پونو: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
پونو (Puno) | پونو (Puno) | ||
ولایتی در جنوب شرقی | ولایتی در جنوب شرقی [[پرو]]، واقع در مرز [[بولیوی]]، با ۶۶,۹۸۸ کیلومتر مربع مساحت و ۱,۱۴۳,۳۵۴ نفر جمعیت (۱۹۹۶). مرکز آن نیز پونو نام دارد. سایر شهرهای مهم آن عبارتاند از خولیاکا<ref>Juliaca</ref> و آیاویری<ref>Ayaviri </ref>. نُه استان تشکیلدهندۀ این ولایت دارای فلاتهای مرتفع پوشیده از علف و درّههای گرم نیمهمدارگانی<ref>subtropical </ref> است. بیش از ۷۵ درصد از ساکنان پونو را بومیان<ref>Indian </ref> روستایی تشکیل میدهند، که به زبان [[آیمارا]]<ref>Aymara </ref>یی یا کوئچوا<ref>Quechua</ref> (زبان [[اینکا، تمدن|اینکا]]<ref> Inca </ref>ها) تکلّم میکنند. رفتوآمد به این ولایت با لنجهای مسافربری از [[تی تی کاکا، دریاچه|دریاچۀ تیتیکاکا]]<ref>Lake Titicaca </ref>، با جاده از [[دساگوادرو|دساگوادِرو]]<ref>Desaguadero </ref>، و با [[راه آهن|راهآهن]] از [[کوسکو، شهر|کوسکو]]<ref>Cuzco</ref> صورت میگیرد. | ||
| | ||
نسخهٔ ۸ سپتامبر ۲۰۲۵، ساعت ۰۵:۱۱
پونو (Puno)
ولایتی در جنوب شرقی پرو، واقع در مرز بولیوی، با ۶۶,۹۸۸ کیلومتر مربع مساحت و ۱,۱۴۳,۳۵۴ نفر جمعیت (۱۹۹۶). مرکز آن نیز پونو نام دارد. سایر شهرهای مهم آن عبارتاند از خولیاکا[۱] و آیاویری[۲]. نُه استان تشکیلدهندۀ این ولایت دارای فلاتهای مرتفع پوشیده از علف و درّههای گرم نیمهمدارگانی[۳] است. بیش از ۷۵ درصد از ساکنان پونو را بومیان[۴] روستایی تشکیل میدهند، که به زبان آیمارا[۵]یی یا کوئچوا[۶] (زبان اینکا[۷]ها) تکلّم میکنند. رفتوآمد به این ولایت با لنجهای مسافربری از دریاچۀ تیتیکاکا[۸]، با جاده از دساگوادِرو[۹]، و با راهآهن از کوسکو[۱۰] صورت میگیرد.