اسوالبارد: تفاوت میان نسخه‌ها
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۳ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{الگو:جعبه اطلاعات شهر6 | |||
| کشور = نروژ | |||
| نام فارسی = اِسْوالْبارد | |||
|نام لاتین = Svalbard | |||
| نام قدیمی = | |||
| نام دیگر = اِسْوالْبار | |||
| استان = | |||
| شهرستان = | |||
| بخش = | |||
| موقعیت = در اقیانوس شمالگان | |||
| جمعیت = 2,530 نفر (۲۰۲۳) | |||
| مساحت = 62,045 کیلومتر مربع | |||
| نوع اقلیم = کوهستانی | |||
| ارتفاع از سطح دریا = بلندترین نقطه با 1,718 متر | |||
| تولیدات و صنایع مهم = استخراج مواد معدنی از جمله زغال‌سنگ؛ نیز استخراج فسفات، پنبۀ نسوز، سنگ آهن، مس، و سرب طبیعی | |||
| برخی بناهای مهم = | |||
| شهر ها و آبادی های مهم = لونگیربین | |||
}} | |||
اِسْوالْبارد (Svalbard) | اِسْوالْبارد (Svalbard) | ||
(یا: اِسْوالْبار) مجمع‌الجزایری نروژی در [[اقیانوس شمالگان]]<ref>Arctic Ocean | (یا: اِسْوالْبار) مجمع‌الجزایری نروژی در [[اقیانوس شمالگان]]<ref>Arctic Ocean | ||
</ref>، با | </ref>، با 2,530 نفر جمعیت (۲۰۲۳) و 62,045 کیلومتر مربع مساحت. بلندترین نقطه آن، 1,718 متر از سطح دریا ارتفاع دارد. ۴۱ درصد از جمعیت آن نروژی‌اند. جزیرۀ مهم آن [[اسپیتزبرگ]]<ref>Spitsbergen | ||
</ref> است، که بزرگ‌ترین شهر مجمع‌الجزایر، لونگیربین<ref> Longyearbyen</ref>، در آن قرار دارد. مجموع مساحت این مجمع‌الجزایر ۶۲هزار کیلومتر مربع است. گفته می‌شود که نخستین‌بار [[بارنتس، ویلم (ح ۱۵۵۰ـ۱۵۹۷)|ویلیام بارنتس]]<ref> William Barents</ref> در ۱۵۹۶ به این جزیره رسید، اما شاید ایسلندی‌ها و نروژی‌ها در [[قرون وسطا]] به این جزایر رفت‌و‌آمد می‌کردند. در قرن ۱۷، بر سر مالکیت جزایر مزبور اختلاف‌هایی بین [[نروژ]]، [[هلند]]، و [[انگلستان]] بروز کرد؛ زیرا آن قرن، زمان اوج شکار نهنگ در منطقه بود. با توقف چنین فعالیتی در قرن ۱۸، کشف زغال‌سنگ بار دیگر مسئلۀ حاکمیت را زنده کرد. حاکمیت نروژ بر جزایر مزبور بر طبق پیمان صلح ۱۹۲۰ پاریس به رسمیت شناخته شد و نروژ در ۱۹۲۵ بر طبق پیمان اسوالبارد<ref> Svalbard Treaty </ref> این مجمع‌الجزایر را تصاحب کرد، اما دسترسی به آن‌ها برای تحقیقات علمی و اقتصادی برای همۀ امضاکنندگانِ پیمان آزاد است. کشورهای [[روسیه]]، [[قزاقستان]]<ref>Kazakhstan | </ref> است، که بزرگ‌ترین شهر مجمع‌الجزایر، لونگیربین<ref> Longyearbyen</ref>، در آن قرار دارد. مجموع مساحت این مجمع‌الجزایر ۶۲هزار کیلومتر مربع است. گفته می‌شود که نخستین‌بار [[بارنتس، ویلم (ح ۱۵۵۰ـ۱۵۹۷)|ویلیام بارنتس]]<ref> William Barents</ref> در ۱۵۹۶ به این جزیره رسید، اما شاید ایسلندی‌ها و نروژی‌ها در [[قرون وسطا]] به این جزایر رفت‌و‌آمد می‌کردند. در قرن ۱۷، بر سر مالکیت جزایر مزبور اختلاف‌هایی بین [[نروژ]]، [[هلند]]، و [[انگلستان]] بروز کرد؛ زیرا آن قرن، زمان اوج شکار نهنگ در منطقه بود. با توقف چنین فعالیتی در قرن ۱۸، کشف زغال‌سنگ بار دیگر مسئلۀ حاکمیت را زنده کرد. حاکمیت نروژ بر جزایر مزبور بر طبق پیمان صلح ۱۹۲۰ پاریس به رسمیت شناخته شد و نروژ در ۱۹۲۵ بر طبق پیمان اسوالبارد<ref> Svalbard Treaty </ref> این مجمع‌الجزایر را تصاحب کرد، اما دسترسی به آن‌ها برای تحقیقات علمی و اقتصادی برای همۀ امضاکنندگانِ پیمان آزاد است. کشورهای [[روسیه]]، [[قزاقستان]]<ref>Kazakhstan | ||
</ref>، و نروژ از این منطقه مواد معدنی استخراج می‌کنند، که مهم‌ترین آن‌ها زغال‌سنگ است؛ اگرچه فسفات، پنبۀ نسوز، سنگ آهن، مس، و سرب طبیعی نیز استخراج می‌شود. همۀ جزایر کوهستانی و پوشیده از یخ‌اند و ۶۰ درصد از مساحت این جزایر را یخچال‌های طبیعی و برف پوشانده است و وجود یخ غالباً از ورود به بلسون<ref>Bellsund</ref>، بندر اصلی صدور زغال‌سنگ، جلوگیری می‌کند. وجود فسیل نخل‌ها نشان می‌دهد که این جزایر در ۴۰میلیون سال پیش در استوا واقع شده بودند. خرس قطبی، روباه، و گوزن شمالی ازجمله جانوران خشکی به‌شمار می‌روند. نروژی‌ها در این جزایر، ایستگاه‌های پژوهشی و هواشناسی دایر کرده‌اند. | </ref>، و نروژ از این منطقه مواد معدنی استخراج می‌کنند، که مهم‌ترین آن‌ها زغال‌سنگ است؛ اگرچه فسفات، پنبۀ نسوز، سنگ آهن، مس، و سرب طبیعی نیز استخراج می‌شود. همۀ جزایر کوهستانی و پوشیده از یخ‌اند و ۶۰ درصد از مساحت این جزایر را یخچال‌های طبیعی و برف پوشانده است و وجود یخ غالباً از ورود به بلسون<ref>Bellsund</ref>، بندر اصلی صدور زغال‌سنگ، جلوگیری می‌کند. وجود فسیل نخل‌ها نشان می‌دهد که این جزایر در ۴۰میلیون سال پیش در استوا واقع شده بودند. خرس قطبی، روباه، و گوزن شمالی ازجمله جانوران خشکی به‌شمار می‌روند. نروژی‌ها در این جزایر، ایستگاه‌های پژوهشی و هواشناسی دایر کرده‌اند. | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۹ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۷:۰۰
| اسوالبارد | |
|---|---|
| کشور | نروژ |
| نام فارسی | اِسْوالْبارد |
| نام لاتین | Svalbard |
| شهر ها و آبادی های مهم | لونگیربین |
| جمعیت | 2,530 نفر (۲۰۲۳) |
| موقعیت | در اقیانوس شمالگان |
| نوع اقلیم | کوهستانی |
| ارتفاع از سطح دریا | بلندترین نقطه با 1,718 متر |
| تولیدات و صنایع مهم | استخراج مواد معدنی از جمله زغال‌سنگ؛ نیز استخراج فسفات، پنبۀ نسوز، سنگ آهن، مس، و سرب طبیعی |
| مساحت | 62,045 کیلومتر مربع |
اِسْوالْبارد (Svalbard)
(یا: اِسْوالْبار) مجمع‌الجزایری نروژی در اقیانوس شمالگان[۱]، با 2,530 نفر جمعیت (۲۰۲۳) و 62,045 کیلومتر مربع مساحت. بلندترین نقطه آن، 1,718 متر از سطح دریا ارتفاع دارد. ۴۱ درصد از جمعیت آن نروژی‌اند. جزیرۀ مهم آن اسپیتزبرگ[۲] است، که بزرگ‌ترین شهر مجمع‌الجزایر، لونگیربین[۳]، در آن قرار دارد. مجموع مساحت این مجمع‌الجزایر ۶۲هزار کیلومتر مربع است. گفته می‌شود که نخستین‌بار ویلیام بارنتس[۴] در ۱۵۹۶ به این جزیره رسید، اما شاید ایسلندی‌ها و نروژی‌ها در قرون وسطا به این جزایر رفت‌و‌آمد می‌کردند. در قرن ۱۷، بر سر مالکیت جزایر مزبور اختلاف‌هایی بین نروژ، هلند، و انگلستان بروز کرد؛ زیرا آن قرن، زمان اوج شکار نهنگ در منطقه بود. با توقف چنین فعالیتی در قرن ۱۸، کشف زغال‌سنگ بار دیگر مسئلۀ حاکمیت را زنده کرد. حاکمیت نروژ بر جزایر مزبور بر طبق پیمان صلح ۱۹۲۰ پاریس به رسمیت شناخته شد و نروژ در ۱۹۲۵ بر طبق پیمان اسوالبارد[۵] این مجمع‌الجزایر را تصاحب کرد، اما دسترسی به آن‌ها برای تحقیقات علمی و اقتصادی برای همۀ امضاکنندگانِ پیمان آزاد است. کشورهای روسیه، قزاقستان[۶]، و نروژ از این منطقه مواد معدنی استخراج می‌کنند، که مهم‌ترین آن‌ها زغال‌سنگ است؛ اگرچه فسفات، پنبۀ نسوز، سنگ آهن، مس، و سرب طبیعی نیز استخراج می‌شود. همۀ جزایر کوهستانی و پوشیده از یخ‌اند و ۶۰ درصد از مساحت این جزایر را یخچال‌های طبیعی و برف پوشانده است و وجود یخ غالباً از ورود به بلسون[۷]، بندر اصلی صدور زغال‌سنگ، جلوگیری می‌کند. وجود فسیل نخل‌ها نشان می‌دهد که این جزایر در ۴۰میلیون سال پیش در استوا واقع شده بودند. خرس قطبی، روباه، و گوزن شمالی ازجمله جانوران خشکی به‌شمار می‌روند. نروژی‌ها در این جزایر، ایستگاه‌های پژوهشی و هواشناسی دایر کرده‌اند.