حسن کفایی: تفاوت میان نسخه‌ها
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
حسن کفایی (نجف ۱۲۸۱ - تهران ۱۳۳۳ش) | حسن کفایی (نجف ۱۲۸۱ - تهران ۱۳۳۳ش) | ||
(معروف به: | (معروف به: آیت‌‌الله زاده خراسانی) نمایندۀ مشهد در [[مجلس سنا]] و نیز [[مجلس شورای ملی]]، فرزند [[ملا محمد کاظم خراسانی]]. او کوچک‌ترین فرزند آخوند خراسانی بود و پدرش را در کودکی (هشت، نه سالگی) از دست داد. فرزندان آخوند خراسانی بر اساس کتاب مهم پدرشان با نام ''[[کفایةالاصول|کفایة الاصول]]،'' نام خانوادگی کفایی را بر خود گذاشتند. | ||
حسن کفایی در 1320ق در نجف اشرف متولد شد. پس از اتمام تحصیلات دینی در نجف، در 1343ق به ایران آمد و در ماجرای شهريور 1320ش و سقوط [[رضاشاه پهلوی (آلاشت ۱۲۵۷ـ ژوهانسبورگ ۱۳۲۳ش)|رضاشاه]] در كنار برادرش، ميرزا احمد در دفاع از خراسان حضور داشت. | حسن کفایی در 1320ق در نجف اشرف متولد شد. پس از اتمام تحصیلات دینی در نجف، در 1343ق به ایران آمد و در ماجرای شهريور 1320ش و سقوط [[رضاشاه پهلوی (آلاشت ۱۲۵۷ـ ژوهانسبورگ ۱۳۲۳ش)|رضاشاه]] در كنار برادرش، ميرزا احمد در دفاع از خراسان حضور داشت. او وارد سياست شد و در چند دورۀ مجلس شورای ملی، نمايندۀ مردم مشهد و درگز بود. در دورۀ ششم مجلس شورای ملی که نخستین دوره‌ای بود که در دوران پادشاهی رضاشاه تشکیل شد، به نمایندگی مشهد به مجلس رفت. در دوره‌های هفتم و هشتم نیز نمایندۀ مشهد بود و در دوره‌های نهم و دهم از درگز به مجلس رفت. او در دورۀ دوم مجلس سنا که در ۱۳۳۲ش گشایش یافت، سناتور انتصابی مشهد شد و در همین سمت نیز از دنیا رفت. ميرزا حسن هر چند در سلک روحانیت بود، اما در دورۀ رضاخان عمامه‌اش را به اجبار از سر برداشت، اگرچه خوی و خصلت روحانی را همیشه با خود داشت. پس از شهریور ۱۳۲۰ش و سقوط رضاشاه، میرزا حسن کفایی در انتخابات دورۀ چهاردهم مجلس شورای ملی بار دیگر به نمایندگی مشهد برگزیده شد. | ||
او وارد سياست شد و در چند دورۀ مجلس شورای ملی، نمايندۀ مردم مشهد و درگز بود. در دورۀ ششم مجلس شورای ملی که نخستین دوره‌ای بود که در دوران پادشاهی رضاشاه تشکیل شد، به نمایندگی مشهد به مجلس رفت. در دوره‌های هفتم و هشتم نیز نمایندۀ مشهد بود و در دوره‌های نهم و دهم از درگز به مجلس رفت. او در دورۀ دوم مجلس سنا که در ۱۳۳۲ش گشایش یافت، سناتور انتصابی مشهد شد و در همین سمت نیز از دنیا رفت. ميرزا حسن هر چند در سلک روحانیت بود، اما در دورۀ رضاخان | |||
پس از شهریور ۱۳۲۰ش و سقوط رضاشاه، میرزا حسن کفایی در انتخابات دورۀ چهاردهم مجلس شورای ملی بار دیگر به نمایندگی مشهد برگزیده شد. | |||
او در 19 مرداد 1333ش (10 ذيحجه 1373ق) بر اثر سکته درگذشت و همچون برادر بزرگش میرزا محمد آقازاده خراسانی، در حرم [[عبدالعظیم حسنی ( ـ۲۵۲ق)|حضرت عبدالعظيم حسنی]] در شهر ری به خاک سپرده شد. | او در 19 مرداد 1333ش (10 ذيحجه 1373ق) بر اثر سکته درگذشت و همچون برادر بزرگش میرزا محمد آقازاده خراسانی، در حرم [[عبدالعظیم حسنی ( ـ۲۵۲ق)|حضرت عبدالعظيم حسنی]] در شهر ری به خاک سپرده شد. | ||
| خط ۱۶: | خط ۱۲: | ||
<br /> | <br /> | ||
[[رده:دین اسلام]] | |||
[[رده:روحانیون و علمای برجسته]] | |||
[[رده:تاریخ ایران]] | |||
[[رده:دوره قاجار]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۱ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۶:۰۲
حسن کفایی (نجف ۱۲۸۱ - تهران ۱۳۳۳ش)
(معروف به: آیت‌‌الله زاده خراسانی) نمایندۀ مشهد در مجلس سنا و نیز مجلس شورای ملی، فرزند ملا محمد کاظم خراسانی. او کوچک‌ترین فرزند آخوند خراسانی بود و پدرش را در کودکی (هشت، نه سالگی) از دست داد. فرزندان آخوند خراسانی بر اساس کتاب مهم پدرشان با نام کفایة الاصول، نام خانوادگی کفایی را بر خود گذاشتند.
حسن کفایی در 1320ق در نجف اشرف متولد شد. پس از اتمام تحصیلات دینی در نجف، در 1343ق به ایران آمد و در ماجرای شهريور 1320ش و سقوط رضاشاه در كنار برادرش، ميرزا احمد در دفاع از خراسان حضور داشت. او وارد سياست شد و در چند دورۀ مجلس شورای ملی، نمايندۀ مردم مشهد و درگز بود. در دورۀ ششم مجلس شورای ملی که نخستین دوره‌ای بود که در دوران پادشاهی رضاشاه تشکیل شد، به نمایندگی مشهد به مجلس رفت. در دوره‌های هفتم و هشتم نیز نمایندۀ مشهد بود و در دوره‌های نهم و دهم از درگز به مجلس رفت. او در دورۀ دوم مجلس سنا که در ۱۳۳۲ش گشایش یافت، سناتور انتصابی مشهد شد و در همین سمت نیز از دنیا رفت. ميرزا حسن هر چند در سلک روحانیت بود، اما در دورۀ رضاخان عمامه‌اش را به اجبار از سر برداشت، اگرچه خوی و خصلت روحانی را همیشه با خود داشت. پس از شهریور ۱۳۲۰ش و سقوط رضاشاه، میرزا حسن کفایی در انتخابات دورۀ چهاردهم مجلس شورای ملی بار دیگر به نمایندگی مشهد برگزیده شد.
او در 19 مرداد 1333ش (10 ذيحجه 1373ق) بر اثر سکته درگذشت و همچون برادر بزرگش میرزا محمد آقازاده خراسانی، در حرم حضرت عبدالعظيم حسنی در شهر ری به خاک سپرده شد.