الآمر باحکام الله (قاهره ۴۹۰ـ همان جا ۵۲۴ق): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
 
{{جعبه زندگینامه|عنوان=آمر باحکام الله|نام=Amer Be-Ahkam Allah|نام دیگر=|نام اصلی=ابوعلی منصور بن احمد مستعلی|نام مستعار=|لقب=|زادروز=قاهره ۴۹۰ق|تاریخ مرگ=قاهره ۵۲۴ق|دوره زندگی=|ملیت=مصر.|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=|شغل و تخصص اصلی=فرمانروا|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=خلیفۀ فاطمی|جوایز و افتخارات=|آثار=|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=دین اسلام|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}}  
{{جعبه زندگینامه|عنوان=آمر باحکام الله|نام=Amer Be-Ahkam Allah|نام دیگر=|نام اصلی=ابوعلی منصور بن احمد مستعلی|نام مستعار=|لقب=|زادروز=قاهره ۴۹۰ق|تاریخ مرگ=قاهره ۵۲۴ق|دوره زندگی=|ملیت=|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=|شغل و تخصص اصلی=فرمانروا|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=خلیفۀ فاطمی|جوایز و افتخارات=|آثار=|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=دین اسلام|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}}  


آمِر بِاَحکامِ الله (اَلآمِر...) (قاهره ۴۹۰ـ همان‌جا ۵۲۴ق) Amer Be-Ahkam Allah<br />(نام اضلی: ابوعلی منصور بن احمد مستعلی) دهمین خلیفۀ فاطمی (اسماعیلی) [[مصر]]. در روز مرگ پدرش با او که پنج سال و چهار ماه داشت برای خلافت بیعت کردند و افضل بن بدرالجمالی تدبیر کارها را به‌دست گرفت. در خلافت آمر جنگ‌هایی میان [[فاطمیان]] و صلیبیان درگرفت و بیشتر نواحی [[فلسطین]] و کرانۀ [[شام]] به‌دست صلیبی‌ها افتاد. آمر در عفونامه‌ای رهبران [[نزاریه|نزاری]] را که پس از [[مستنصر عباسی|مستنصر]] خلافت را حق پسر بزرگ‌ترش نزار می‌دانستند به تجدید بیعت فراخواند، اما کاری از پیش نبرد. با این‌که خلافت خود را مدیون افضل بود در ۵۱۵ق او را کشت و ابن فاتک بطایحی را به وزارت خویش منصوب کرد، اما در ۵۱۹ق او را نیز به زندان انداخت و اموالش را مصادره کرد و سرانجام در ۵۲۲ق به‌قتل رساند. از دیگر رویدادهای مهم خلافت آمر حمله بربرهای لواته به [[اسکندریه]] بود (۵۱۷ق). بطایحی، حمله این مردم را درهم شکست و آنان را به پرداخت خراج وادار ساخت.  
الآمِر بِاَحکامِ الله (قاهره ۴۹۰ـ همان‌جا ۵۲۴ق) Amer Be-Ahkam Allah<br />(نام اضلی: ابوعلی منصور بن احمد مستعلی) دهمین خلیفۀ فاطمی (اسماعیلی) [[مصر]]. در روز مرگ پدرش با او که پنج سال و چهار ماه داشت برای خلافت بیعت کردند و افضل بن بدرالجمالی تدبیر کارها را به‌دست گرفت. در خلافت آمر جنگ‌هایی میان [[فاطمیان]] و صلیبیان درگرفت و بیشتر نواحی [[فلسطین]] و کرانۀ [[شام]] به‌دست صلیبی‌ها افتاد. آمر در عفونامه‌ای رهبران [[نزاریه|نزاری]] را که پس از [[مستنصر عباسی|مستنصر]] خلافت را حق پسر بزرگ‌ترش نزار می‌دانستند به تجدید بیعت فراخواند، اما کاری از پیش نبرد. با این‌که خلافت خود را مدیون افضل بود در ۵۱۵ق او را کشت و ابن فاتک بطایحی را به وزارت خویش منصوب کرد، اما در ۵۱۹ق او را نیز به زندان انداخت و اموالش را مصادره کرد و سرانجام در ۵۲۲ق به‌قتل رساند. از دیگر رویدادهای مهم خلافت آمر حمله بربرهای لواته به [[اسکندریه]] بود (۵۱۷ق). بطایحی، حمله این مردم را درهم شکست و آنان را به پرداخت خراج وادار ساخت.  


پس از مرگ الآمر بار دیگر در [[اسماعیلیه|اسماعیلیان]] شکاف افتاد و آنان به دو گروه [[طیبیه]] و حافظیه تقسیم شدند.
پس از مرگ الآمر بار دیگر در [[اسماعیلیه|اسماعیلیان]] شکاف افتاد و آنان به دو گروه [[طیبیه]] و حافظیه تقسیم شدند.

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۳ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۶:۵۴

آمر باحکام الله
Amer Be-Ahkam Allah
زادروز قاهره ۴۹۰ق
درگذشت قاهره ۵۲۴ق
ملیت مصر.
شغل و تخصص اصلی فرمانروا
گروه مقاله دین اسلام

الآمِر بِاَحکامِ الله (قاهره ۴۹۰ـ همان‌جا ۵۲۴ق) Amer Be-Ahkam Allah
(نام اضلی: ابوعلی منصور بن احمد مستعلی) دهمین خلیفۀ فاطمی (اسماعیلی) مصر. در روز مرگ پدرش با او که پنج سال و چهار ماه داشت برای خلافت بیعت کردند و افضل بن بدرالجمالی تدبیر کارها را به‌دست گرفت. در خلافت آمر جنگ‌هایی میان فاطمیان و صلیبیان درگرفت و بیشتر نواحی فلسطین و کرانۀ شام به‌دست صلیبی‌ها افتاد. آمر در عفونامه‌ای رهبران نزاری را که پس از مستنصر خلافت را حق پسر بزرگ‌ترش نزار می‌دانستند به تجدید بیعت فراخواند، اما کاری از پیش نبرد. با این‌که خلافت خود را مدیون افضل بود در ۵۱۵ق او را کشت و ابن فاتک بطایحی را به وزارت خویش منصوب کرد، اما در ۵۱۹ق او را نیز به زندان انداخت و اموالش را مصادره کرد و سرانجام در ۵۲۲ق به‌قتل رساند. از دیگر رویدادهای مهم خلافت آمر حمله بربرهای لواته به اسکندریه بود (۵۱۷ق). بطایحی، حمله این مردم را درهم شکست و آنان را به پرداخت خراج وادار ساخت.

پس از مرگ الآمر بار دیگر در اسماعیلیان شکاف افتاد و آنان به دو گروه طیبیه و حافظیه تقسیم شدند.