ارتش سرخ: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
بدون خلاصۀ ویرایش
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱: خط ۱:


ارتش سرخ (Red Army)<br/> [[File:11177200.jpg|thumb|ارتش سرخ]]ارتش شوروی تا ۱۹۴۶؛ بعدها به «ارتش شوروی<ref>Soviet Army</ref>» معروف شد. ارتش سرخ را لئون تروتسکی<ref> Leon Trotsky </ref> انقلابی پایه‌ریزی کرد و آن را از گسترش گاردهای سرخ<ref>Red Guards</ref>، داوطلبان پیش‌گام در انقلاب بلشویکی<ref> Bolshevik</ref>، تشکیل داد. نام این ارتش را نیز از پرچم سیاسی خود، معروف به پرچم سرخ<ref> red flag </ref>، گرفت. ارتش سرخ در اوج قدرتش، در جنگ جهانی دوم، حدود ۱۲میلیون نیرو متشکل از زن و مرد داشت. ارتشی انقلابی‌ که در ۱۹۴۹ به کمونیست‌های تحت رهبری مائو تسه‌تونگ<ref>Mao Zedong </ref> در کسب قدرت در چین یاری رساند نیز در میان عموم به ارتش سرخ معروف بود. ارتش سرخ در مبارزات نخستین خود کارآیی لازم را نداشت و متحمل شکست‌هایی تحقیرآمیز، به‌ویژه در جنگ شوروی و لهستان<ref>Soviet-Polish war </ref> در ۱۹۲۰، شد. نظم و ترتیب، تجهیزات، و کارایی عمومی ارتش در اواخر دهه‌های ۱۹۲۰ و ۱۹۳۰ بهبود یافت؛ اگرچه فرماندهی ارتش درنتیجۀ پاکسازی سیاسی مخالفان استالین در ۱۹۳۷ و ۱۹۳۸ به‌شدت تضعیف شد. در «جنگ زمستانی<ref>Winter War </ref>» فنلاند از ۱۹۳۹ تا ۱۹۴۰ کمبودها و نواقص ارتش سرخ کاملاً مشخص شد و آن هنگامی بود که ارتش کوچک، سرسخت، و پرتحرک فنلاند در اوایل جنگ به پیروزی‌هایی در برابر نیروی مهاجم شوروی دست یافت. همچنین در مراحل نخستِ حملۀ آلمان نازی به روسیه در ۱۹۴۱، معروف به «جنگ کبیر میهنی<ref>Great Patriotic War</ref>»، ارتش سرخ به عقب رانده شد و تلفات انسانی و مادی سنگینی داد. اما نیروی انسانی عظیمی که در اختیار داشت و افزایش تولید تانک و توپ آن را قادر کرد که ابتدا از پیشروی قوای نازی، به‌‌ویژه در محاصرۀ استالینگراد<ref> Stalingrad</ref> و لنینگراد، جلوگیری کند، سپس آنان را از شرق اروپا عقب براند.
ارتش سرخ (Red Army)<br />  


&nbsp;
ارتش شوروی تا ۱۹۴۶م؛ بعدها به «ارتش شوروی<ref>Soviet Army</ref>» معروف شد. ارتش سرخ را [[تروتسکی، لیون (۱۸۷۹ـ۱۹۴۰)|لئون تروتسکی]]<ref> Leon Trotsky </ref> انقلابی پایه‌ریزی کرد و آن را از گسترش گاردهای سرخ<ref>Red Guards</ref>، داوطلبان پیش‌گام در انقلاب بلشویکی<ref> Bolshevik</ref>، تشکیل داد. نام این ارتش را نیز از پرچم سیاسی خود، معروف به [[پرچم سرخ]]<ref> red flag </ref>، گرفت. ارتش سرخ در اوج قدرتش، در [[جنگ جهانی دوم]]، حدود ۱۲میلیون نیرو متشکل از زن و مرد داشت. ارتشی انقلابی‌ که در ۱۹۴۹م به کمونیست‌های تحت رهبری [[مایو تسه تونگ (۱۸۹۳ـ۱۹۷۶)|مائو تسه‌تونگ]]<ref>Mao Zedong </ref> در کسب قدرت در [[چین]] یاری رساند نیز در میان عموم به ارتش سرخ معروف بود. ارتش سرخ در مبارزات نخستین خود کارآیی لازم را نداشت و متحمل شکست‌هایی تحقیرآمیز، به‌ویژه در جنگ شوروی و [[لهستان]]<ref>Soviet-Polish war </ref> در ۱۹۲۰م، شد. نظم و ترتیب، تجهیزات، و کارایی عمومی ارتش در اواخر دهه‌های ۱۹۲۰ و ۱۹۳۰م بهبود یافت؛ اگرچه فرماندهی ارتش درنتیجۀ پاکسازی سیاسی مخالفان [[استالین، یوسیف (۱۸۷۹ـ۱۹۵۳)|استالین]] در ۱۹۳۷ و ۱۹۳۸م به شدت تضعیف شد. در «جنگ زمستانی<ref>Winter War </ref>» [[فنلاند]] از ۱۹۳۹ تا ۱۹۴۰م کمبودها و نواقص ارتش سرخ کاملاً مشخص شد و آن هنگامی بود که ارتش کوچک، سرسخت، و پرتحرک فنلاند در اوایل جنگ به پیروزی‌هایی در برابر نیروی مهاجم شوروی دست یافت. همچنین در مراحل نخستِ حملۀ آلمان نازی به [[روسیه]] در ۱۹۴۱م، معروف به «جنگ کبیر میهنی<ref>Great Patriotic War</ref>»، ارتش سرخ به عقب رانده شد و تلفات انسانی و مادی سنگینی داد. اما نیروی انسانی عظیمی که در اختیار داشت و افزایش تولید [[تانک]] و [[توپ]] آن را قادر کرد که ابتدا از پیشروی قوای نازی، به‌ ویژه در [[استالینگراد، محاصره|محاصرۀ استالینگراد]]<ref> Stalingrad</ref> و [[لنینگراد، محاصره|لنینگراد]]، جلوگیری کند، سپس آنان را از شرق اروپا عقب براند.
 
<br />


----
----


[[Category:امور نظامی و نظامی گری]] [[Category:اشخاص نظامی قرن 19 و20، سازمان ها و گروه ها]] [[Category:تاریخ جهان]] [[Category:روسیه و شوروی]]
[[Category:امور نظامی و نظامی گری]]  
[[Category:اشخاص نظامی قرن 19 و20، سازمان ها و گروه ها]]  
[[Category:تاریخ جهان]]  
[[Category:روسیه و شوروی]]
<references />

نسخهٔ کنونی تا ‏۱ ژانویهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۹:۵۶

ارتش سرخ (Red Army)

ارتش شوروی تا ۱۹۴۶م؛ بعدها به «ارتش شوروی[۱]» معروف شد. ارتش سرخ را لئون تروتسکی[۲] انقلابی پایه‌ریزی کرد و آن را از گسترش گاردهای سرخ[۳]، داوطلبان پیش‌گام در انقلاب بلشویکی[۴]، تشکیل داد. نام این ارتش را نیز از پرچم سیاسی خود، معروف به پرچم سرخ[۵]، گرفت. ارتش سرخ در اوج قدرتش، در جنگ جهانی دوم، حدود ۱۲میلیون نیرو متشکل از زن و مرد داشت. ارتشی انقلابی‌ که در ۱۹۴۹م به کمونیست‌های تحت رهبری مائو تسه‌تونگ[۶] در کسب قدرت در چین یاری رساند نیز در میان عموم به ارتش سرخ معروف بود. ارتش سرخ در مبارزات نخستین خود کارآیی لازم را نداشت و متحمل شکست‌هایی تحقیرآمیز، به‌ویژه در جنگ شوروی و لهستان[۷] در ۱۹۲۰م، شد. نظم و ترتیب، تجهیزات، و کارایی عمومی ارتش در اواخر دهه‌های ۱۹۲۰ و ۱۹۳۰م بهبود یافت؛ اگرچه فرماندهی ارتش درنتیجۀ پاکسازی سیاسی مخالفان استالین در ۱۹۳۷ و ۱۹۳۸م به شدت تضعیف شد. در «جنگ زمستانی[۸]» فنلاند از ۱۹۳۹ تا ۱۹۴۰م کمبودها و نواقص ارتش سرخ کاملاً مشخص شد و آن هنگامی بود که ارتش کوچک، سرسخت، و پرتحرک فنلاند در اوایل جنگ به پیروزی‌هایی در برابر نیروی مهاجم شوروی دست یافت. همچنین در مراحل نخستِ حملۀ آلمان نازی به روسیه در ۱۹۴۱م، معروف به «جنگ کبیر میهنی[۹]»، ارتش سرخ به عقب رانده شد و تلفات انسانی و مادی سنگینی داد. اما نیروی انسانی عظیمی که در اختیار داشت و افزایش تولید تانک و توپ آن را قادر کرد که ابتدا از پیشروی قوای نازی، به‌ ویژه در محاصرۀ استالینگراد[۱۰] و لنینگراد، جلوگیری کند، سپس آنان را از شرق اروپا عقب براند.



  1. Soviet Army
  2. Leon Trotsky
  3. Red Guards
  4. Bolshevik
  5. red flag
  6. Mao Zedong
  7. Soviet-Polish war
  8. Winter War
  9. Great Patriotic War
  10. Stalingrad