رضا قلی خان قاجار ( ـ اوایل قرن ۱۳ق): تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
(یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
|پست تخصصی = | |پست تخصصی = | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}}<p>از سرکردگان ایل قاجار. پسر هشتم محمدحسن خان قاجار و برادر ناتنی [[آقا محمدخان قاجار]]، مؤسس سلسلۀ قاجار، بود. مادرش از بانوان خاص حرم شاهی به شمار | }}<p>از سرکردگان ایل [[قاجاریه، سلسله|قاجار]]. پسر هشتم محمدحسن خان قاجار و برادر ناتنی [[آقا محمدخان قاجار]]، مؤسس سلسلۀ قاجار، بود. مادرش از بانوان خاص حرم شاهی به شمار میرفت. پس از کشته شدن پدرش در ۱۱۷۲ق، با كمک محمد خان قوانلو، بيگلر بيگی مازندران، او و برادران و بستگانش به طايفۀ تموت پناه بردند. در 1177ق، بسطام خان زند كه از امرای [[زندیه]] بود، او و برادرانش را روانۀ تهران كرد و [[کریم خان زند]] احترام و محبت بسياری به او كرد. كریم خان، آقا محمد خان و حسينقلی خان را به شيراز و ديگر برادران از جمله رضا قلی خان را همراه خويشاوندانش به قزوين فرستاد. </p>او پیش از درگذشت کریمخان (۱۱۹۳ق) با اجازۀ وی به اصفهان رفت و بعد از وفات کریم خان، همراه آقامحمدخان که از شیراز گریخته بود، به تهران آمد. اما رضا قلیخان با کمک برادر دیگرش بر ضد آقامحمدخان شورید ولی مدتی بعد با او از در آشتی درآمد و در ۱۱۹۵ق، روانۀ آمل شد. در آنجا، بار دیگر سر به شورش برداشت و آقامحمدخان را محاصره و دستگیر و زندانی کرد و بر بارفروش (بابل) و ساری مسلط شد، ولی سایر برادرانش، آقامحمدخان را از زندان نجات دادند. رضا قلیخان ناگزیر به اصفهان نزد علی مرادخان زند و از آنجا به مشهد نزد شاهرخ افشار رفت و اندکی بعد در همانجا درگذشت. | ||
<br><!--22100300--> | <br><!--22100300--> | ||
[[رده:تاریخ ایران]] | [[رده:تاریخ ایران]] | ||
[[رده:دورۀ قاجار]] | [[رده:دورۀ قاجار]] |
نسخهٔ کنونی تا ۳ سپتامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۶:۴۹
رضا قلیخان قاجار (1162 ـ اوایل قرن ۱۳ق)
رضا قلی خان قاجار | |
---|---|
زادروز |
1162ق |
درگذشت | اوایل قرن ۱۳ق |
ملیت | ایرانی |
شغل و تخصص اصلی | سیاستمدار |
گروه مقاله | تاریخ ایران |
خویشاوندان سرشناس | محمدحسن خان قاجار (پدر) |
از سرکردگان ایل قاجار. پسر هشتم محمدحسن خان قاجار و برادر ناتنی آقا محمدخان قاجار، مؤسس سلسلۀ قاجار، بود. مادرش از بانوان خاص حرم شاهی به شمار میرفت. پس از کشته شدن پدرش در ۱۱۷۲ق، با كمک محمد خان قوانلو، بيگلر بيگی مازندران، او و برادران و بستگانش به طايفۀ تموت پناه بردند. در 1177ق، بسطام خان زند كه از امرای زندیه بود، او و برادرانش را روانۀ تهران كرد و کریم خان زند احترام و محبت بسياری به او كرد. كریم خان، آقا محمد خان و حسينقلی خان را به شيراز و ديگر برادران از جمله رضا قلی خان را همراه خويشاوندانش به قزوين فرستاد.
او پیش از درگذشت کریمخان (۱۱۹۳ق) با اجازۀ وی به اصفهان رفت و بعد از وفات کریم خان، همراه آقامحمدخان که از شیراز گریخته بود، به تهران آمد. اما رضا قلیخان با کمک برادر دیگرش بر ضد آقامحمدخان شورید ولی مدتی بعد با او از در آشتی درآمد و در ۱۱۹۵ق، روانۀ آمل شد. در آنجا، بار دیگر سر به شورش برداشت و آقامحمدخان را محاصره و دستگیر و زندانی کرد و بر بارفروش (بابل) و ساری مسلط شد، ولی سایر برادرانش، آقامحمدخان را از زندان نجات دادند. رضا قلیخان ناگزیر به اصفهان نزد علی مرادخان زند و از آنجا به مشهد نزد شاهرخ افشار رفت و اندکی بعد در همانجا درگذشت.