آیت بخارایی، عبدالشکور (بخارا ۱۲۳۱ـ۱۳۰۶ق): تفاوت میان نسخه‌ها
DaneshGostar (بحث | مشارکتها) (جایگزینی متن - '\\1' به '<!--1') |
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه زندگینامه|عنوان=عبدالشکور آیت بخارایی|نام=Abdolshakur Ayat Bokharai|نام دیگر=|نام اصلی=|نام مستعار=|لقب=|زادروز=بخارا ۱۲۳۱ق|تاریخ مرگ=۱۳۰۶ق|دوره زندگی=|ملیت=|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=|شغل و تخصص اصلی=شاعر|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=|جوایز و افتخارات=|آثار=|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=ادبیات فارسی|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}} | |||
<p>شاعر فرارودی. پس از پایان تحصیلات در زادگاهش، به تدریس پرداخت و شاگردان بسیاری پرورش داد. مدتی، در شهرهای نهرپی، تراکول، چارجو و نسف قاضی بود. در علوم ادبی، فلسفه و تفسیر دستی داشت و در خانه‌اش انجمن ادبی برپا می‌کرد. درون‌مایۀ سروده‌هایش عرفانی و اجتماعی و به پیروی از بیدل دهلوی است.</p> | |||
آیتِ بخارایی، عبدالشکور (بخارا ۱۲۳۱ـ۱۳۰۶ق) Ayat Bokharai, Abdolshakur<br> | |||
<p>شاعر فرارودی. پس از پایان تحصیلات در زادگاهش، به تدریس پرداخت و شاگردان بسیاری پرورش داد. مدتی، در شهرهای نهرپی، تراکول، [[چارجو]] و نسف قاضی بود. در علوم ادبی، [[فلسفه]] و [[تفسیر]] دستی داشت و در خانه‌اش انجمن ادبی برپا می‌کرد. درون‌مایۀ سروده‌هایش عرفانی و اجتماعی و به پیروی از [[بیدل دهلوی، عبدالقادر (عظیم آباد ۱۰۵۴ـ دهلی ۱۱۳۳ق)|بیدل دهلوی]] است.</p> | |||
<br><!--10276900--> | <br><!--10276900--> | ||
---- | |||
[[رده:ادبیات فارسی]] | [[رده:ادبیات فارسی]] | ||
[[رده:ادبیات قدیم – اشخاص]] | [[رده:ادبیات قدیم – اشخاص]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۶ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۲۱:۱۰
| عبدالشکور آیت بخارایی Abdolshakur Ayat Bokharai | |
|---|---|
| زادروز |
بخارا ۱۲۳۱ق |
| درگذشت | ۱۳۰۶ق |
| شغل و تخصص اصلی | شاعر |
| گروه مقاله | ادبیات فارسی |
آیتِ بخارایی، عبدالشکور (بخارا ۱۲۳۱ـ۱۳۰۶ق) Ayat Bokharai, Abdolshakur
شاعر فرارودی. پس از پایان تحصیلات در زادگاهش، به تدریس پرداخت و شاگردان بسیاری پرورش داد. مدتی، در شهرهای نهرپی، تراکول، چارجو و نسف قاضی بود. در علوم ادبی، فلسفه و تفسیر دستی داشت و در خانه‌اش انجمن ادبی برپا می‌کرد. درون‌مایۀ سروده‌هایش عرفانی و اجتماعی و به پیروی از بیدل دهلوی است.