اشلسویگ ـ هولشتاین: تفاوت میان نسخه‌ها
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۴ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{الگو:جعبه اطلاعات استان5|نام فارسی=|نام لاتین=Aveiro|نام‌پیشین=|کشور=آلمان|موقعیت=شمال آلمان|مرکز=شهر کیل|تعداد شهرستان‌ها=|تعداد بخش ها=|شهرهای مهم= لوبک، فلنسبورگ، اشلسویگ، نویمونستر، و رندسبورگ|کوه‌های استان=|رودهای استان=|جمعیت=۲,۹۲۰,۸۵۰ نفر (۲۰۲۲)|مساحت=۱۵,۷۰۰ کیلومتر مربع|ارتفاع متوسط=|میانگین بارندگی سالیانه=|اقلیم=|تولیدات و صنایع مهم=صنایع کشتی‌سازی، تولید ابزار فنی و برقی و پارچه، و فرآوری مواد غذایی. ماهی‌گیری و پرورش گوسفند، خوک، و طیور}} | |||
اِشلِسْویگ ـ هولْشتاین (Schleswig-Holstein) | اِشلِسْویگ ـ هولْشتاین (Schleswig-Holstein) | ||
ایالتی (لاند<ref>land</ref>) در شمال [[آلمان]]، با ۱۵,۷۰۰ کیلومتر مربع مساحت و ۲, | ایالتی (لاند<ref>land</ref>) در شمال [[آلمان]]، با ۱۵,۷۰۰ کیلومتر مربع مساحت و ۲,۹۲۰,۸۵۰ نفر جمعیت (۲۰۲۲). از شمال به [[دانمارک]]، از شرق به [[بالتیک، دریای|دریای بالتیک]]<ref>Baltic Sea | ||
</ref> و [[مکلنبورگ ـ پومرانی غربی|مکلنبورگ‌ـ‌پومرانی غربی]]<ref>Mecklenburg-West Pomerania </ref>، از جنوب به [[ساکس سفلا]]<ref>Lower Saxony </ref> و هامبورگ، و از غرب به [[دریای شمال]]<ref>North Sea </ref> و خلیج هلیگولاند<ref>Heligoland Bight </ref> محدود است. مرکز آن شهر [[کیل، بندر|کیل]]<ref>Kiel </ref> است. صنایع آن عبارت‌اند از کشتی‌سازی، تولید ابزار فنی و برقی و پارچه، و فرآوری مواد غذایی. ماهی‌گیری و پرورش گوسفند، خوک، و طیور نیز در آن رواج دارد. دریاچه‌های فراوانی در این منطقه قرار دارد. ساحل شرقی آن شاخابه<ref>(inlet (forde </ref>های فراوان دارد. ساحل غربی آن ناحیه‌ای کاملاً پست است، که سیل‌بندها از آن محافظت می‌کنند. جزیرۀ [[فمارن]]<ref>Fehmarn</ref> در ساحل شرقی قرار دارد و در نزدیکی ساحل غربی، جزایری همچون [[فور]]<ref> Föhr | </ref> و [[مکلنبورگ ـ پومرانی غربی|مکلنبورگ‌ـ‌پومرانی غربی]]<ref>Mecklenburg-West Pomerania </ref>، از جنوب به [[ساکس سفلا]]<ref>Lower Saxony </ref> و هامبورگ، و از غرب به [[دریای شمال]]<ref>North Sea </ref> و خلیج هلیگولاند<ref>Heligoland Bight </ref> محدود است. مرکز آن شهر [[کیل، بندر|کیل]]<ref>Kiel </ref> است. صنایع آن عبارت‌اند از کشتی‌سازی، تولید ابزار فنی و برقی و پارچه، و فرآوری مواد غذایی. ماهی‌گیری و پرورش گوسفند، خوک، و طیور نیز در آن رواج دارد. دریاچه‌های فراوانی در این منطقه قرار دارد. ساحل شرقی آن شاخابه<ref>(inlet (forde </ref>های فراوان دارد. ساحل غربی آن ناحیه‌ای کاملاً پست است، که سیل‌بندها از آن محافظت می‌کنند. جزیرۀ [[فمارن]]<ref>Fehmarn</ref> در ساحل شرقی قرار دارد و در نزدیکی ساحل غربی، جزایری همچون [[فور]]<ref> Föhr | ||
</ref> و [[هلیگولاند]] واقع شده‌اند. آبراه کیل<ref> Kiel Canal </ref>، که از این ناحیه می‌گذرد، بالتیک را به دهانۀ<ref>estuary </ref> الب<ref>Elbe</ref> متصل می‌کند. رود آیدر<ref>River Eider</ref> اشلسویگ را، در شمال، از هولشتاین<ref> Holstein</ref>، در جنوب، جدا کرده است. شهرهای آن عبارت‌اند از [[لوبک]]<ref> Lübeck </ref>، [[فلنسبورگ]]<ref>Flensburg</ref>، [[اشلسویگ]]<ref> Schleswig </ref>، [[نویمونستر]]<ref>Neumünster</ref>، و [[رندسبورگ]]<ref> Rendsburg</ref>. هولشتاین دوک‌نشین مستقل بود و اشلسویگ در قرن ۱۰م به آلمان منضم شد. این سرزمین در ۱۰۳۲م به پادشاه دانمارک واگذار شد. هولشتاین نیز تحت سلطۀ دانمارک درآمد و برخلاف اشلسویگ بخشی از [[امپراتوری مقدس روم]]<ref> Holy Roman Empire </ref> را تشکیل داد و دو دوک‌نشین آن تا قرن ۱۹ به دانمارک تعلق داشتند. مردم اشلسویگ ـ هولشتاین در ۱۸۴۸ قیام کردند و از حمایت سربازان کنفدراسیون آلمان<ref>German Confederation </ref> برای کسب استقلال برخوردار شدند. در ۲۳ آوریل دانمارکی‌ها مغلوب شدند، اما [[بریتانیا]] و [[روسیه]] با گسترش نفوذ آلمان به مخالفت برخاستند و پیمان مالمو<ref>Treaty of Malmo </ref> را بر آلمانی‌ها تحمیل کردند. در ۱۸۴۹ اشلسویگ ـ هولشتاین جنگ را از سر گرفت و ارتش آن، به فرماندهی ژنرال بارین<ref>Barin </ref> پروسی، دانمارکی‌ها را در کولدینگ<ref>Kolding </ref> شکست داد. بر طبق موافقت‌نامۀ ترک مخاصمۀ برلین، اشلسویگ از هولشتاین جدا شد. پس از چند سال مخاصمه، سرانجام دانمارک در ۳۰ اکتبر ۱۸۶۴ از دعاوی خود بر اشلسویگ ـ هولشتاین صرف‌نظر کرد و این سرزمین به امپراتور اتریش و پادشاه پروس واگذار شد. اما دو سال بعد، پس از بروز جنگ بین اتریش و پروس<ref>Prussia </ref>، این ناحیه بخشی از پروس شد. پس از [[جنگ جهانی اول]]، در ۱۹۱۸، در دو منطقه از اشلسویگ ـ هولشتاین همه‌پرسی صورت گرفت و درنتیجۀ آن، خط مرزی برحسب ملیت تعیین شد. آن بخش از شمال اشلسویگ، با حدود ۳,۹۳۷ کیلومتر مربع مساحت، که به دانمارک واگذار شد به استان‌های ژوتلند جنوبی<ref>South Jutland</ref> تغییر نام یافت. پس از پایان [[جنگ جهانی دوم]]، مقام‌های اشغالگر بریتانیایی در این ناحیه و دولت دانمارک با مسئلۀ هجوم آوارگان آلمانی از مناطق اشغالی [[لهستان]] در [[پروس شرقی]]<ref> East Prussia </ref> و [[پومرانی]]<ref>Pomerania</ref> روبه‌رو شدند. | </ref> و [[هلیگولاند]] واقع شده‌اند. آبراه کیل<ref> Kiel Canal </ref>، که از این ناحیه می‌گذرد، بالتیک را به دهانۀ<ref>estuary </ref> الب<ref>Elbe</ref> متصل می‌کند. رود آیدر<ref>River Eider</ref> اشلسویگ را، در شمال، از هولشتاین<ref> Holstein</ref>، در جنوب، جدا کرده است. شهرهای آن عبارت‌اند از [[لوبک]]<ref> Lübeck </ref>، [[فلنسبورگ]]<ref>Flensburg</ref>، [[اشلسویگ]]<ref> Schleswig </ref>، [[نویمونستر]]<ref>Neumünster</ref>، و [[رندسبورگ]]<ref> Rendsburg</ref>. هولشتاین دوک‌نشین مستقل بود و اشلسویگ در قرن ۱۰م به آلمان منضم شد. این سرزمین در ۱۰۳۲م به پادشاه دانمارک واگذار شد. هولشتاین نیز تحت سلطۀ دانمارک درآمد و برخلاف اشلسویگ بخشی از [[امپراتوری مقدس روم]]<ref> Holy Roman Empire </ref> را تشکیل داد و دو دوک‌نشین آن تا قرن ۱۹ به دانمارک تعلق داشتند. مردم اشلسویگ ـ هولشتاین در ۱۸۴۸ قیام کردند و از حمایت سربازان کنفدراسیون آلمان<ref>German Confederation </ref> برای کسب استقلال برخوردار شدند. در ۲۳ آوریل دانمارکی‌ها مغلوب شدند، اما [[بریتانیا]] و [[روسیه]] با گسترش نفوذ آلمان به مخالفت برخاستند و پیمان مالمو<ref>Treaty of Malmo </ref> را بر آلمانی‌ها تحمیل کردند. در ۱۸۴۹ اشلسویگ ـ هولشتاین جنگ را از سر گرفت و ارتش آن، به فرماندهی ژنرال بارین<ref>Barin </ref> پروسی، دانمارکی‌ها را در کولدینگ<ref>Kolding </ref> شکست داد. بر طبق موافقت‌نامۀ ترک مخاصمۀ برلین، اشلسویگ از هولشتاین جدا شد. پس از چند سال مخاصمه، سرانجام دانمارک در ۳۰ اکتبر ۱۸۶۴ از دعاوی خود بر اشلسویگ ـ هولشتاین صرف‌نظر کرد و این سرزمین به امپراتور اتریش و پادشاه پروس واگذار شد. اما دو سال بعد، پس از بروز جنگ بین اتریش و پروس<ref>Prussia </ref>، این ناحیه بخشی از پروس شد. پس از [[جنگ جهانی اول]]، در ۱۹۱۸، در دو منطقه از اشلسویگ ـ هولشتاین همه‌پرسی صورت گرفت و درنتیجۀ آن، خط مرزی برحسب ملیت تعیین شد. آن بخش از شمال اشلسویگ، با حدود ۳,۹۳۷ کیلومتر مربع مساحت، که به دانمارک واگذار شد به استان‌های ژوتلند جنوبی<ref>South Jutland</ref> تغییر نام یافت. پس از پایان [[جنگ جهانی دوم]]، مقام‌های اشغالگر بریتانیایی در این ناحیه و دولت دانمارک با مسئلۀ هجوم آوارگان آلمانی از مناطق اشغالی [[لهستان]] در [[پروس شرقی]]<ref> East Prussia </ref> و [[پومرانی]]<ref>Pomerania</ref> روبه‌رو شدند. | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۸ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۲۰:۵۲
| اشلسویگ ـ هولشتاین | |
|---|---|
| کشور | آلمان |
| نام لاتین | Aveiro |
| جمعیت | ۲,۹۲۰,۸۵۰ نفر (۲۰۲۲) |
| موقعیت | شمال آلمان |
| مرکز | شهر کیل |
| مساحت | ۱۵,۷۰۰ کیلومتر مربع |
| شهرهای مهم | لوبک، فلنسبورگ، اشلسویگ، نویمونستر، و رندسبورگ |
| تولیدات و صنایع مهم | صنایع کشتی‌سازی، تولید ابزار فنی و برقی و پارچه، و فرآوری مواد غذایی. ماهی‌گیری و پرورش گوسفند، خوک، و طیور |
اِشلِسْویگ ـ هولْشتاین (Schleswig-Holstein)
ایالتی (لاند[۱]) در شمال آلمان، با ۱۵,۷۰۰ کیلومتر مربع مساحت و ۲,۹۲۰,۸۵۰ نفر جمعیت (۲۰۲۲). از شمال به دانمارک، از شرق به دریای بالتیک[۲] و مکلنبورگ‌ـ‌پومرانی غربی[۳]، از جنوب به ساکس سفلا[۴] و هامبورگ، و از غرب به دریای شمال[۵] و خلیج هلیگولاند[۶] محدود است. مرکز آن شهر کیل[۷] است. صنایع آن عبارت‌اند از کشتی‌سازی، تولید ابزار فنی و برقی و پارچه، و فرآوری مواد غذایی. ماهی‌گیری و پرورش گوسفند، خوک، و طیور نیز در آن رواج دارد. دریاچه‌های فراوانی در این منطقه قرار دارد. ساحل شرقی آن شاخابه[۸]های فراوان دارد. ساحل غربی آن ناحیه‌ای کاملاً پست است، که سیل‌بندها از آن محافظت می‌کنند. جزیرۀ فمارن[۹] در ساحل شرقی قرار دارد و در نزدیکی ساحل غربی، جزایری همچون فور[۱۰] و هلیگولاند واقع شده‌اند. آبراه کیل[۱۱]، که از این ناحیه می‌گذرد، بالتیک را به دهانۀ[۱۲] الب[۱۳] متصل می‌کند. رود آیدر[۱۴] اشلسویگ را، در شمال، از هولشتاین[۱۵]، در جنوب، جدا کرده است. شهرهای آن عبارت‌اند از لوبک[۱۶]، فلنسبورگ[۱۷]، اشلسویگ[۱۸]، نویمونستر[۱۹]، و رندسبورگ[۲۰]. هولشتاین دوک‌نشین مستقل بود و اشلسویگ در قرن ۱۰م به آلمان منضم شد. این سرزمین در ۱۰۳۲م به پادشاه دانمارک واگذار شد. هولشتاین نیز تحت سلطۀ دانمارک درآمد و برخلاف اشلسویگ بخشی از امپراتوری مقدس روم[۲۱] را تشکیل داد و دو دوک‌نشین آن تا قرن ۱۹ به دانمارک تعلق داشتند. مردم اشلسویگ ـ هولشتاین در ۱۸۴۸ قیام کردند و از حمایت سربازان کنفدراسیون آلمان[۲۲] برای کسب استقلال برخوردار شدند. در ۲۳ آوریل دانمارکی‌ها مغلوب شدند، اما بریتانیا و روسیه با گسترش نفوذ آلمان به مخالفت برخاستند و پیمان مالمو[۲۳] را بر آلمانی‌ها تحمیل کردند. در ۱۸۴۹ اشلسویگ ـ هولشتاین جنگ را از سر گرفت و ارتش آن، به فرماندهی ژنرال بارین[۲۴] پروسی، دانمارکی‌ها را در کولدینگ[۲۵] شکست داد. بر طبق موافقت‌نامۀ ترک مخاصمۀ برلین، اشلسویگ از هولشتاین جدا شد. پس از چند سال مخاصمه، سرانجام دانمارک در ۳۰ اکتبر ۱۸۶۴ از دعاوی خود بر اشلسویگ ـ هولشتاین صرف‌نظر کرد و این سرزمین به امپراتور اتریش و پادشاه پروس واگذار شد. اما دو سال بعد، پس از بروز جنگ بین اتریش و پروس[۲۶]، این ناحیه بخشی از پروس شد. پس از جنگ جهانی اول، در ۱۹۱۸، در دو منطقه از اشلسویگ ـ هولشتاین همه‌پرسی صورت گرفت و درنتیجۀ آن، خط مرزی برحسب ملیت تعیین شد. آن بخش از شمال اشلسویگ، با حدود ۳,۹۳۷ کیلومتر مربع مساحت، که به دانمارک واگذار شد به استان‌های ژوتلند جنوبی[۲۷] تغییر نام یافت. پس از پایان جنگ جهانی دوم، مقام‌های اشغالگر بریتانیایی در این ناحیه و دولت دانمارک با مسئلۀ هجوم آوارگان آلمانی از مناطق اشغالی لهستان در پروس شرقی[۲۸] و پومرانی[۲۹] روبه‌رو شدند.
- ↑ land
- ↑ Baltic Sea
- ↑ Mecklenburg-West Pomerania
- ↑ Lower Saxony
- ↑ North Sea
- ↑ Heligoland Bight
- ↑ Kiel
- ↑ (inlet (forde
- ↑ Fehmarn
- ↑ Föhr
- ↑ Kiel Canal
- ↑ estuary
- ↑ Elbe
- ↑ River Eider
- ↑ Holstein
- ↑ Lübeck
- ↑ Flensburg
- ↑ Schleswig
- ↑ Neumünster
- ↑ Rendsburg
- ↑ Holy Roman Empire
- ↑ German Confederation
- ↑ Treaty of Malmo
- ↑ Barin
- ↑ Kolding
- ↑ Prussia
- ↑ South Jutland
- ↑ East Prussia
- ↑ Pomerania