ادا: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
بدون خلاصۀ ویرایش
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱: خط ۱:


اَدا <br>(در لغت به معنی به جا آوردن و گزاردن). در اصطلاح فقهی، انجام فرایضی مانند [[نماز]] و روزه در وقت شرعی آن‌ها. در معنای عام‌تر، به انجام هر فریضه نیز گویند، مانند ادای دین، ادای [[خمس]]، و ادای [[زکات]]. در علم [[قرایت|قرائت]]، حسن ادای حروف به معنی تلفظ آن‌ها از مخارج با رعایت اوصاف هر حرف است.<br><!--11154500-->
اَدا <br>(در لغت به معنی به جا آوردن و گزاردن). در اصطلاح فقهی، انجام فرایضی مانند [[نماز]] و روزه در وقت شرعی آن‌ها. در معنای عام‌تر، به انجام هر فریضه نیز گویند، مانند ادای دین، ادای [[خمس]]، و ادای [[زکات]]. در علم [[قرائت]]، حسن ادای حروف به معنی تلفظ آن‌ها از مخارج با رعایت اوصاف هر حرف است.<br><!--11154500-->
[[رده:دین اسلام]]
[[رده:دین اسلام]]
[[رده:فقه و اصول و احکام]]
[[رده:فقه و اصول و احکام]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۵ فوریهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۰۶:۰۴

اَدا
(در لغت به معنی به جا آوردن و گزاردن). در اصطلاح فقهی، انجام فرایضی مانند نماز و روزه در وقت شرعی آن‌ها. در معنای عام‌تر، به انجام هر فریضه نیز گویند، مانند ادای دین، ادای خمس، و ادای زکات. در علم قرائت، حسن ادای حروف به معنی تلفظ آن‌ها از مخارج با رعایت اوصاف هر حرف است.