دومنیکینو: تفاوت میان نسخه‌ها

Domenichino
دومنیکینو; Domenichino
زادروز	۱۵۸۱م;
درگذشت	۱۶۴۱م
ملیت	ایتالیایی
شغل و تخصص اصلی	نقاش
شغل و تخصص های دیگر	معمار
سبک	کلاسیسیسم
آثار	آخرین عشاء ربانی قدیس جروم (۱۶۱۴)؛ صحنه هایی از زندگی قدیسه سیسیلیا در کلیسای سان لوییجی د فرانچزی، رم (۱۶۱۱ـ۱۶۱۴) و تصاویر صومعه گروتافراتا
گروه مقاله	معماری

دیداریویکی‌متن

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۸ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۱۹

دومِنیکینو (۱۵۸۱ـ۱۶۴۱م)(Domenichino)

(نام اصلی: دومنیکو زامپیئری^[۱]). نقاش و معمار ایتالیایی در شیوۀ باروک^[۲]. در بولونیا، ناپل و رم هنرآفرینی کرد. نخست دستیار خانوادۀ نقاشان کاراتچی^[۳] بود، و سپس شیوۀ باروک آغازین را در اجرای دیوارنگاره^[۴]های جایگاه هم‌سرایان کلیسای سان آندرِ‌آ دلّا واله^[۵]، رم (۱۶۲۴ـ۱۶۲۸م) پی‌ گرفت. از پیش‌گامان منظره‌پردازی دوران باروک شناخته شده است. منظره‌پردازی‌های دومنیکینو در تکوین این گونۀ هنری نقشی بسزا داشت، و در تحول نقاشی کلود لورن^[۶] تأثیر مستقیم گذاشت. جان کانستبل^[۷]، نقاشی او را با نام منظره با بنایی قلعه‌مانند^[۸] (مجموعۀ خصوصی) بسیار ممتاز می‌دانست. دومنیکینو در ۱۶۰۲م به رم رفت، و در تزیین نگارخانۀ فارنزه^[۹] با آنیباله کاراتچی^[۱۰] همکاری کرد، و دیوارنگاره‌های مرگ آدونیس^[۱۱]، و دوشیزه و تک‌شاخ^[۱۲]، در بالای درگاه ورودی، را به‌اجرا درآورد. همچنین دیوارنگاره‌هایی برای کاردینال سیپیون بورگزه^[۱۳] (۱۵۷۶ـ۱۶۳۳م) و کاردینال پیترو آلدوبراندینی^[۱۴] (۱۵۷۱ـ۱۶۲۱م) نقاشی کرد. دومنیکینو شاگرد برگزیدۀ آنیباله کاراتچی بود، که شیوۀ کارش را مبتنی بر شیوۀ استاد، و هنر رافائل^[۱۵] بنیاد نهاد و در دهۀ ۱۶۱۰م نقاش سرآمد رم شد و سفارش‌های بسیاری دریافت کرد. در میان ممتازترین دیوارنگاره‌هایش که به‌سبب کلاسی‌سیسمِ^[۱۶] فاخر و پرتوانشان توجه‌برانگیزند؛ تصویر صحنه‌هایی از زندگی قدیسه سیسیلیا^[۱۷] در کلیسای سان لوئیجی دِ فرانچزی^[۱۸]، رم (۱۶۱۱ـ۱۶۱۴م)، و تصاویر صومعۀ گروتّافرّاتا^[۱۹] درخور ذکرند. از آثار رنگ‌روغنی او نیز در دوران زندگی‌اش بسیار تمجید شد. نیکُلا پوسَن^[۲۰] اظهار کرد که تابلوی او با نام آخرین عشاء ربانی قدیس جروم^[۲۱](۱۶۱۴م) پس از تابلوی تجلّی مسیح^[۲۲] اثر رافائل، بهترین نقاشی دینی رم است. دومنیکینو پس از هنرآفرینی در رم و بولونیا، در ۱۶۳۰ به ناپل رفت تا نمازخانۀ دل تزورو^[۲۳] در کلیسای جامع را تزیین کند؛ اما گروه‌های هنری بدخواه و کینه‌توز ناپل با تبانی او را آزار دادند و از شهر بیرون راندند. با این حال دومنیکینو پس از چندی به ناپل بازگشت و همان‌جا درگذشت (احتمال می‌رود او را مسموم کرده باشند).

↑ Domenico Zampieri
↑ baroque
↑ Carracci
↑ fresco
↑ S Andrea della Valle
↑ Claude Lorrain
↑ John Constable
↑ Landscape with a Fortified Building
↑ Farnese Gallery
↑ Annibale Carracci
↑ The Death of Adonis
↑ Maiden with the Unicorn
↑ Scipione Borghese
↑ Pietro Aldobrandini
↑ Raphael
↑ classicism
↑ St Cecilia
↑ San Luigi de’ Francesi
↑ Grottaferrate
↑ Nicolas Poussin
↑ Last Communion of St Jerome
↑ Transfiguration
↑ Cappella del Tesoro

[1] Domenico Zampieri

[2] roque

[3] Carracci

[4] resco

[5] S Andrea della Valle

[6] Claude Lorrain

[7] John Constable

[8] Landscape with a Fortified Building

[9] Farnese Gallery

[10] Annibale Carracci

[11] The Death of Adonis

[12] Maiden with the Unicorn

[13] Scipione Borghese

[14] Pietro Aldobrandini

[15] Raphael

[16] ssicism

[17] St Cecilia

[18] San Luigi de’ Francesi

[19] Grottaferrate

[20] Nicolas Poussin

[21] Last Communion of St Jerome

[22] Transfiguration

[23] Cappella del Tesoro

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

[۹]

[۱۰]

[۱۱]

[۱۲]

[۱۳]

[۱۴]

[۱۵]

[۱۶]

[۱۷]

[۱۸]

[۱۹]

[۲۰]

[۲۱]

[۲۲]

[۲۳]

@@ خط ۲۷: / خط ۲۷: @@
 |پست تخصصی =
 |باشگاه =
-}} دومِنیکینو (۱۵۸۱ـ۱۶۴۱)(Domenichino)<br/> [[File:20206600.jpg|thumb|دوشيزه و تک‌شاخ، اثر دومِنيکينو]]
+}}دومِنیکینو (۱۵۸۱ـ۱۶۴۱م)(Domenichino)<br /> [[پرونده:DomenichinounicornPalFarnese.jpg|بندانگشتی|دوشيزه و تک‌شاخ، اثر دومِنيکينو]]
 (نام اصلی: دومنیکو زامپیئری<ref>Domenico Zampieri
-</ref>). نقاش و معمار ایتالیایی در شیوۀ باروک<ref>baroque </ref>. در بولونیا، ناپل و رم هنرآفرینی کرد. نخست دستیار خانوادۀ نقاشان کاراتچی<ref>Carracci </ref> بود، و سپس شیوۀ باروک آغازین را در اجرای دیوارنگاره<ref>fresco </ref>های جایگاه هم‌سرایان کلیسای سان آندرِ‌آ دلّا واله<ref>S Andrea della Valle </ref>، رم (۱۶۲۴ـ۱۶۲۸) پی‌ گرفت. از پیش‌گامان منظره‌پردازی دوران باروک شناخته شده است. منظره‌پردازی‌های دومنیکینو در تکوین این گونۀ هنری نقشی بسزا داشت، و در تحول نقاشیِ کلود لورن<ref>Claude Lorrain </ref> تأثیر مستقیم گذاشت. جان کانستبل<ref>John Constable </ref>، نقاشی او را با نام ''منظره با بنایی قلعه‌مانند''<ref>''Landscape with a Fortified Building'' </ref> (مجموعۀ خصوصی) بسیار ممتاز می‌دانست. دومنیکینو در ۱۶۰۲ به رم رفت، و در تزیین نگارخانۀ فارنزه<ref>Farnese Gallery </ref> با آنیباله کاراتچی<ref>Annibale Carracci </ref> همکاری کرد، و دیوارنگاره‌های ''مرگ آدونیس''<ref>''The Death of Adonis'' </ref>، و ''دوشیزه و تک‌شاخ''<ref>''Maiden with the Unicorn ''</ref>، در بالای درگاه ورودی، را به‌اجرا درآورد. همچنین دیوارنگاره‌هایی برای کاردینال سیپیون بورگزه<ref>''Scipione Borghese''</ref> (۱۵۷۶ـ۱۶۳۳) و کاردینال پیِترو آلدوبراندینی<ref> Pietro Aldobrandini </ref> (۱۵۷۱ـ۱۶۲۱) نقاشی کرد. دومنیکینو شاگرد برگزیدۀ آنیباله کاراتچی بود، که شیوۀ کارش را مبتنی بر شیوۀ استاد، و هنر رافائل<ref>Raphael </ref> بنیاد نهاد و در دهۀ ۱۶۱۰ نقاش سرآمد رم شد و سفارش‌های بسیاری دریافت کرد. در میان ممتازترین دیوارنگاره‌هایش که به‌سبب کلاسی‌سیسمِ<ref>classicism </ref> فاخر و پرتوانشان توجه‌برانگیزند؛ تصویر صحنه‌هایی از زندگی قدیسه سیسیلیا<ref>St Cecilia </ref> در کلیسای سان لوئیجی دِ فرانچزی<ref>San Luigi de’ Francesi </ref>، رم (۱۶۱۱ـ۱۶۱۴)، و تصاویر صومعۀ گروتّافرّاتا<ref>Grottaferrate </ref> درخور ذکرند. از آثار رنگ‌روغنی او نیز در دوران زندگی‌اش بسیار تمجید شد. نیکُلا پوسَن<ref>Nicolas Poussin </ref> اظهار کرد که تابلوی او با نام ''آخرین عشاء ربانی قدیس جروم''<ref>''Last Communion of St Jerome''</ref>(۱۶۱۴) پس از تابلوی ''تجلّی مسیح''<ref> ''Transfiguration'' </ref>اثر رافائل، بهترین نقاشی دینی رم است. دومنیکینو پس از هنرآفرینی در رم و بولونیا، در ۱۶۳۰ به ناپل رفت تا نمازخانۀ دل تزورو<ref>Cappella del Tesoro</ref> در کلیسای جامع را تزیین کند؛ اما گروه‌های هنری بدخواه و کینه‌توز ناپل با تبانی او را آزار دادند و از شهر بیرون راندند. با این حال دومنیکینو پس از چندی به ناپل بازگشت و همان‌جا درگذشت (احتمال می‌رود او را مسموم کرده باشند).
+</ref>). نقاش و معمار ایتالیایی در شیوۀ [[باروک]]<ref>baroque </ref>. در [[بولونیا، شهر|بولونیا]]، [[ناپل]] و [[رم، شهر|رم]] هنرآفرینی کرد. نخست دستیار [[کاراتچی، خانواده|خانوادۀ نقاشان کاراتچی]]<ref>Carracci </ref> بود، و سپس شیوۀ باروک آغازین را در اجرای دیوارنگاره<ref>fresco </ref>های جایگاه هم‌سرایان کلیسای سان آندرِ‌آ دلّا واله<ref>S Andrea della Valle </ref>، رم (۱۶۲۴ـ۱۶۲۸م) پی‌ گرفت. از پیش‌گامان منظره‌پردازی دوران باروک شناخته شده است. منظره‌پردازی‌های دومنیکینو در تکوین این گونۀ هنری نقشی بسزا داشت، و در تحول نقاشی [[کلود لورن]]<ref>Claude Lorrain </ref> تأثیر مستقیم گذاشت. [[کانستبل، جان (۱۷۷۶ـ۱۸۳۷)|جان کانستبل]]<ref>John Constable </ref>، نقاشی او را با نام ''منظره با بنایی قلعه‌مانند''<ref>''Landscape with a Fortified Building'' </ref> (مجموعۀ خصوصی) بسیار ممتاز می‌دانست. دومنیکینو در ۱۶۰۲م به رم رفت، و در تزیین نگارخانۀ فارنزه<ref>Farnese Gallery </ref> با آنیباله کاراتچی<ref>Annibale Carracci </ref> همکاری کرد، و دیوارنگاره‌های ''مرگ آدونیس''<ref>''The Death of Adonis'' </ref>، و ''دوشیزه و تک‌شاخ''<ref>''Maiden with the Unicorn ''</ref>، در بالای درگاه ورودی، را به‌اجرا درآورد. همچنین دیوارنگاره‌هایی برای کاردینال سیپیون بورگزه<ref>''Scipione Borghese''</ref> (۱۵۷۶ـ۱۶۳۳م) و کاردینال پیترو آلدوبراندینی<ref> Pietro Aldobrandini </ref> (۱۵۷۱ـ۱۶۲۱م) نقاشی کرد. دومنیکینو شاگرد برگزیدۀ آنیباله کاراتچی بود، که شیوۀ کارش را مبتنی بر شیوۀ استاد، و هنر رافائل<ref>Raphael </ref> بنیاد نهاد و در دهۀ ۱۶۱۰م نقاش سرآمد رم شد و سفارش‌های بسیاری دریافت کرد. در میان ممتازترین دیوارنگاره‌هایش که به‌سبب [[کلاسی سیسم|کلاسی‌سیسمِ]]<ref>classicism </ref> فاخر و پرتوانشان توجه‌برانگیزند؛ تصویر صحنه‌هایی از زندگی قدیسه سیسیلیا<ref>St Cecilia </ref> در کلیسای سان لوئیجی دِ فرانچزی<ref>San Luigi de’ Francesi </ref>، رم (۱۶۱۱ـ۱۶۱۴م)، و تصاویر صومعۀ گروتّافرّاتا<ref>Grottaferrate </ref> درخور ذکرند. از آثار رنگ‌روغنی او نیز در دوران زندگی‌اش بسیار تمجید شد. [[پوسن، نیکلا (۱۵۹۴ـ۱۶۶۵)|نیکُلا پوسَن]]<ref>Nicolas Poussin </ref> اظهار کرد که تابلوی او با نام ''آخرین عشاء ربانی قدیس جروم''<ref>''Last Communion of St Jerome''</ref>(۱۶۱۴م) پس از تابلوی ''تجلّی مسیح''<ref> ''Transfiguration'' </ref> اثر رافائل، بهترین نقاشی دینی رم است. دومنیکینو پس از هنرآفرینی در رم و بولونیا، در ۱۶۳۰ به ناپل رفت تا نمازخانۀ دل تزورو<ref>Cappella del Tesoro</ref> در کلیسای جامع را تزیین کند؛ اما گروه‌های هنری بدخواه و کینه‌توز ناپل با تبانی او را آزار دادند و از شهر بیرون راندند. با این حال دومنیکینو پس از چندی به ناپل بازگشت و همان‌جا درگذشت (احتمال می‌رود او را مسموم کرده باشند).
 &nbsp;