عدنان غریفی: تفاوت میان نسخه‌ها

}}عدنان غریفی (خرمشهر 12 خرداد 1323ش- آمستردام 14 اردیبهشت 1402ش)

<p dir="RTL" style="text-align: justify;">[[File:عدنان غریفی.jpg|thumb|عدنان غریفی]]داستان‌­نویس، مترجم و شاعر ایرانی. پس از اتمام تحصیلات ابتدایی و متوسطه در زادگاهش، به آبادان رفت و از دانشکدۀ نفت آن شهر فارغ التحصیل شد. در اواسط دهۀ 1340 با همکاری عده‌ای (چون منصور خاکسار، [[نسیم_خاکسار|نسیم_خاکسار]]، ناصر مؤذن، [[ناصر تقوایی]] و...) دفترهای ادبی ''هنر و ادبیات جنوب'' را منتشر کرد که پس از انتشار شمارۀ نهم در سال 1346 بیش‌ترشان دستگیر شدند. پس از آزادی ابتدا در آبادان به عنوان معلم انگلیسی و مربی تنظیم متن برای رادیو و تلویزیون مشغول به کار شد. مدتی بعد به تهران منتقل و در همین اداره مشغول به کار شد. سپس به رادیو رفت و سردبیر برنامۀ فرهنگی برنامۀ دوم بود و ترجمه و اجرای برنامۀ روزانه «برای شما خوانده‌ایم» را به عهده داشت و هم‌زمان با مجلۀ [[خوشه|''خوشه'']] (به سردبیری [[احمد_شاملو|احمد شاملو]]) همکاری می‌کرد. او در سال 1363 ابتدا به ایتالیا و بعد از سه سال به هلند مهاجرت کرد و بیش‌تر به نوشتن و ترجمه پرداخت.</p> <p dir="RTL" style="text-align: justify;">غریفی علاوه بر فارسی، به زبان­‌های عربی، انگلیسی، هلندی و ایتالیایی تسلط داشت. او از نخستین آغازگران ادبیات مدرن جنوب و همچنین از نخستین مترجمان [[ایتالو_کالوینو_(۱۹۲۳ـ۱۹۸۵)|ایتالو کالوینو]] و [[سالینجر،_جروم_دیوید_(۱۹۱۹ـ۲۰۱۰)|سالینجر]] است. برای نخستین بار بوهمیل هرابال<ref>Bohumil Hrabal</ref> (نویسندۀ چک) را در دهۀ 1350 در مجلۀ ''[[تماشا]]'' معرفی کرد. اولین داستانش در سال 1339 در مجلۀ جوانان (زیر نظر احمد شاملو) و بعد از آن داستان­‌ها، ترجمه­‌ها و شعرهایش طی دهه­‌های 1340 و 1350 در نشریات متعددی، از جمله ''[[خوشه]]''، چاپ شدند. از فعالیت­‌های دیگر او به سردبیری، نویسندگی، ترجمه، ویرایش و گویندگی برنامه‌ها‌‌ی رادیویی (چون طنز و طنزآوران جهان و داستان کوتاه جهان) و همچنین همکاری با نشریات کتاب هفته (به سردبیری احمد شاملو) و تماشا (به عنوان سردبیر بخش فرهنگی و مترجم) و انتشار گاه­نامۀ فاخته (در هلند) می‌­توان اشاره کرد.</p> <p dir="RTL" style="text-align: justify;">اولین داستان­‌هایش را به سبک سوررئالیستی دربارۀ سقوط خانوادۀ ریشه‌­دار خوزستانی و غم غربتِ از بین رفتن مظاهر سنتی و طبیعی در هجوم صنعت پدید آورد. اما به‌تدریج از شگردهای رئالیستی ساد‌ه‌­تری بهره برد. غریفی در داستا‌ن‌­های آخرش كه در هلند منتشر كرده بر جنبه‌­های خودزندگی­نامه‌­ای آثارش افزوده و به سمت نوعی واقع گرایی استنادی تمایل یافته است. با ذکر این که تعداد زیادی از آثار غریفی هنوز منتشر نشده‌­اند، به تعدادی از آثار منتشر شده‌­اش ذیل همین مقاله اشاره می‌کنیم.</p> <p dir="RTL" style="text-align: justify;">&nbsp;</p> <p dir="RTL" style="text-align: justify;">'''گزیدۀ کتاب­‌شناسی'''</p>