مسجد بی بی خانم: تفاوت میان نسخه‌ها
DaneshGostar (بحث | مشارکتها) (جایگزینی متن - '\\3' به '<!--3') |
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:مسجد بی بی خانم.jpg|بندانگشتی|مسجد بی بی خانم]] | |||
مسجد بی‌بی خانم Bibi-Khanym Mosque<br><p>(نام دیگر: مسجد جامع سمرقند) از بناهای دورۀ [[تیمور گورکان|تیمور گورکانی]]. احداث این مسجد، که در متون دورۀ تیموری مسجد آدینه نیز نامیده شده، به فرمان تیمور و به افتخار همسر وی در ۸۰۱ق آغاز شد. بنابه گفتۀ [[یزدی معمایی، شرف الدین علی ( ـ تفت ۸۵۸ق)|شرف‌الدین علی یزدی]] در ''[[ظفرنامه یزدی|ظفرنامه]]''، ۲۰۰ تن از ماهرترین سنگ‌تراشان از مناطق آذربایجان، [[فارس، استان|فارس]]، و [[هندوستان]] در ساخت آن همکاری داشتند و ۵۰۰ نفر نیز در کوه‌های اطراف [[سمرقند]]، مصالح ایشان را فراهم و ارسال می‌کردند. حمل‌و‌نقل این مقدار انبوه از سنگ به‌کمک فیل‌هایی انجام می‌پذیرفت، که تیمور از [[هندوستان]] به غنیمت آورده بود. این بنا را ۴۸۰ ستون بزرگ، سرپا نگه داشته بود. در ۸۰۶ق ساخت این مسجد پایان یافت. متأسفانه بخش عمده‌ای از این بنا براثر زلزلۀ اواخر قرن ۱۹م تخریب شد.</p> | |||
[[پرونده: | |||
<br><!--38277200--> | <br><!--38277200--> | ||
[[رده:دین اسلام]] | [[رده:دین اسلام]] | ||
[[رده:امامزاده ها و اماکن]] | [[رده:امامزاده ها و اماکن]] | ||
[[رده:معماری]] | [[رده:معماری]] | ||
[[رده: | [[رده:ابنیه سنتی ایران]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۵ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۲:۱۳
مسجد بی‌بی خانم Bibi-Khanym Mosque
(نام دیگر: مسجد جامع سمرقند) از بناهای دورۀ تیمور گورکانی. احداث این مسجد، که در متون دورۀ تیموری مسجد آدینه نیز نامیده شده، به فرمان تیمور و به افتخار همسر وی در ۸۰۱ق آغاز شد. بنابه گفتۀ شرف‌الدین علی یزدی در ظفرنامه، ۲۰۰ تن از ماهرترین سنگ‌تراشان از مناطق آذربایجان، فارس، و هندوستان در ساخت آن همکاری داشتند و ۵۰۰ نفر نیز در کوه‌های اطراف سمرقند، مصالح ایشان را فراهم و ارسال می‌کردند. حمل‌و‌نقل این مقدار انبوه از سنگ به‌کمک فیل‌هایی انجام می‌پذیرفت، که تیمور از هندوستان به غنیمت آورده بود. این بنا را ۴۸۰ ستون بزرگ، سرپا نگه داشته بود. در ۸۰۶ق ساخت این مسجد پایان یافت. متأسفانه بخش عمده‌ای از این بنا براثر زلزلۀ اواخر قرن ۱۹م تخریب شد.