احمدنگر: تفاوت میان نسخه‌ها

شهری در ایالت [[مهارشترا]]<ref>Maharashtra</ref>، در غرب مرکزی [[هند]]، به فاصلۀ ۱۰۰کیلومتری شمال شرق شهر [[پونه، شهر|پونه]] و ۱۹۵کیلومتری شرق [[بمبئی، شهر|بمبئی]]، کنار کرانۀ چپ رود سینا<ref>River Sina</ref>. 350,905 نفر جمعیت دارد (2011) و مساحتش 39.30 کیلومتر مربع است. در ارتفاع 649 متری از سطح دریا قرار دارد. مرکز پنبه و تولیدکنندۀ مس و ابزار برنجی است. احمد نظام‌شاه، فرزند نظام‌الملک حسن، مؤسس نظام شاهیان دکن (۸۹۵ـ۱۰۴۶ق/۱۴۹۰ـ۱۶۳۶)، این شهر را در ۸۹۶ق/۱۴۹۰م بنا کرد. او خود به اسلام گروید و خاندانش تا ۱۰۴۶ق/۱۶۳۶ بر این منطقه حکومت کردند. پس از او این شهر پایتخت سلسلۀ شیعی نظام ‌‌شاهیان دکن شد. تاریخچۀ اسلامی شهر نشان‌دهندۀ نفوذ شدید [[ایران]] در دربار آن است. قوای اکبرشاه مغول، پادشاه معروف هند، در ۱۰۰۹ق/۱۶۰۰ شهر احمدنگر و بعضی از قسمت‌های دیگر قلمرو نظام ‌شاهیان دکن را تصرف کردند. پس از مرگ [[اورنگ زیب|اورنگ‌زیب]] (۱۰۶۸ـ۱۱۱۸ق/۱۶۵۸ـ۱۷۰۷)، این شهر به تصرف [[مراته|مراته‌ها]] درآمد. در ۱۲۱۸ق/۱۸۰۳، مراته‌ها پس از سال‌ها جنگ و ستیز خونین، سرانجام مغلوب انگلیسی‌ها شدند و دولت رائوسیندیا، حاکم شهر احمدنگر، شهر را به فاتحان تسلیم کرد. بااین‌حال جنگ‌وگریز مراته‌ها با انگلیسی‌ها تا ۱۲۳۲ق/۱۸۱۷ ادامه یافت و پس از پیروزی نهایی انگلیسی‌ها بر مراته‌ها، شهر احمدنگر به [[کمپانی هند شرقی هلند|کمپانی هند شرقی]] واگذار شد. قلعۀ این شهر در سال‌های مبارزۀ آزادی‌خواهان هند علیه استعمار انگلیس به‌صورت زندان درآمده بود. مهاتما گاندی مدتی در این قلعه زندانی بود.