عدل ، مصطفی (تبریز ۱۲۶۱ـ۱۳۲۸ش): تفاوت میان نسخه‌ها
DaneshGostar (بحث | مشارکتها) (جایگزینی متن - '00-->\' به '00-->') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
عدل، مصطفی (تبریز ۱۲۶۱ـ۱۳۲۸ش)<br> | عدل، مصطفی (تبریز ۱۲۶۱ـ۱۳۲۸ش)<br> | ||
[[پرونده: 31048600.jpg | بندانگشتی|عدل، مصطفي]]<p>از دولتمردان و رجال سیاسی ایران در دورۀ قاجار و پهلوی. عدل فرزند حاج ابراهیم خلیل (منصورالسلطنه) بود که پس از تحصیلات مقدماتی، عازم مصر و سپس فرانسه شد. در ۱۲۸۲ش به استخدام وزارت امورخارجه درآمد و در ۱۲۸۶ش به وزارت عدلیه انتقال یافت. در این زمان، کتاب ''حقوق اساسی'' را نوشت و از آن پس استاد مدرسۀ علوم سیاسی شد. در دولت سیدضیاءالدین | [[پرونده: 31048600.jpg | بندانگشتی|عدل، مصطفي]]<p>از دولتمردان و رجال سیاسی ایران در دورۀ [[قاجاریه، سلسله|قاجار]] و [[پهلوی، سلسله (۱۳۰۴ـ۱۳۵۷ش)|پهلوی]]. عدل فرزند حاج ابراهیم خلیل (منصورالسلطنه) بود که پس از تحصیلات مقدماتی، عازم مصر و سپس فرانسه شد. در ۱۲۸۲ش به استخدام وزارت امورخارجه درآمد و در ۱۲۸۶ش به وزارت عدلیه انتقال یافت. در این زمان، کتاب ''حقوق اساسی'' را نوشت و از آن پس استاد مدرسۀ علوم سیاسی شد. در دولت [[طباطبایی ، سیدضیاءالدین (شیراز ۱۲۶۸ـ تهران ۱۳۴۸ش)|سیدضیاءالدین طباطبایی]]، به کفالت وزارت عدلیه منصوب (۱۲۹۹ش) و سپس به وزارت امورخارجه منتقل شد. در ۱۳۱۴ش وزیرمختار ایران در ژنو و نیز نمایندۀ دائمی ایران در جامعۀ ملل شد و به هنگام بازگشت به ایران (۱۳۱۶ش) چندی عهده‌دار کفالت وزارت امورخارجه بود. در ۱۳۱۷ش وزیرمختار ایران در ایتالیا شد. در ۱۳۲۰ش در دولت [[فروغی، محمدعلی (تهران ۱۲۵۶ـ۱۳۲۱ش)|محمدعلی فروغی]] و پس از آن در دولت [[سهیلی ، علی (تبریز ۱۲۷۴ ـ ۱۳۳۷ ش)|علی سهیلی]]، به وزارت فرهنگ رسید و به هنگام نخست‌وزیری دوم سهیلی (۱۳۲۲ش) و [[ساعد مراغه ای ، محمد (۱۲۶۰ـ۱۳۵۲ش)|محمد ساعد]]، وزیر مشاور آنان بود. در ۱۳۲۳ش با تشکیل کابینۀ [[بیات ، مرتضی قلی (۱۲۶۱ـ۱۳۳۶ش)|مرتضی‌قلی بیات]] وزیر دادگستری و در کابینه‌های اول [[حکیمی، ابراهیم (تبریز ۱۲۴۹ـ ۱۳۳۸ش)|ابراهیم حکیمی]] و محسن صدر نیز وزیر مشاور بود. مصطفی عدل در ۱۳۲۶ش به‌هنگام نخست‌وزیری [[قوام‌السلطنه|احمد قوام]] نخست‌وزیر دادگستری و سپس وزیر مشاور گردید. وی در کابینه‌های [[هژیر، عبدالحسین (۱۲۸۱ـ تهران ۱۳۲۸ش)|هژیر]] و ساعد نیز در همین سِمت باقی بود و سرانجام براثر بیماری سرطان درگذشت.</p> | ||
<br><!--31048600--> | <br><!--31048600--> | ||
[[رده:تاریخ ایران]] | [[رده:تاریخ ایران]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱ فوریهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۷:۴۷
عدل، مصطفی (تبریز ۱۲۶۱ـ۱۳۲۸ش)
از دولتمردان و رجال سیاسی ایران در دورۀ قاجار و پهلوی. عدل فرزند حاج ابراهیم خلیل (منصورالسلطنه) بود که پس از تحصیلات مقدماتی، عازم مصر و سپس فرانسه شد. در ۱۲۸۲ش به استخدام وزارت امورخارجه درآمد و در ۱۲۸۶ش به وزارت عدلیه انتقال یافت. در این زمان، کتاب حقوق اساسی را نوشت و از آن پس استاد مدرسۀ علوم سیاسی شد. در دولت سیدضیاءالدین طباطبایی، به کفالت وزارت عدلیه منصوب (۱۲۹۹ش) و سپس به وزارت امورخارجه منتقل شد. در ۱۳۱۴ش وزیرمختار ایران در ژنو و نیز نمایندۀ دائمی ایران در جامعۀ ملل شد و به هنگام بازگشت به ایران (۱۳۱۶ش) چندی عهده‌دار کفالت وزارت امورخارجه بود. در ۱۳۱۷ش وزیرمختار ایران در ایتالیا شد. در ۱۳۲۰ش در دولت محمدعلی فروغی و پس از آن در دولت علی سهیلی، به وزارت فرهنگ رسید و به هنگام نخست‌وزیری دوم سهیلی (۱۳۲۲ش) و محمد ساعد، وزیر مشاور آنان بود. در ۱۳۲۳ش با تشکیل کابینۀ مرتضی‌قلی بیات وزیر دادگستری و در کابینه‌های اول ابراهیم حکیمی و محسن صدر نیز وزیر مشاور بود. مصطفی عدل در ۱۳۲۶ش به‌هنگام نخست‌وزیری احمد قوام نخست‌وزیر دادگستری و سپس وزیر مشاور گردید. وی در کابینه‌های هژیر و ساعد نیز در همین سِمت باقی بود و سرانجام براثر بیماری سرطان درگذشت.