طلایی، داریوش: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۴ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
طلایی، داریوش (دماوند ۱۳۳۱ش)<br> | طلایی، داریوش (دماوند ۱۳۳۱ش - )<br> | ||
{{جعبه زندگینامه | {{جعبه زندگینامه | ||
|عنوان = داریوش طلایی | |عنوان = داریوش طلایی | ||
| خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
[[پرونده:Talayi.jpg|بندانگشتی|داریوش طلایی]] | [[پرونده:Talayi.jpg|بندانگشتی|داریوش طلایی]] | ||
<p>ردیفدان، تکنواز تار و سهتار، و موسیقیشناس ایرانی. نواختن تار را در [[هنرستان موسیقی ملی]] نزد [[ظریف، هوشنگ | <p>ردیفدان، تکنواز تار و سهتار، و موسیقیشناس ایرانی. نواختن تار را در [[هنرستان موسیقی ملی]] نزد [[ظریف، هوشنگ|هوشنگ ظریف]] و [[شهنازی، علی اکبر (تهران ۱۲۷۶ـ۱۳۶۲ش)|علیاکبر شهنازی]] فراگرفت و در ۱۳۵۴ش به دریافت دانشنامۀ لیسانس از [[دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران|دانشکدۀ هنرهای زیبا، دانشگاه تهران]]، نایل آمد. همزمان در مرکز حفظ و اشاعۀ موسیقی از تجربیات [[برومند، نورعلی (تهران ۱۲۸۴ـ۱۳۵۵ش)|نورعلی برومند]]، [[فروتن، یوسف (تهران ۱۲۷۷ـ ۱۳۵۵ش)|یوسف فروتن]]، [[هرمزی، سعید (تهران ۱۲۷۶ـ همان جا ۱۳۵۵ش)|سعید هرمزی]]، [[دوامی، عبدالله (تفرش ۱۲۷۰ـ تهران ۱۳۵۹ش)|عبدالله دوامی]] و ... نیز بهرهمند شد. در ۱۳۵۴ش در آزمون باربد در رشتههای نوازندگی تار و سهتار، مقام نخست را به خود اختصاص داد و از ۱۳۵۵ تا ۱۳۵۸ش استادِ دانشکدۀ هنرهای زیبا، دانشگاه تهران، بود. از ۱۳۵۲ تا ۱۳۵۷ش نیز در برنامههای جشن هنر شیراز، حضوری فعال داشت. طلایی پس از انقلاب راهی [[فرانسه]] شد و در ۱۳۶۲ش موفق به دریافت دانشنامۀ فوقلیسانس در رشته آموزش موسیقی از دانشگاه پاریس شد. در این دوران ضمن اجرای کنسرتهای متعدد و ضبط کاست، به ضبط ردیف موسیقی ایرانی همت گماشت که در فرانسه انتشار یافت. ۱۰ سال نیز در مرکز پژوهش موسیقی شرقی، در [[دانشگاه سوربون|دانشگاه سوربن]]، تدریس میکرد. او در ۱۳۷۰ در مقام استاد مدعو در بخش موسیقی دانشگاه واشینگتن به تدریس پرداخت و از ۱۳۷۱ تا ۱۳۸۱ش در دانشگاه تهران تدریس کرد. از آثار اوست: آلبومهای ''چهارگاه''، ''سایهروشن''، ''تکنوازی سهتار''، ''شب وصل''، ''دود عود''، ''ساز و آواز''، و کتابهای ''نگرشی نو به تئوری موسیقی ایرانی''، کتاب و نوار ''ردیف [[میرزا عبدالله فراهانی|میرزا عبدالله]]''؛'' نتنویسی آموزشی و تحلیلی''، اجرا با [[سه تار|سهتار]]، همچنین مقالههایی به فارسی و انگلیسی در ''ایراننامه'' و ''دانشنامه موسیقی گارلند''.</p> | ||
<br><!--29029400--> | <br><!--29029400--> | ||
[[رده:موسیقی]] | [[رده:موسیقی]] | ||
[[رده:ایران - اشخاص]] | [[رده:ایران - اشخاص]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۷ مهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۰۸:۴۵
طلایی، داریوش (دماوند ۱۳۳۱ش - )
| داریوش طلایی | |
|---|---|
| زادروز |
دماوند 1331ش |
| محل زندگی | ایران و فرانسه |
| ملیت | ایرانی |
| تحصیلات و محل تحصیل | دانشنامۀ لیسانس از دانشکدۀ هنرهای زیبا، دانشگاه تهران در 1354، دانشنامۀ فوقلیسانس در رشته آموزش موسیقی از دانشگاه پاریس در 1362 |
| شغل و تخصص اصلی | مـوسـیـقیشـنـاس |
| شغل و تخصص های دیگر | ردیفدان، تکنواز تار و سـهتـار |
| سمت | استادِ دانشکدۀ هنرهای زیبا، دانشگاه تهران از 1355 تا 1358، 10 سال تدریس در مرکز پژوهش موسیقی شرقی، در دانشگاه سوربن، مدرس در مقام استاد مدعو در بخش موسیقی دانشگاه واشینگتن در 1370 |
| آثار | آلبومهای چهارگاه؛ سایهروشن؛ تکنوازی سهتار؛ شب وصل؛ دود عود؛ ساز و آواز؛ کتابهای نگرشی نو به تئوری موسیقی ایرانی؛ کتاب و نوار ردیف میرزا عبدالله |
| گروه مقاله | موسیقی |
| جوایز و افتخارات | مقام نخست در آزمون باربد در رشتههای نوازندگی تار و سهتار در 1354 |
ردیفدان، تکنواز تار و سهتار، و موسیقیشناس ایرانی. نواختن تار را در هنرستان موسیقی ملی نزد هوشنگ ظریف و علیاکبر شهنازی فراگرفت و در ۱۳۵۴ش به دریافت دانشنامۀ لیسانس از دانشکدۀ هنرهای زیبا، دانشگاه تهران، نایل آمد. همزمان در مرکز حفظ و اشاعۀ موسیقی از تجربیات نورعلی برومند، یوسف فروتن، سعید هرمزی، عبدالله دوامی و ... نیز بهرهمند شد. در ۱۳۵۴ش در آزمون باربد در رشتههای نوازندگی تار و سهتار، مقام نخست را به خود اختصاص داد و از ۱۳۵۵ تا ۱۳۵۸ش استادِ دانشکدۀ هنرهای زیبا، دانشگاه تهران، بود. از ۱۳۵۲ تا ۱۳۵۷ش نیز در برنامههای جشن هنر شیراز، حضوری فعال داشت. طلایی پس از انقلاب راهی فرانسه شد و در ۱۳۶۲ش موفق به دریافت دانشنامۀ فوقلیسانس در رشته آموزش موسیقی از دانشگاه پاریس شد. در این دوران ضمن اجرای کنسرتهای متعدد و ضبط کاست، به ضبط ردیف موسیقی ایرانی همت گماشت که در فرانسه انتشار یافت. ۱۰ سال نیز در مرکز پژوهش موسیقی شرقی، در دانشگاه سوربن، تدریس میکرد. او در ۱۳۷۰ در مقام استاد مدعو در بخش موسیقی دانشگاه واشینگتن به تدریس پرداخت و از ۱۳۷۱ تا ۱۳۸۱ش در دانشگاه تهران تدریس کرد. از آثار اوست: آلبومهای چهارگاه، سایهروشن، تکنوازی سهتار، شب وصل، دود عود، ساز و آواز، و کتابهای نگرشی نو به تئوری موسیقی ایرانی، کتاب و نوار ردیف میرزا عبدالله؛ نتنویسی آموزشی و تحلیلی، اجرا با سهتار، همچنین مقالههایی به فارسی و انگلیسی در ایراننامه و دانشنامه موسیقی گارلند.