استرانسیوم: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
اِسْترانْسیوم (strontium) | اِسْترانْسیوم (strontium) | ||
عنصری فلزی، زرد | عنصری فلزی، زرد کم‌رنگ، نرم و مفتول شدنی، با نماد Sr، [[عدد اتمی]]<ref>atomic number</ref> ۳۸، و [[جرم اتمی]] نسبی<ref>relative atomic</ref> ۸۷.۶۲. از فلزات قلیایی خاکی<ref>alkaline-earth</ref> است. در مقادیر کم و فقط به‌صورت [[سولفات]]<ref>sulphate</ref> و کربنات<ref>carbonate</ref>، اما در نقاط بسیار پراکنده است. نمک‌های استرانسیوم با شعلۀ قرمزرنگی می‌سوزند و در ساخت وسایل آتش‌بازی و منورها به‌کار می‌روند. ایزوتوپ‌های پرتوزای Sr-۸۹ و Sr-۹۰، با نیم‌عمر<ref>half-life</ref> ۲۵ سال، از محصولات بسیار خطرناک صنایع هسته‌ای‌اند که بر اثر هم‌جوشی<ref>fission</ref> ناشی از انفجارات هسته‌ای در رآکتورهای نیروگاه‌های هسته‌ای تولید می‌شوند. استرانسیوم از لحاظ شیمیایی مشابه [[کلسیم]]<ref>calcium</ref> است؛ در استخوان‌ها و بافت‌های دیگر ذخیره می‌شود پرتوزایی آن زیان‌آور است. در ۱۸۰۸، شیمی‌دان انگلیسی، [[دیوی، سر هامفری (۱۷۷۸ـ۱۸۲۹)|هامفری دیوی]]<ref>Humphrey-Davy</ref>، این عنصر را با [[الکترولیز (شیمی)|الکترولیز]]<ref>electrolysis</ref> جداسازی و نام‌گذاری کرد. نام این عنصر برگرفته از نام منطقه‌ای معدنی در [[اسکاتلند]] است که برای نخستین‌بار در آن‌جا یافت شد. | ||
| | ||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
---- | ---- | ||
[[Category:فناوری و صنایع]] [[Category:فلزات، آلیاژها و مواد]] | [[Category:فناوری و صنایع]] | ||
[[Category:فلزات، آلیاژها و مواد]] | |||
<references /> | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۹ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۵۱
اِسْترانْسیوم (strontium)
عنصری فلزی، زرد کم‌رنگ، نرم و مفتول شدنی، با نماد Sr، عدد اتمی[۱] ۳۸، و جرم اتمی نسبی[۲] ۸۷.۶۲. از فلزات قلیایی خاکی[۳] است. در مقادیر کم و فقط به‌صورت سولفات[۴] و کربنات[۵]، اما در نقاط بسیار پراکنده است. نمک‌های استرانسیوم با شعلۀ قرمزرنگی می‌سوزند و در ساخت وسایل آتش‌بازی و منورها به‌کار می‌روند. ایزوتوپ‌های پرتوزای Sr-۸۹ و Sr-۹۰، با نیم‌عمر[۶] ۲۵ سال، از محصولات بسیار خطرناک صنایع هسته‌ای‌اند که بر اثر هم‌جوشی[۷] ناشی از انفجارات هسته‌ای در رآکتورهای نیروگاه‌های هسته‌ای تولید می‌شوند. استرانسیوم از لحاظ شیمیایی مشابه کلسیم[۸] است؛ در استخوان‌ها و بافت‌های دیگر ذخیره می‌شود پرتوزایی آن زیان‌آور است. در ۱۸۰۸، شیمی‌دان انگلیسی، هامفری دیوی[۹]، این عنصر را با الکترولیز[۱۰] جداسازی و نام‌گذاری کرد. نام این عنصر برگرفته از نام منطقه‌ای معدنی در اسکاتلند است که برای نخستین‌بار در آن‌جا یافت شد.