آنتیگوا و باربودا: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
بدون خلاصۀ ویرایش
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۵: خط ۵:
|نام لاتین = Antigua & Barbuda
|نام لاتین = Antigua & Barbuda


|موقعیت = شرق دریای کارائیب
|موقعیت = شرق دریای کارائیب در مجمع‌الجزایر هند غربی


| جمعیت = ۸۹,۰۰۰ نفر
| جمعیت = ۸۹,۰۰۰ نفر (۲۰۱۰م)


|تراکم نسبی (نفر در کیلومتر مربع)=  
|تراکم نسبی (نفر در کیلومتر مربع)=  
|رشد سالانه (درصد) =  
|رشد سالانه (درصد) =  
|مساحت = ۴۴۲
|مساحت = ۴۴۲ کیلومتر مربع
|پایتخت =  سنت جانز
|پایتخت =  سنت جانز


| شهرهای اصلی =  
| شهرهای اصلی =  
| نظام سیاسی = فرمانداری با دو مجلس قانون‌گذاری  
| نظام سیاسی = فرمانداری کل با دو مجلس قانون‌گذاری  


| شهرستان =  
| شهرستان =  
خط ۲۸: خط ۲۸:
}}
}}


آنْتیگوا و باربودا (Antigua & Barbuda)<br /> [[File:10242700-2.jpg|thumb|آنْتيگوا و باربودا]]'''موقعیت.''' کشوری جزیره‌ای در آنتیل‌های کوچک است و در مجمع‌الجزایر هند غربی و بخشی از جزایر لیوارد<ref>Leeward</ref> و در شرق [[کاراییب، دریای|دریای کارائیب]] جای دارد. مساحت آن ۴۴۲ کیلومتر مربع و پایتخت آن شهر [[سنت جانز (آنتیگوا)|سنت جانز]]<ref>Saint John\'s</ref> است.
آنْتیگوا و باربودا (Antigua & Barbuda)<br /> [[File:10242700-2.jpg|thumb|آنْتيگوا و باربودا]]'''موقعیت.''' کشوری جزیره‌ای در [[آنتیل، جزایر|آنتیل‌]]<nowiki/>های کوچک است و در مجمع‌الجزایر [[هند غربی]] و بخشی از جزایر لیوارد<ref>Leeward</ref> و در شرق [[کاراییب، دریای|دریای کارائیب]]<ref>Caribbean Sea</ref> جای دارد. مساحت آن ۴۴۲ کیلومتر مربع و پایتخت آن شهر [[سنت جانز (آنتیگوا)|سنت جانز]]<ref>Saint John\'s</ref> است.


'''سیمای طبیعی.''' این کشور از سه جزیرۀ آنتیگوا با مساحت ۲۸۰ کیلومتر مربع، باربودا، با مساحت ۱۶۱ کیلومتر مربع، و جزیرۀ کوچک ریداندا<ref>Redonda</ref> تشکیل یافته است. با وجود این‌که بیشتر جنگل‌های جزیرۀ آنتیگوا زدوده شده‌ و جابسنگ زیبا و شنزارهای پهناور، همراه با خلیج‌ها و خلیجک‌های بسیار، آن را از دیگر جزایر دریای کارائیب متمایز کرده‌اند. آتشفشان کوچک [[بوگی]]<ref>Boggy</ref>، با ارتفاع، ۴۰۲ متر در حاشیۀ جنوب غربی این سرزمین خودنمایی می‌کند. جزیرۀ مرجانی باربودا، در ۴۰کیلومتری شمال جزیرۀ آنتیگوا، جزیره‌ای تقریباً هموار و مسطح است و پوشش جنگلی غنی‌ دارد و مرداب نسبتاً پهناوری در کرانۀ غربی آن دیده می‌شود. ریداندا جزیرۀ سنگی کوچک و خالی از سکنه‌ای است که در دوراب‌های جنوب غربی جزیرۀ آنتیگوا قرار دارد و منطقۀ حفاظت‌شده‌ای برای جانوران و گیاهان بومی به شمار می‌آید. این کشور اقلیم گرمِ مرطوب و پرباران دارد و آب شیرین آن اندک است. فصل گرم آن از خرداد تا آبان است و میانگین بارندگی سالانۀ آن به ۱,۰۰۰ میلی‌متر می‌رسد و توفندهای سهمگین فصلی دریای کارائیب آن را تهدید می‌کنند.
'''سیمای طبیعی.''' این کشور از سه جزیرۀ آنتیگوا با مساحت ۲۸۰ کیلومتر مربع، باربودا، با مساحت ۱۶۱ کیلومتر مربع، و جزیرۀ کوچک ریداندا<ref>Redonda</ref> تشکیل یافته است. با وجود این‌که بیشتر جنگل‌های جزیرۀ آنتیگوا زدوده شده‌ و جابسنگ زیبا و شنزارهای پهناور، همراه با خلیج‌ها و خلیجک‌های بسیار، آن را از دیگر جزایر دریای کارائیب متمایز کرده‌اند. آتشفشان کوچک [[بوگی]]<ref>Boggy</ref>، با ارتفاع، ۴۰۲ متر در حاشیۀ جنوب غربی این سرزمین خودنمایی می‌کند. جزیرۀ مرجانی باربودا، در ۴۰کیلومتری شمال جزیرۀ آنتیگوا، جزیره‌ای تقریباً هموار و مسطح است و پوشش جنگلی غنی‌ دارد و مرداب نسبتاً پهناوری در کرانۀ غربی آن دیده می‌شود. ریداندا جزیرۀ سنگی کوچک و خالی از سکنه‌ای است که در دوراب‌های جنوب غربی جزیرۀ آنتیگوا قرار دارد و منطقۀ حفاظت‌شده‌ای برای جانوران و گیاهان بومی به شمار می‌آید. این کشور اقلیم گرمِ مرطوب و پرباران دارد و آب شیرین آن اندک است. فصل گرم آن از خرداد تا آبان است و میانگین بارندگی سالانۀ آن به ۱,۰۰۰ میلی‌متر می‌رسد و توفندهای سهمگین فصلی دریای کارائیب آن را تهدید می‌کنند.


'''اقتصاد.''' گردشگری منبع عمدۀ درآمد این سامان را تشکیل می‌دهد. پلاژهای زیبا، کازینوهای متعدد، بناهای تاریخی مربوط به قرن ۱۸ و نیز کلیسای جامع بسیار زیبا، به سبک گوتیک، امکانات تفریحی و رفاهی، و بالابودن سطح سواد و فرهنگ مردم زمینه‌ساز جلب گردشگران و بالارفتن درآمدهای ارزی آن است. کشت نیشکر و تولید شکر نیز از دیگر منابع مالی آن به‌شمار می‌آید. افزون بر آن، تولید و فرآوری غذاهای دریایی و پالایش نفت نیز بخش دیگری از فعالیت‌های اقتصادی این کشور محسوب می‌شود.
'''اقتصاد.''' گردشگری منبع عمدۀ درآمد این سامان را تشکیل می‌دهد. پلاژهای زیبا، کازینوهای متعدد، بناهای تاریخی مربوط به قرن ۱۸م و نیز کلیسای جامع بسیار زیبا، به سبک گوتیک، امکانات تفریحی و رفاهی، و بالابودن سطح سواد و فرهنگ مردم زمینه‌ساز جلب گردشگران و بالارفتن درآمدهای ارزی آن است. کشت نیشکر و تولید شکر نیز از دیگر منابع مالی آن به‌شمار می‌آید. افزون بر آن، تولید و فرآوری غذاهای دریایی و پالایش نفت نیز بخش دیگری از فعالیت‌های اقتصادی این کشور محسوب می‌شود.


'''حکومت و سیاست.''' این کشور، که زمانی از مستعمرات بریتانیا بود، به‌صورت فرمانداری کل اداره می‌شود و فرماندار کل آن را ملکۀ انگلستان تعیین و منصوب می‌کند. کشور مزبور دارای دو مجلس قانون‌گذاری است؛ مجلس سنای آن هفده عضو دارد که فرماندار کل، آنان را منصوب می‌کند و نمایندگان مجلس عوام را که آن نیز از هفده عضو تشکیل شده است، مردم برای دوره‌های پنج‌ساله انتخاب می‌کنند. فرماندار کل نخست‌وزیر را انتخاب می‌کند و هیئت دولت با هماهنگی و مشورت آن دو تعیین می‌شود.
'''حکومت و سیاست.''' این کشور، که زمانی از مستعمرات [[بریتانیا]] بود، به‌صورت فرمانداری کل اداره می‌شود و فرماندار کل آن را ملکۀ انگلستان تعیین و منصوب می‌کند. کشور مزبور دارای دو مجلس قانون‌گذاری است؛ مجلس سنای آن هفده عضو دارد که فرماندار کل، آنان را منصوب می‌کند و نمایندگان مجلس عوام را که آن نیز از هفده عضو تشکیل شده است، مردم برای دوره‌های پنج‌ساله انتخاب می‌کنند. فرماندار کل نخست‌وزیر را انتخاب می‌کند و هیئت دولت با هماهنگی و مشورت آن دو تعیین می‌شود.


'''مردم و تاریخ.''' جمعیت کشور آنتیگوا و باربودا&nbsp;۸۹,۰۰۰ نفر است (۲۰۱۰). بیشتر مردم این کشور، که از تبار بردگان سیاه افریقایی دوران استعمارند، در جزیرۀ بزرگ آنتیگوا به سر می‌برند. زبان رسمی این کشور انگلیسی است و بیشتر مردم آن مسیحی و پیرو کلیسای انگلیکان‌اند. [[کریستوف کلمب]] در ۱۴۹۳م این جزیره را کشف کرد. اسپانیایی‌ها در ۱۵۲۰ و فرانسوی‌ها در ۱۶۲۹ از اولین اروپاییانی بودند که در این جزیره ساکن شدند و پس از مدتی کوتاه به سبب کمبود آب شیرین آن‌جا را ترک کردند. انگلیسی‌ها در ۱۶۴۰ با ذخیره‌کردن آب باران در این جزیره ماندگار شدند و کاریب‌ها (بومیان اصلی جزایر) آن نواحی را به مرور از بین بردند و بردگان افریقایی را برای کار در کشتزارهای تنباکو و نیشکر به خدمت گرفتند. در ۱۶۶۶ جزیرۀ باربودا را نیز تصرف کردند و با بهره‌گیری از خدمت بردگان افریقایی به کشتِ گستردۀ نیشکر و تنباکو پرداختند. آنتیگوا و باربودا در ۱۸۷۱ به فدراسیون جزایر لیوارد پیوست و در ۱۹۵۶ از آن جدا شد. از ۱۹۵۸ تا ۱۹۶۲ عضو فدراسیون [[هند غربی]] بود و در فوریۀ ۱۹۶۷ به یکی از ایالت‌های وابسته به [[بریتانیا]] مبدل شد. این کشور در یکم نوامبر ۱۹۸۱ به استقلال رسید و در همان سال به عضویت سازمان ملل متحد پذیرفته شد. سران کشور مزبور پس از استقلال با دولت امریکا روابط نزدیک برقرار کردند و بخشی از خاک کشورشان را برای تأسیس پایگاه نظامی به امریکا اجاره دادند. توفند سهمگین ۱۹۹۵ و به دنبال آن توفند‌های ۱۹۹۸ و ۲۰۰۶ به این سرزمین و تأسیسات آن به سختی آسیب رسانید.<br /> <!--10242700-->
'''مردم و تاریخ.''' جمعیت کشور آنتیگوا و باربودا ۸۹,۰۰۰ نفر است (۲۰۱۰م). بیشتر مردم این کشور، که از تبار بردگان سیاه افریقایی دوران استعمارند، در جزیرۀ بزرگ آنتیگوا به سر می‌برند. زبان رسمی این کشور [[انگلیسی، زبان|انگلیسی]] است و بیشتر مردم آن مسیحی و پیرو کلیسای انگلیکان‌اند. [[کریستوف کلمب]]<ref>Christopher Columbus</ref> در ۱۴۹۳م این جزیره را کشف کرد. اسپانیایی‌ها در ۱۵۲۰م و فرانسوی‌ها در ۱۶۲۹م از اولین اروپاییانی بودند که در این جزیره ساکن شدند و پس از مدتی کوتاه به سبب کمبود آب شیرین آن‌جا را ترک کردند. انگلیسی‌ها در ۱۶۴۰م با ذخیره‌کردن آب باران در این جزیره ماندگار شدند و [[کاریب|کاریب‌]]<ref>Carib</ref>ها (بومیان اصلی جزایر) آن نواحی را به مرور از بین بردند و بردگان افریقایی را برای کار در کشتزارهای [[تنباکو]]<ref>tobacco</ref> و [[نیشکر]]<ref>sugar cane</ref> به خدمت گرفتند. در ۱۶۶۶م جزیرۀ باربودا را نیز تصرف کردند و با بهره‌گیری از خدمت بردگان افریقایی به کشتِ گستردۀ نیشکر و تنباکو پرداختند. آنتیگوا و باربودا در ۱۸۷۱م به فدراسیون جزایر لیوارد پیوست و در ۱۹۵۶م از آن جدا شد. از ۱۹۵۸ تا ۱۹۶۲م عضو فدراسیون [[هند غربی]]<ref>West Indies</ref> بود و در فوریۀ ۱۹۶۷م به یکی از ایالت‌های وابسته به بریتانیا مبدل شد. این کشور در یکم نوامبر ۱۹۸۱م به استقلال رسید و در همان سال به عضویت [[سازمان ملل متحد]]<ref>United Nations</ref> پذیرفته شد. سران کشور مزبور پس از استقلال با دولت امریکا روابط نزدیک برقرار کردند و بخشی از خاک کشورشان را برای تأسیس پایگاه نظامی به امریکا اجاره دادند. توفند سهمگین ۱۹۹۵م و به دنبال آن توفند‌های ۱۹۹۸ و ۲۰۰۶م به این سرزمین و تأسیسات آن به سختی آسیب رسانید.<br /> <!--10242700-->





نسخهٔ کنونی تا ‏۱۷ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۷:۰۵

آنتیگوا و باربودا
نام فارسی آنْتیگوا و باربودا
نام لاتین Antigua & Barbuda
نظام سیاسی فرمانداری کل با دو مجلس قانون‌گذاری
جمعیت ۸۹,۰۰۰ نفر (۲۰۱۰م)
موقعیت شرق دریای کارائیب در مجمع‌الجزایر هند غربی
پایتخت  سنت جانز
زبان انگلیسی
دین مسیحیت
مساحت (کیلومتر مربع) ۴۴۲ کیلومتر مربع

آنْتیگوا و باربودا (Antigua & Barbuda)

آنْتيگوا و باربودا

موقعیت. کشوری جزیره‌ای در آنتیل‌های کوچک است و در مجمع‌الجزایر هند غربی و بخشی از جزایر لیوارد[۱] و در شرق دریای کارائیب[۲] جای دارد. مساحت آن ۴۴۲ کیلومتر مربع و پایتخت آن شهر سنت جانز[۳] است.

سیمای طبیعی. این کشور از سه جزیرۀ آنتیگوا با مساحت ۲۸۰ کیلومتر مربع، باربودا، با مساحت ۱۶۱ کیلومتر مربع، و جزیرۀ کوچک ریداندا[۴] تشکیل یافته است. با وجود این‌که بیشتر جنگل‌های جزیرۀ آنتیگوا زدوده شده‌ و جابسنگ زیبا و شنزارهای پهناور، همراه با خلیج‌ها و خلیجک‌های بسیار، آن را از دیگر جزایر دریای کارائیب متمایز کرده‌اند. آتشفشان کوچک بوگی[۵]، با ارتفاع، ۴۰۲ متر در حاشیۀ جنوب غربی این سرزمین خودنمایی می‌کند. جزیرۀ مرجانی باربودا، در ۴۰کیلومتری شمال جزیرۀ آنتیگوا، جزیره‌ای تقریباً هموار و مسطح است و پوشش جنگلی غنی‌ دارد و مرداب نسبتاً پهناوری در کرانۀ غربی آن دیده می‌شود. ریداندا جزیرۀ سنگی کوچک و خالی از سکنه‌ای است که در دوراب‌های جنوب غربی جزیرۀ آنتیگوا قرار دارد و منطقۀ حفاظت‌شده‌ای برای جانوران و گیاهان بومی به شمار می‌آید. این کشور اقلیم گرمِ مرطوب و پرباران دارد و آب شیرین آن اندک است. فصل گرم آن از خرداد تا آبان است و میانگین بارندگی سالانۀ آن به ۱,۰۰۰ میلی‌متر می‌رسد و توفندهای سهمگین فصلی دریای کارائیب آن را تهدید می‌کنند.

اقتصاد. گردشگری منبع عمدۀ درآمد این سامان را تشکیل می‌دهد. پلاژهای زیبا، کازینوهای متعدد، بناهای تاریخی مربوط به قرن ۱۸م و نیز کلیسای جامع بسیار زیبا، به سبک گوتیک، امکانات تفریحی و رفاهی، و بالابودن سطح سواد و فرهنگ مردم زمینه‌ساز جلب گردشگران و بالارفتن درآمدهای ارزی آن است. کشت نیشکر و تولید شکر نیز از دیگر منابع مالی آن به‌شمار می‌آید. افزون بر آن، تولید و فرآوری غذاهای دریایی و پالایش نفت نیز بخش دیگری از فعالیت‌های اقتصادی این کشور محسوب می‌شود.

حکومت و سیاست. این کشور، که زمانی از مستعمرات بریتانیا بود، به‌صورت فرمانداری کل اداره می‌شود و فرماندار کل آن را ملکۀ انگلستان تعیین و منصوب می‌کند. کشور مزبور دارای دو مجلس قانون‌گذاری است؛ مجلس سنای آن هفده عضو دارد که فرماندار کل، آنان را منصوب می‌کند و نمایندگان مجلس عوام را که آن نیز از هفده عضو تشکیل شده است، مردم برای دوره‌های پنج‌ساله انتخاب می‌کنند. فرماندار کل نخست‌وزیر را انتخاب می‌کند و هیئت دولت با هماهنگی و مشورت آن دو تعیین می‌شود.

مردم و تاریخ. جمعیت کشور آنتیگوا و باربودا ۸۹,۰۰۰ نفر است (۲۰۱۰م). بیشتر مردم این کشور، که از تبار بردگان سیاه افریقایی دوران استعمارند، در جزیرۀ بزرگ آنتیگوا به سر می‌برند. زبان رسمی این کشور انگلیسی است و بیشتر مردم آن مسیحی و پیرو کلیسای انگلیکان‌اند. کریستوف کلمب[۶] در ۱۴۹۳م این جزیره را کشف کرد. اسپانیایی‌ها در ۱۵۲۰م و فرانسوی‌ها در ۱۶۲۹م از اولین اروپاییانی بودند که در این جزیره ساکن شدند و پس از مدتی کوتاه به سبب کمبود آب شیرین آن‌جا را ترک کردند. انگلیسی‌ها در ۱۶۴۰م با ذخیره‌کردن آب باران در این جزیره ماندگار شدند و کاریب‌[۷]ها (بومیان اصلی جزایر) آن نواحی را به مرور از بین بردند و بردگان افریقایی را برای کار در کشتزارهای تنباکو[۸] و نیشکر[۹] به خدمت گرفتند. در ۱۶۶۶م جزیرۀ باربودا را نیز تصرف کردند و با بهره‌گیری از خدمت بردگان افریقایی به کشتِ گستردۀ نیشکر و تنباکو پرداختند. آنتیگوا و باربودا در ۱۸۷۱م به فدراسیون جزایر لیوارد پیوست و در ۱۹۵۶م از آن جدا شد. از ۱۹۵۸ تا ۱۹۶۲م عضو فدراسیون هند غربی[۱۰] بود و در فوریۀ ۱۹۶۷م به یکی از ایالت‌های وابسته به بریتانیا مبدل شد. این کشور در یکم نوامبر ۱۹۸۱م به استقلال رسید و در همان سال به عضویت سازمان ملل متحد[۱۱] پذیرفته شد. سران کشور مزبور پس از استقلال با دولت امریکا روابط نزدیک برقرار کردند و بخشی از خاک کشورشان را برای تأسیس پایگاه نظامی به امریکا اجاره دادند. توفند سهمگین ۱۹۹۵م و به دنبال آن توفند‌های ۱۹۹۸ و ۲۰۰۶م به این سرزمین و تأسیسات آن به سختی آسیب رسانید.



  1. Leeward
  2. Caribbean Sea
  3. Saint John\'s
  4. Redonda
  5. Boggy
  6. Christopher Columbus
  7. Carib
  8. tobacco
  9. sugar cane
  10. West Indies
  11. United Nations