علاءالدین تکش (حک: ۵۶۸ـ۵۹۶ق): تفاوت میان نسخه‌ها
DaneshGostar (بحث | مشارکتها) (جایگزینی متن - '00-->\' به '00-->') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
علاءالدّین تَکِش (حک: ۵۶۸ـ۵۹۶ق)<br> | علاءالدّین تَکِش (حک: ۵۶۸ـ۵۹۶ق)<br> | ||
(یا: تَکِش خوارزمشاه) از پادشاهان سلسلۀ خوارزمشاهیان در ایران. پسر بزرگ ایل اَرْسَلان بود و بعد از مرگ پدر به کمک قَراخَتاییان بر برادرش، سلطان‌شاه، غلبه کرد و در خوارزم به تخت نشست. وی در ۵۹۰ق به جنگ طُغْرُل بن اَرْسَلان، آخرین پادشاه سلجوقی عراق، رفت و با کشتن وی، سر او را نزد خلیفۀ عباسی فرستاد و خواستار حکومت عراق شد؛ اما خلیفه حکومت او را در این نواحی به رسمیت نشناخت و رابطۀ بین آن دو به خصومت گرایید، ولی خلیفه سرانجام حکومت نواحی عراق و خراسان و ترکستان را به وی واگذاشت. تَکِشْ، در اواخر عمر، قصد تسخیر قلعه‌های اسماعیلیه را داشت، اما هنگام محاصره، بر اثر بیماری درگذشت. | (یا: تَکِش خوارزمشاه) از پادشاهان سلسلۀ [[خوارزمشاهیان]] در ایران. پسر بزرگ ایل اَرْسَلان بود و بعد از مرگ پدر به کمک [[قراختاییان|قَراخَتاییان]] بر برادرش، سلطان‌شاه، غلبه کرد و در [[خوارزم]] به تخت نشست. وی در ۵۹۰ق به جنگ طُغْرُل بن اَرْسَلان، آخرین پادشاه سلجوقی عراق، رفت و با کشتن وی، سر او را نزد خلیفۀ عباسی فرستاد و خواستار حکومت عراق شد؛ اما خلیفه حکومت او را در این نواحی به رسمیت نشناخت و رابطۀ بین آن دو به خصومت گرایید، ولی خلیفه سرانجام حکومت نواحی عراق و خراسان و ترکستان را به وی واگذاشت. تَکِشْ، در اواخر عمر، قصد تسخیر قلعه‌های اسماعیلیه را داشت، اما هنگام محاصره، بر اثر بیماری درگذشت. | ||
<br><!--31088100--> | <br><!--31088100--> | ||
[[رده:تاریخ ایران]] | [[رده:تاریخ ایران]] | ||
[[رده:ایران از حکومت غزنویان تا حمله مغول]] | [[رده:ایران از حکومت غزنویان تا حمله مغول]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۷ مهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۷:۳۱
علاءالدّین تَکِش (حک: ۵۶۸ـ۵۹۶ق)
(یا: تَکِش خوارزمشاه) از پادشاهان سلسلۀ خوارزمشاهیان در ایران. پسر بزرگ ایل اَرْسَلان بود و بعد از مرگ پدر به کمک قَراخَتاییان بر برادرش، سلطان‌شاه، غلبه کرد و در خوارزم به تخت نشست. وی در ۵۹۰ق به جنگ طُغْرُل بن اَرْسَلان، آخرین پادشاه سلجوقی عراق، رفت و با کشتن وی، سر او را نزد خلیفۀ عباسی فرستاد و خواستار حکومت عراق شد؛ اما خلیفه حکومت او را در این نواحی به رسمیت نشناخت و رابطۀ بین آن دو به خصومت گرایید، ولی خلیفه سرانجام حکومت نواحی عراق و خراسان و ترکستان را به وی واگذاشت. تَکِشْ، در اواخر عمر، قصد تسخیر قلعه‌های اسماعیلیه را داشت، اما هنگام محاصره، بر اثر بیماری درگذشت.