شهیدی، سیدجعفر (بروجرد ۱۲۹۷ ـ تهران ۱۳۸۶ش): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش برچسبها: واگردانی دستی ویرایشگر دیداری |
||
| (۵ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
<p style="text-align: justify;">شهیدی، سیّدجعفر (بروجرد ۱۲۹۷ ـ تهران ۱۳۸۶ش)<br/> [[File:26169600-6.jpg|thumb|شهيدي، سيّدجعفر]]</p> <p style="text-align: justify;">{{جعبه زندگینامه | <p style="text-align: justify;">شهیدی، سیّدجعفر (بروجرد ۱۲۹۷ ـ تهران ۱۳۸۶ش)<br /> [[File:26169600-6.jpg|thumb|شهيدي، سيّدجعفر]]</p> <p style="text-align: justify;">{{جعبه زندگینامه | ||
|عنوان = سیّدجعفر شهیدی | |عنوان = سیّدجعفر شهیدی | ||
|نام = | |نام = | ||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
|پست تخصصی = | |پست تخصصی = | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}}</p> <p style="text-align: justify;">پژوهشگر، استاد ممتاز دانشگاه، مترجم و مصحح ایرانی. دروس صرف و نحو، منطق و مقدمات و اصول فقه را نزد علمای بروجرد آموخت. سپس به نجف اشرف رفت (۱۳۲۰ش) و دروس سطح، خارج و معقول را از استادان و عالمان آن‌جا ازجمله آیت‌الله خویی فرا گرفت. پس از بازگشت به ایران به دانشگاه راه یافت و در رشتۀ منقول مدرک کارشناسی و در رشتۀ زبان و ادبیات فارسی از دانشگاه تهران دانشنامۀ دکتری گرفت (۱۳۴۰). در ۱۳۲۸ به‌عضویت مؤسسۀ ''لغت‌نامۀ'' دهخدا درآمد و از ۱۳۴۶ تا پایان عمر ریاست آن را برعهده داشت. ادامه و تکمیل ''لغت‌نامۀ دهخدا'' و نیز ادامه و تکمیل ''فرهنگ فارسی معین'' (پس از بیماری دکتر معین در ۱۳۴۶) مدیون همت اوست. از تألیفات اوست: ''جنایات تاریخ''، در ۳ جلد (۱۳۲۷ـ۱۳۳۰)؛ ''زندگانی فاطمه (س)'' (۱۳۳۰)؛ ''شرح مشکلات اشعار انوری'' (۱۳۵۷)؛ ''تاریخ تحلیلی اسلام'' (دو جلد)؛ ''زندگانی امام علی بن الحسین (ع)''، برندۀ جایزۀ کتاب سال جمهوری اسلامی ایران (۱۳۶۶). شرح ''مثنوی''، ادامۀ کار فروزانفر. از ترجمه‌های اوست: ''ابوذر غفاری'' (۱۳۳۰)؛ ''شیرزن کربلا'' (۱۳۳۲)؛ ''انقلاب بزرگ'' (۱۳۵۵)؛ ترجمۀ ''نهج‌البلاغه''، برندۀ جایزۀ کتاب سال جمهوری اسلامی ایران (۱۳۶۹). از تصحیحات اوست: ''آتشکدۀ آذر'' (۱۳۳۷)؛''درّۀ نادره'' (۱۳۴۱) برنده جایزۀ کتاب سال ۱۳۴۱؛ ''براهین‌العجم'' (۱۳۵۱).</p> <p style="text-align: justify;"><br/> <!--26169600--></p> <p style="text-align: justify;">[[Category:آموزش و پرورش و اخلاق]] [[Category:آثار و اشخاص، اصطلاحات و مفاهیم]] [[Category:دین اسلام]] [[Category:آثار و مورخین]] [[Category:زبان شناسی و ترجمه]] [[Category:مترجمان]] [[Category:فرهنگ نامه و مرجع نویسی]] [[Category:اشخاص و موسسات]]</p> | }}</p> <p style="text-align: justify;">پژوهشگر، استاد ممتاز دانشگاه، مترجم و مصحح ایرانی. دروس صرف و نحو، منطق و مقدمات و اصول فقه را نزد علمای بروجرد آموخت. سپس به نجف اشرف رفت (۱۳۲۰ش) و دروس سطح، خارج و معقول را از استادان و عالمان آن‌جا ازجمله [[خویی، سید ابوالقاسم (خوی ۱۲۷۸ـ بغداد ۱۳۷۱ش)|آیت‌الله خویی]] فرا گرفت. پس از بازگشت به ایران به دانشگاه راه یافت و در رشتۀ منقول مدرک کارشناسی و در رشتۀ زبان و ادبیات فارسی از [[دانشگاه تهران]] دانشنامۀ دکتری گرفت (۱۳۴۰). در ۱۳۲۸ به‌عضویت مؤسسۀ [[لغت نامه دهخدا|''لغت‌نامۀ'' دهخدا]] درآمد و از ۱۳۴۶ تا پایان عمر ریاست آن را برعهده داشت. ادامه و تکمیل ''لغت‌نامۀ دهخدا'' و نیز ادامه و تکمیل ''[[فرهنگ معین|فرهنگ فارسی معین]]'' (پس از بیماری دکتر [[معین، محمد (رشت ۱۲۹۳ـ تهران ۱۳۵۰ش)|معین]] در ۱۳۴۶) مدیون همت اوست. از تألیفات اوست: ''جنایات تاریخ''، در ۳ جلد (۱۳۲۷ـ۱۳۳۰)؛ ''زندگانی فاطمه (س)'' (۱۳۳۰)؛ ''شرح مشکلات اشعار انوری'' (۱۳۵۷)؛ ''تاریخ تحلیلی اسلام'' (دو جلد)؛ ''زندگانی امام علی بن الحسین (ع)''، برندۀ جایزۀ کتاب سال جمهوری اسلامی ایران (۱۳۶۶). شرح ''مثنوی''، ادامۀ کار [[فروزانفر، بدیع الزمان|فروزانفر]]. از ترجمه‌های اوست: ''ابوذر غفاری'' (۱۳۳۰)؛ ''شیرزن کربلا'' (۱۳۳۲)؛ ''انقلاب بزرگ'' (۱۳۵۵)؛ ترجمۀ ''نهج‌البلاغه''، برندۀ جایزۀ کتاب سال جمهوری اسلامی ایران (۱۳۶۹). از تصحیحات اوست: ''آتشکدۀ آذر'' (۱۳۳۷)؛''[[دره نادره|درّۀ نادره]]'' (۱۳۴۱) برنده جایزۀ کتاب سال ۱۳۴۱؛ ''براهین‌العجم'' (۱۳۵۱).</p> <p style="text-align: justify;"><br /> <!--26169600--></p> <p style="text-align: justify;">[[Category:آموزش و پرورش و اخلاق]] | ||
[[Category:آثار و اشخاص، اصطلاحات و مفاهیم]] | |||
[[Category:دین اسلام]] | |||
[[Category:آثار و مورخین]] | |||
[[Category:زبان شناسی و ترجمه]] | |||
[[Category:مترجمان]] | |||
[[Category:فرهنگ نامه و مرجع نویسی]] | |||
[[Category:اشخاص و موسسات]]</p> | |||
نسخهٔ کنونی تا ۳ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۷:۳۰
شهیدی، سیّدجعفر (بروجرد ۱۲۹۷ ـ تهران ۱۳۸۶ش)
| سیّدجعفر شهیدی | |
|---|---|
| زادروز |
بروجرد 1297 ش |
| درگذشت | تهران 1386ش |
| ملیت | ایرانی |
| تحصیلات و محل تحصیل | دکترای زبان و ادبیات فارسی از دانشگاه تهران |
| شغل و تخصص اصلی | پژوهشگر ادبیات |
| شغل و تخصص های دیگر | مترجم |
| آثار | جنایات تاریخ، در 3 جلد (1327ـ1330)؛ زندگانی فاطمه (س) (1330)؛ شرح مشکلات اشعار انوری (1357) |
| گروه مقاله | ادبیات فارسی |
| جوایز و افتخارات | دوبار برندۀ جایزۀ کتاب سال جمهوری اسلامی ایران |
پژوهشگر، استاد ممتاز دانشگاه، مترجم و مصحح ایرانی. دروس صرف و نحو، منطق و مقدمات و اصول فقه را نزد علمای بروجرد آموخت. سپس به نجف اشرف رفت (۱۳۲۰ش) و دروس سطح، خارج و معقول را از استادان و عالمان آن‌جا ازجمله آیت‌الله خویی فرا گرفت. پس از بازگشت به ایران به دانشگاه راه یافت و در رشتۀ منقول مدرک کارشناسی و در رشتۀ زبان و ادبیات فارسی از دانشگاه تهران دانشنامۀ دکتری گرفت (۱۳۴۰). در ۱۳۲۸ به‌عضویت مؤسسۀ لغت‌نامۀ دهخدا درآمد و از ۱۳۴۶ تا پایان عمر ریاست آن را برعهده داشت. ادامه و تکمیل لغت‌نامۀ دهخدا و نیز ادامه و تکمیل فرهنگ فارسی معین (پس از بیماری دکتر معین در ۱۳۴۶) مدیون همت اوست. از تألیفات اوست: جنایات تاریخ، در ۳ جلد (۱۳۲۷ـ۱۳۳۰)؛ زندگانی فاطمه (س) (۱۳۳۰)؛ شرح مشکلات اشعار انوری (۱۳۵۷)؛ تاریخ تحلیلی اسلام (دو جلد)؛ زندگانی امام علی بن الحسین (ع)، برندۀ جایزۀ کتاب سال جمهوری اسلامی ایران (۱۳۶۶). شرح مثنوی، ادامۀ کار فروزانفر. از ترجمه‌های اوست: ابوذر غفاری (۱۳۳۰)؛ شیرزن کربلا (۱۳۳۲)؛ انقلاب بزرگ (۱۳۵۵)؛ ترجمۀ نهج‌البلاغه، برندۀ جایزۀ کتاب سال جمهوری اسلامی ایران (۱۳۶۹). از تصحیحات اوست: آتشکدۀ آذر (۱۳۳۷)؛درّۀ نادره (۱۳۴۱) برنده جایزۀ کتاب سال ۱۳۴۱؛ براهین‌العجم (۱۳۵۱).