ادوین بورینگ: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۲۸: خط ۲۸:
|باشگاه =
|باشگاه =
}}
}}
[[File:Edvin b.jpg|thumb|ادوین بورینگ]]<p style="text-align: justify;">ادوین بورینگ (1886-1968م)  (Edwin Boring)</p> <p style="text-align: justify;">(با نام کامل: ادوین گاریگ (گری) بورینگ<ref>Edwin Garrigues (Gary) Boring</ref>) روان‌شناس تجربی،&nbsp;و استاد روان‌شناسی در دانشگاه&nbsp;کلارک<ref>Clark University</ref> و دانشگاه هاروارد<ref>Harvard University</ref> امریکا، که بعدها یکی از نخستین مورخان روان‌شناسی شد.&nbsp;چنان محترم&nbsp;بود و تأثیر عمیقی بر روان‌شناسی داشت&nbsp;که رابرت یرکس<ref>Robert Yerkes</ref>&nbsp;زمانی به&nbsp;او لقب&nbsp;"آقای روان‌شناسی<ref>Mr. Psychology</ref>" داده بود. دانش‌آموزان بسیاری نیز&nbsp;تربیت کرد که همچون خودش در حوزۀ روان‌شناسی بسیار تأثیرگذار بودند (مانند: استنلی اسمیت استیونس<ref>Stanley Smith Stevens</ref>) او&nbsp;یکی از عوامل برجسته در روان‌شناسی دانشگاهی بود. به مدت 27 سال در دانشگاه هاروارد روان‌شناسی تدریس کرد. در 1956، دانشگاه کلارک به او مدرک افتخاری داد. طبق گزارش منتشر شده در مجلۀ علمی انجمن روان‌شناسی امریکا<ref> (American Psychological Association (APA</ref> در سال 2002، او در رتبۀ 93 برترین و مطرح‌ترین روان‌شناسان قرن بیستم (در کنار افرادی همچون جان_دیویی<ref>John Dewey</ref>، آموس تورسکی<ref>Amos Tversky</ref> و ویلهلم_وونت<ref>Wilhelm Wundt</ref>) قرار گرفته است.&nbsp;در 1928، رئیس انجمن روان‌شناسی امریکا شد.&nbsp;</p> <p style="text-align: justify;">او&nbsp;در 23 اکتبر 1886 در فیلادلفیا<ref>Philadelphia</ref>، پنسیلوانیا<ref>Pennsylvania </ref> متولد شد و در یک خانوادۀ کوئیکر<ref>Quaker </ref> علاقه‌مند به علم رشد یافت. پدرش داروفروش و عضو کلیسای موراوی<ref>Moravian Church</ref> بود. مادرش در یک خانوادۀ کوئیکر بزرگ شده بود. خواهر بزرگ‌ترش آلیس میدلتون بورینگ<ref>Alice Middleton Boring</ref>، جانورشناس<ref> zoologist</ref>&nbsp;بود. ادوین در کودکی&nbsp;مجذوب برق شد و تصمیم گرفت برای تحصیل در رشتۀ مهندسی برق<ref>electrical engineering</ref> در دانشگاه درس بخواند. همین تصمیم را نیز اجرا کرد و در 1904 وارد دانشگاه کورنل<ref>Cornell University</ref> شد و مهندسی برق خواند. در 1908 مدرک کارشناسی ارشد این رشته را&nbsp;گرفت و سپس در شرکت فولادِ بتلهم<ref>Bethlehem Steel Company</ref> در پنسیلوانیا مشغول به كار شد. پس از یک سال کار در آن شرکت&nbsp;و یک سال دیگر تدریس علوم در مدرسۀ&nbsp;کلیسای موراوی، در 1910 برای کسب مدرک کارشناسی ارشد در رشتۀ فیزیک&nbsp;به دانشگاه کورنل بازگشت،&nbsp;اما به جای آن به دنیای روان‌شناسی کشیده شد.&nbsp;</p> <p style="text-align: justify;">در 1920،&nbsp;منصبی&nbsp;در هاروارد به او پیشنهاد شد، همچنین موقعیتی نیز برای ادامۀ کار با رابرت یرکس&nbsp;در مینه‌سوتا<ref>Minnesota</ref>. اما او هاروارد را انتخاب کرد، زیرا معتقد بود که آن‌جا نیاز بیشتری به او دارند.&nbsp;وی مأموریت یافت تا روان‌شناسی هاروارد را از دست فلاسفه رها سازد و روان‌شناسی را به یک علم قابل احترام و آبرومند تبدیل کند.&nbsp;اما در تابستان و پیش از آن‌که او در هاروارد شروع به کار کند، جی&nbsp;استنلی هال<ref>G. Stanley Hall</ref>، رئیس دانشگاه کلارک، به او پیشنهاد داد به مدت سه سال در مقام استاد روان‌شناسی تجربی مشغول به کار شود و وعده داد که اگر کارش رضایت‌بخش باشد، در آن مقام دائمی شود.&nbsp;او نیز پذیرفت. اما طی ترس_سرخ<ref> Red Scare</ref>&nbsp;که اتوود<ref>Atwood </ref> او را متهم کرد که بلشویک<ref>Bolshevik</ref> است و باعث ترغیب رادیکالیسم[[رادیکالیسم|<ref>radicalism </ref>]][./ادوین_بورینگ#cite_note-25 <span class="mw-reflink-text"><nowiki>[25]</nowiki></span>][25][25][25]&nbsp;در کلارک می‌شود، مناقشات بالا گرفت. و در شرایطی که او در انتظار بازگشت به کلارک بود، همزمان یک پیشنهاد دیگر&nbsp;از&nbsp;دانشگاه هاروارد برای تصدی پست استادیار دانشگاه و نیز از دانشگاه استنفورد<ref>Stanford University</ref> برای استاد تمام&nbsp;با حقوق بالاتر&nbsp;دریافت کرد. در شرایطی که او مردد بود کدام را انتخاب کند، استنفورد از پیشنهادش صرف نظر کرد و بورینگ همان پیشنهاد هاروارد را پذیرفت. اما&nbsp;دوران تصدی او در هاروارد پیش از آن‌که آغاز شود، به پایان رسید، چرا که در تصادف خودرو زخمی شد، جمجمه‌اش شکست و مجبور شد شش هفته در بیمارستان بماند. در پی آن، دچار فراموشی موقت نیز شد. در 1914، با&nbsp;همکار روان‌شناس‌اش، لوسی مِی دِی<ref>Lucy May Day</ref>،&nbsp;ازدواج کرد. آن‌ها صاحب چهار فرزند شدند.</p> <p style="text-align: justify;">او به عنوان دبیر نهمین کنگرۀ بین‌المللی روان‌شناسی<ref>Ninth International Congress of Psychology </ref> در 1929 و رئیس افتخاری هفدهمین کنگرۀ بین‌المللی روان‌شناسی<ref>Seventeenth International Congress of Psychology </ref> در 1963 خدمت کرد. بنیانگذار و اولین سردبیر مجلۀ علمی بسیار تأثیرگذار ''روان‌شناسی معاصر''<ref>Contemporary Psychology</ref> بود. در 1959، انجمن روان‌شناسی امریکا از او با مدال طلا&nbsp;تقدیر کرد.&nbsp;</p> <p style="text-align: justify;">از جمله کتاب‌های اوست: ''تاریخچۀ روان‌شناسی تجربی''<ref>''A History of Experimental Psychology''</ref>؛&nbsp;''ابعاد جسمی هشیاری''<ref>''The Physical Dimensions Of Consciousness''</ref>؛&nbsp;''مبانی روان‌شناسی''<ref>''Foundations of Psychology''</ref>؛ ''تاریخ، روان‌شناسی، و علم: مقالات منتخب''<ref>''History, Psychology, and Science: Selected Papers''</ref>.</p> <p style="text-align: justify;">&nbsp;</p> <p style="text-align: justify;">منابع:</p>  
[[File:Edvin b.jpg|thumb|ادوین بورینگ]]<p style="text-align: justify;">ادوین بورینگ (1886-1968م)  (Edwin Boring)</p> <p style="text-align: justify;">(نام کامل: ادوین گاریگ (گری) بورینگ<ref>Edwin Garrigues (Gary) Boring</ref>) روان‌شناس تجربی، و استاد روان‌شناسی در دانشگاه کلارک<ref>Clark University</ref> و دانشگاه هاروارد<ref>Harvard University</ref> [[امریکا، ایالات متحده|امریکا]]، که بعدها یکی از نخستین مورخان روان‌شناسی شد. چنان محترم بود و تأثیر عمیقی بر روان‌شناسی داشت که رابرت یرکس<ref>Robert Yerkes</ref> زمانی به او لقب "آقای روان‌شناسی<ref>Mr. Psychology</ref>" داده بود. دانش‌آموزان بسیاری نیز تربیت کرد که همچون خودش در حوزۀ روان‌شناسی بسیار تأثیرگذار بودند (مانند: استنلی اسمیت استیونس<ref>Stanley Smith Stevens</ref>) او یکی از عوامل برجسته در روان‌شناسی دانشگاهی بود. به مدت 27 سال در دانشگاه هاروارد روان‌شناسی تدریس کرد. در 1956، دانشگاه کلارک به او مدرک افتخاری داد. طبق گزارش منتشر شده در مجلۀ علمی انجمن روان‌شناسی امریکا<ref> (American Psychological Association (APA</ref> در سال 2002، او در رتبۀ 93 برترین و مطرح‌ترین روان‌شناسان قرن بیستم (در کنار افرادی همچون [[دیویی، جان (۱۸۵۹ـ۱۹۵۲)|جان دیویی]]<ref>John Dewey</ref>، آموس تورسکی<ref>Amos Tversky</ref> و [[ویلهلم وونت]]<ref>Wilhelm Wundt</ref>) قرار گرفته است. در 1928، رئیس انجمن روان‌شناسی امریکا شد. </p> <p style="text-align: justify;">او در 23 اکتبر 1886م در [[فیلادلفیا]]<ref>Philadelphia</ref>، [[پنسیلوانیا]]<ref>Pennsylvania </ref> متولد شد و در یک خانوادۀ [[کوییکرها|کوئیکر]]<ref>Quaker </ref> علاقه‌مند به علم رشد یافت. پدرش داروفروش و عضو کلیسای [[موراوی]]<ref>Moravian Church</ref> بود. مادرش در یک خانوادۀ کوئیکر بزرگ شده بود. خواهر بزرگ‌ترش آلیس میدلتون بورینگ<ref>Alice Middleton Boring</ref>، جانورشناس<ref> zoologist</ref> بود. ادوین در کودکی مجذوب برق شد و تصمیم گرفت برای تحصیل در رشتۀ مهندسی برق<ref>electrical engineering</ref> در دانشگاه درس بخواند. همین تصمیم را نیز اجرا کرد و در 1904م وارد دانشگاه کورنل<ref>Cornell University</ref> شد و مهندسی برق خواند. در 1908 مدرک کارشناسی ارشد این رشته را گرفت و سپس در شرکت فولادِ بتلهم<ref>Bethlehem Steel Company</ref> در پنسیلوانیا مشغول به کار شد. پس از یک سال کار در آن شرکت و یک سال دیگر تدریس علوم در مدرسۀ کلیسای موراوی، در 1910م برای کسب مدرک کارشناسی ارشد در رشتۀ فیزیک به دانشگاه کورنل بازگشت، اما به جای آن به دنیای روان‌شناسی کشیده شد.</p> <p style="text-align: justify;">در 1920م، منصبی در هاروارد به او پیشنهاد شد، همچنین موقعیتی نیز برای ادامۀ کار با رابرت یرکس در [[مینه سوتا|مینه‌سوتا]]<ref>Minnesota</ref>. اما او هاروارد را انتخاب کرد، زیرا معتقد بود که آن‌جا نیاز بیشتری به او دارند. وی مأموریت یافت تا روان‌شناسی هاروارد را از دست فلاسفه رها سازد و روان‌شناسی را به یک علم قابل احترام و آبرومند تبدیل کند. اما در تابستان و پیش از آن‌که او در هاروارد شروع به کار کند، [[جی استنلی هال]]<ref>G. Stanley Hall</ref>، رئیس دانشگاه کلارک، به او پیشنهاد داد به مدت سه سال در مقام استاد روان‌شناسی تجربی مشغول به کار شود و وعده داد که اگر کارش رضایت‌بخش باشد، در آن مقام دائمی شود. او نیز پذیرفت. اما طی ترس سرخ<ref> Red Scare</ref> که اتوود<ref>Atwood </ref> او را متهم کرد که [[بلشویک]]<ref>Bolshevik</ref> است و باعث ترغیب [[رادیکالیسم]]<ref>radicalism</ref> در کلارک می‌شود، مناقشات بالا گرفت. و در شرایطی که او در انتظار بازگشت به کلارک بود، همزمان یک پیشنهاد دیگر از دانشگاه هاروارد برای تصدی پست استادیار دانشگاه و نیز از دانشگاه استنفورد<ref>Stanford University</ref> برای استاد تمام با حقوق بالاتر دریافت کرد. در شرایطی که او مردد بود کدام را انتخاب کند، استنفورد از پیشنهادش صرف نظر کرد و بورینگ همان پیشنهاد هاروارد را پذیرفت. اما دوران تصدی او در هاروارد پیش از آن‌که آغاز شود، به پایان رسید، چرا که در تصادف خودرو زخمی شد، جمجمه‌اش شکست و مجبور شد شش هفته در بیمارستان بماند. در پی آن، دچار فراموشی موقت نیز شد. در 1914، با همکار روان‌شناس‌اش، لوسی مِی دِی<ref>Lucy May Day</ref>، ازدواج کرد. آن‌ها صاحب چهار فرزند شدند.</p> <p style="text-align: justify;">او به عنوان دبیر نهمین کنگرۀ بین‌المللی روان‌شناسی<ref>Ninth International Congress of Psychology </ref> در 1929 و رئیس افتخاری هفدهمین کنگرۀ بین‌المللی روان‌شناسی<ref>Seventeenth International Congress of Psychology </ref> در 1963 خدمت کرد. بنیانگذار و اولین سردبیر مجلۀ علمی بسیار تأثیرگذار ''روان‌شناسی معاصر''<ref>Contemporary Psychology</ref> بود. در 1959، انجمن روان‌شناسی امریکا از او با مدال طلا تقدیر کرد.</p> <p style="text-align: justify;">از جمله کتاب‌های اوست: ''تاریخچۀ روان‌شناسی تجربی''<ref>''A History of Experimental Psychology''</ref>؛ ''ابعاد جسمی هشیاری''<ref>''The Physical Dimensions Of Consciousness''</ref>؛ ''مبانی روان‌شناسی''<ref>''Foundations of Psychology''</ref>؛ ''تاریخ، روان‌شناسی، و علم: مقالات منتخب''<ref>''History, Psychology, and Science: Selected Papers''</ref>.</p> <p style="text-align: justify;"></p> <p style="text-align: justify;">منابع:</p>  
[https://en.wikipedia.org/wiki/Edwin_Boring <span dir="LTR">https://en.wikipedia.org/wiki/Edwin_Boring</span>]
[https://en.wikipedia.org/wiki/Edwin_Boring <span dir="LTR">https://en.wikipedia.org/wiki/Edwin_Boring</span>]


خط ۳۹: خط ۳۹:
[https://www.newworldencyclopedia.org/entry/Edwin_G._Boring <span dir="LTR">https://www.newworldencyclopedia.org/entry/Edwin_G._Boring</span>]
[https://www.newworldencyclopedia.org/entry/Edwin_G._Boring <span dir="LTR">https://www.newworldencyclopedia.org/entry/Edwin_G._Boring</span>]


&nbsp;
<br />


----
----

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۵ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۰۸:۳۴

ادوین بورینگ (Edwin Boring)
زادروز فیلادلفیا، پنسیلوانیا 1886م
درگذشت 1968م
ملیت امریکایی
نام‌های دیگر ادوین گاریگ (گری) بورینگ
تحصیلات و محل تحصیل مدرک کارشناسی ارشد مهندسی برق در 1908
شغل و تخصص اصلی روان‌شناس تجربی
شغل و تخصص های دیگر استاد روان‌شناسی در دانشگاه کلارک و دانشگاه هاروارد
آثار تاریخچۀ روان‌شناسی تجربی؛ ابعاد جسمی هشیاری؛ مبانی روان‌شناسی؛ تاریخ، روان‌شناسی، و علم: مقالات منتخب
پست تخصصی رئیس انجمن روان‌شناسی امریکا- بنیانگذار و اولین سردبیر مجلۀ علمی بسیار تأثیرگذار روان‌شناسی معاصر
خویشاوندان سرشناس آلیس میدلتون بورینگ،خواهر بزرگ‌تر (جانورشناس)- لوسی مِی دِی، همسر (روان‌شناس تجربی)
جوایز و افتخارات یکی از نخستین مورخان روان‌شناسی- ملقب به "آقای روان‌شناسی"- در رتبۀ 93 برترین و مطرح‌ترین روان‌شناسان قرن بیستم- یکی از عوامل برجسته در روان‌شناسی دانشگاهی - کسب مدال طلا از انجمن روان‌شناسی امریکا در 1959
ادوین بورینگ

ادوین بورینگ (1886-1968م) (Edwin Boring)

(نام کامل: ادوین گاریگ (گری) بورینگ[۱]) روان‌شناس تجربی، و استاد روان‌شناسی در دانشگاه کلارک[۲] و دانشگاه هاروارد[۳] امریکا، که بعدها یکی از نخستین مورخان روان‌شناسی شد. چنان محترم بود و تأثیر عمیقی بر روان‌شناسی داشت که رابرت یرکس[۴] زمانی به او لقب "آقای روان‌شناسی[۵]" داده بود. دانش‌آموزان بسیاری نیز تربیت کرد که همچون خودش در حوزۀ روان‌شناسی بسیار تأثیرگذار بودند (مانند: استنلی اسمیت استیونس[۶]) او یکی از عوامل برجسته در روان‌شناسی دانشگاهی بود. به مدت 27 سال در دانشگاه هاروارد روان‌شناسی تدریس کرد. در 1956، دانشگاه کلارک به او مدرک افتخاری داد. طبق گزارش منتشر شده در مجلۀ علمی انجمن روان‌شناسی امریکا[۷] در سال 2002، او در رتبۀ 93 برترین و مطرح‌ترین روان‌شناسان قرن بیستم (در کنار افرادی همچون جان دیویی[۸]، آموس تورسکی[۹] و ویلهلم وونت[۱۰]) قرار گرفته است. در 1928، رئیس انجمن روان‌شناسی امریکا شد.

او در 23 اکتبر 1886م در فیلادلفیا[۱۱]، پنسیلوانیا[۱۲] متولد شد و در یک خانوادۀ کوئیکر[۱۳] علاقه‌مند به علم رشد یافت. پدرش داروفروش و عضو کلیسای موراوی[۱۴] بود. مادرش در یک خانوادۀ کوئیکر بزرگ شده بود. خواهر بزرگ‌ترش آلیس میدلتون بورینگ[۱۵]، جانورشناس[۱۶] بود. ادوین در کودکی مجذوب برق شد و تصمیم گرفت برای تحصیل در رشتۀ مهندسی برق[۱۷] در دانشگاه درس بخواند. همین تصمیم را نیز اجرا کرد و در 1904م وارد دانشگاه کورنل[۱۸] شد و مهندسی برق خواند. در 1908 مدرک کارشناسی ارشد این رشته را گرفت و سپس در شرکت فولادِ بتلهم[۱۹] در پنسیلوانیا مشغول به کار شد. پس از یک سال کار در آن شرکت و یک سال دیگر تدریس علوم در مدرسۀ کلیسای موراوی، در 1910م برای کسب مدرک کارشناسی ارشد در رشتۀ فیزیک به دانشگاه کورنل بازگشت، اما به جای آن به دنیای روان‌شناسی کشیده شد.

در 1920م، منصبی در هاروارد به او پیشنهاد شد، همچنین موقعیتی نیز برای ادامۀ کار با رابرت یرکس در مینه‌سوتا[۲۰]. اما او هاروارد را انتخاب کرد، زیرا معتقد بود که آن‌جا نیاز بیشتری به او دارند. وی مأموریت یافت تا روان‌شناسی هاروارد را از دست فلاسفه رها سازد و روان‌شناسی را به یک علم قابل احترام و آبرومند تبدیل کند. اما در تابستان و پیش از آن‌که او در هاروارد شروع به کار کند، جی استنلی هال[۲۱]، رئیس دانشگاه کلارک، به او پیشنهاد داد به مدت سه سال در مقام استاد روان‌شناسی تجربی مشغول به کار شود و وعده داد که اگر کارش رضایت‌بخش باشد، در آن مقام دائمی شود. او نیز پذیرفت. اما طی ترس سرخ[۲۲] که اتوود[۲۳] او را متهم کرد که بلشویک[۲۴] است و باعث ترغیب رادیکالیسم[۲۵] در کلارک می‌شود، مناقشات بالا گرفت. و در شرایطی که او در انتظار بازگشت به کلارک بود، همزمان یک پیشنهاد دیگر از دانشگاه هاروارد برای تصدی پست استادیار دانشگاه و نیز از دانشگاه استنفورد[۲۶] برای استاد تمام با حقوق بالاتر دریافت کرد. در شرایطی که او مردد بود کدام را انتخاب کند، استنفورد از پیشنهادش صرف نظر کرد و بورینگ همان پیشنهاد هاروارد را پذیرفت. اما دوران تصدی او در هاروارد پیش از آن‌که آغاز شود، به پایان رسید، چرا که در تصادف خودرو زخمی شد، جمجمه‌اش شکست و مجبور شد شش هفته در بیمارستان بماند. در پی آن، دچار فراموشی موقت نیز شد. در 1914، با همکار روان‌شناس‌اش، لوسی مِی دِی[۲۷]، ازدواج کرد. آن‌ها صاحب چهار فرزند شدند.

او به عنوان دبیر نهمین کنگرۀ بین‌المللی روان‌شناسی[۲۸] در 1929 و رئیس افتخاری هفدهمین کنگرۀ بین‌المللی روان‌شناسی[۲۹] در 1963 خدمت کرد. بنیانگذار و اولین سردبیر مجلۀ علمی بسیار تأثیرگذار روان‌شناسی معاصر[۳۰] بود. در 1959، انجمن روان‌شناسی امریکا از او با مدال طلا تقدیر کرد.

از جمله کتاب‌های اوست: تاریخچۀ روان‌شناسی تجربی[۳۱]؛ ابعاد جسمی هشیاری[۳۲]؛ مبانی روان‌شناسی[۳۳]؛ تاریخ، روان‌شناسی، و علم: مقالات منتخب[۳۴].

منابع:

https://en.wikipedia.org/wiki/Edwin_Boring

https://psychology.fas.harvard.edu/people/edwin-g-boring

https://www.britannica.com/biography/Edwin-G-Boring

https://www.encyclopedia.com/people/medicine/psychology-and-psychiatry-biographies/edwin-garrigues-boring

https://www.newworldencyclopedia.org/entry/Edwin_G._Boring



  1. Edwin Garrigues (Gary) Boring
  2. Clark University
  3. Harvard University
  4. Robert Yerkes
  5. Mr. Psychology
  6. Stanley Smith Stevens
  7. (American Psychological Association (APA
  8. John Dewey
  9. Amos Tversky
  10. Wilhelm Wundt
  11. Philadelphia
  12. Pennsylvania
  13. Quaker
  14. Moravian Church
  15. Alice Middleton Boring
  16. zoologist
  17. electrical engineering
  18. Cornell University
  19. Bethlehem Steel Company
  20. Minnesota
  21. G. Stanley Hall
  22. Red Scare
  23. Atwood
  24. Bolshevik
  25. radicalism
  26. Stanford University
  27. Lucy May Day
  28. Ninth International Congress of Psychology
  29. Seventeenth International Congress of Psychology
  30. Contemporary Psychology
  31. A History of Experimental Psychology
  32. The Physical Dimensions Of Consciousness
  33. Foundations of Psychology
  34. History, Psychology, and Science: Selected Papers