چهارمقاله: تفاوت میان نسخه‌ها
DaneshGostar (بحث | مشارکتها) (جایگزینی متن - '\\1' به '<!--1') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
چهارمقاله <br> | چهارمقاله <br> | ||
(یا: ''مجمع‌النوادر'') نوشتۀ نظامی عروضی | (یا: ''مجمع‌النوادر'') نوشتۀ [[نظامی عروضی، احمد بن عمر (ز ۵۵۰ق)|نظامی عروضی سمرقندی]]، کتابی به فارسی دربارۀ شرایط احراز چهار شغل دبیری، شاعری، منجّمی و طبابت. این کتاب در ۵۵۰ـ۵۵۲ق نوشته شده و نام اصلی آن ''مجمع‌النوادر'' است، اما به‌سبب تنظیم مطالب در چهار مقاله، به ''چهارمقاله'' آوازه یافته است. کتاب به ابوالحسن حسام‌الدین علی غوری، از شاهزادگان [[آل شنسب]]، پیشکش شده است. در این کتاب، پس از مقدمه، ویژگی‌های چهار طبقه از مردم، یعنی دبیران و شاعران و منجمان و طبیبان، که پادشاهان به آنان نیازمندند، یاد شده و ضمن هریک، کمابیش دَه حکایت تاریخی آورده شده است. ''چهارمقاله''، به‌سبب ذکر نام گروهی از نویسندگان، و سخنوران، و پزشکان و منجمان، که در دیگر منابع از آنان یاد نشده است، اهمیت بسیار دارد. همچنین، به‌سبب شیوۀ نگارش و انشا، ایجاز کلام، کاربرد لغات و اصطلاحات در جای خود از مهم‌ترین متون نثر فارسی است، اما از نظر تاریخی فاقد اهمیت است. این کتاب به تصحیح [[قزوینی، محمد (تهران ۱۲۵۶ـ۱۳۲۸ش)|محمد قزوینی]] (لیدن، ۱۹۰۹) و با شرح لغات و افزوده‌هایی از [[معین، محمد (رشت ۱۲۹۳ـ تهران ۱۳۵۰ش)|محمد معین]] چاپ (تهران، ۱۳۴۶ش) و به [[انگلیسی، زبان|انگلیسی]]، [[عربی، زبان|عربی]] و [[اردو، زبان|اردو]] نیز ترجمه شده است. | ||
<br><!--17066500--> | <br><!--17066500--> | ||
[[رده:ادبیات فارسی]] | [[رده:ادبیات فارسی]] | ||
[[رده:ادبیات قدیم - آثار]] | [[رده:ادبیات قدیم - آثار]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۷ مهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۷:۳۸
چهارمقاله
(یا: مجمع‌النوادر) نوشتۀ نظامی عروضی سمرقندی، کتابی به فارسی دربارۀ شرایط احراز چهار شغل دبیری، شاعری، منجّمی و طبابت. این کتاب در ۵۵۰ـ۵۵۲ق نوشته شده و نام اصلی آن مجمع‌النوادر است، اما به‌سبب تنظیم مطالب در چهار مقاله، به چهارمقاله آوازه یافته است. کتاب به ابوالحسن حسام‌الدین علی غوری، از شاهزادگان آل شنسب، پیشکش شده است. در این کتاب، پس از مقدمه، ویژگی‌های چهار طبقه از مردم، یعنی دبیران و شاعران و منجمان و طبیبان، که پادشاهان به آنان نیازمندند، یاد شده و ضمن هریک، کمابیش دَه حکایت تاریخی آورده شده است. چهارمقاله، به‌سبب ذکر نام گروهی از نویسندگان، و سخنوران، و پزشکان و منجمان، که در دیگر منابع از آنان یاد نشده است، اهمیت بسیار دارد. همچنین، به‌سبب شیوۀ نگارش و انشا، ایجاز کلام، کاربرد لغات و اصطلاحات در جای خود از مهم‌ترین متون نثر فارسی است، اما از نظر تاریخی فاقد اهمیت است. این کتاب به تصحیح محمد قزوینی (لیدن، ۱۹۰۹) و با شرح لغات و افزوده‌هایی از محمد معین چاپ (تهران، ۱۳۴۶ش) و به انگلیسی، عربی و اردو نیز ترجمه شده است.