سر برد که مقر ولیعهد مظفرالدین میرزا بود. خط نستعلیق را خوش می‌نوشت و دیوان شعر داشت. او شاعر رسمی درگاه مظفرالدین میرزا ولیعهد بود. غلامحسین میرزا در حدود 59 سالگی بر اثر بیماری سل از دنیا رفت. | غلامحسین میرزا در چهارم صفر 1250ق متولد شد. در محلۀ شش‌گلان تبریز ساکن بود و از ۱۲۸۶ق تا پایان عمرش در تبریز به سر برد که مقر ولیعهد مظفرالدین میرزا بود. خط نستعلیق را خوش می‌نوشت و دیوان شعر داشت. او شاعر رسمی درگاه مظفرالدین میرزا ولیعهد بود. غلامحسین میرزا در حدود 59 سالگی بر اثر بیماری سل از دنیا رفت. | ||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
«نسب‌نامۀ کرد مازندری» یکی از دو اثر به جامانده از او، منظومه‌ای است که شاعر به دستور ولیعهد، در هجو شخصی به نام حاج صدیق سروده است. از نسب‌نامۀ کرد مازندری، 3 نسخه موجود است که یکی در کتابخانۀ مجلس شورای اسلامی و دو نسخۀ دیگر در [[کتابخانه ملی ایران|کتابخانۀ ملّی ایران]] نگهداری می شود. | «نسب‌نامۀ کرد مازندری» یکی از دو اثر به جامانده از او، منظومه‌ای است که شاعر به دستور ولیعهد، در هجو شخصی به نام حاج صدیق سروده است. از نسب‌نامۀ کرد مازندری، 3 نسخه موجود است که یکی در کتابخانۀ مجلس شورای اسلامی و دو نسخۀ دیگر در [[کتابخانه ملی ایران|کتابخانۀ ملّی ایران]] نگهداری می شود. | ||
---- | ---- | ||
[[رده:ادبیات فارسی]] | |||
[[رده:ادبیات قدیم – اشخاص]] | |||
[[رده:خوشنویسی]] | |||
[[رده:اشخاص و آثار]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۷:۴۵
غلامحسین میرزا قاجار (تهران 1250- تبریز ح 1309ق)
(نیز با نام: غلامحسین میرزا بهجت قاجار، ملقب به صدرالشّعرا، و متخلّص به بهجت) خطاط و شاعر ایرانی. شاهزادۀ قاجار و نوۀ فتحعلی‌شاه و پدر ایرج میرزا جلال‌الممالک، شاعر معروف بود. غلامحسین میرزا در کارهای دیوانی مشارکت داشت. پدرش ملک ایرج میرزا نیز شاعری معروف بوده است. او در تبریز اقامت داشته و از ملازمان مظفرالدین شاه قاجار بوده و لقب صدرالشعرا را نیز مظفرالدین میرزا به او داده است.
غلامحسین میرزا در چهارم صفر 1250ق متولد شد. در محلۀ شش‌گلان تبریز ساکن بود و از ۱۲۸۶ق تا پایان عمرش در تبریز به سر برد که مقر ولیعهد مظفرالدین میرزا بود. خط نستعلیق را خوش می‌نوشت و دیوان شعر داشت. او شاعر رسمی درگاه مظفرالدین میرزا ولیعهد بود. غلامحسین میرزا در حدود 59 سالگی بر اثر بیماری سل از دنیا رفت.
«نسب‌نامۀ کرد مازندری» یکی از دو اثر به جامانده از او، منظومه‌ای است که شاعر به دستور ولیعهد، در هجو شخصی به نام حاج صدیق سروده است. از نسب‌نامۀ کرد مازندری، 3 نسخه موجود است که یکی در کتابخانۀ مجلس شورای اسلامی و دو نسخۀ دیگر در کتابخانۀ ملّی ایران نگهداری می شود.