دومنیکینو: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
|پست تخصصی = | |پست تخصصی = | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}}دومِنیکینو ( | }}دومِنیکینو (۱۵۸۱ـ۱۶۴۱م)(Domenichino)<br /> [[پرونده:DomenichinounicornPalFarnese.jpg|بندانگشتی|دوشيزه و تک‌شاخ، اثر دومِنيکينو]] | ||
(نام اصلی: دومنیکو زامپیئری<ref>Domenico Zampieri | (نام اصلی: دومنیکو زامپیئری<ref>Domenico Zampieri | ||
</ref>). نقاش و معمار ایتالیایی در شیوۀ [[باروک]]<ref>baroque </ref>. در [[بولونیا، شهر|بولونیا]]، [[ناپل]] و رم هنرآفرینی کرد. نخست دستیار [[کاراتچی، خانواده|خانوادۀ نقاشان کاراتچی]]<ref>Carracci </ref> بود، و سپس شیوۀ باروک آغازین را در اجرای دیوارنگاره<ref>fresco </ref>های جایگاه هم‌سرایان کلیسای سان آندرِ‌آ دلّا واله<ref>S Andrea della Valle </ref>، رم ( | </ref>). نقاش و معمار ایتالیایی در شیوۀ [[باروک]]<ref>baroque </ref>. در [[بولونیا، شهر|بولونیا]]، [[ناپل]] و [[رم، شهر|رم]] هنرآفرینی کرد. نخست دستیار [[کاراتچی، خانواده|خانوادۀ نقاشان کاراتچی]]<ref>Carracci </ref> بود، و سپس شیوۀ باروک آغازین را در اجرای دیوارنگاره<ref>fresco </ref>های جایگاه هم‌سرایان کلیسای سان آندرِ‌آ دلّا واله<ref>S Andrea della Valle </ref>، رم (۱۶۲۴ـ۱۶۲۸م) پی گرفت. از پیش‌گامان منظره‌پردازی دوران باروک شناخته شده است. منظره‌پردازی‌های دومنیکینو در تکوین این گونۀ هنری نقشی بسزا داشت، و در تحول نقاشی [[کلود لورن]]<ref>Claude Lorrain </ref> تأثیر مستقیم گذاشت. [[کانستبل، جان (۱۷۷۶ـ۱۸۳۷)|جان کانستبل]]<ref>John Constable </ref>، نقاشی او را با نام ''منظره با بنایی قلعه‌مانند''<ref>''Landscape with a Fortified Building'' </ref> (مجموعۀ خصوصی) بسیار ممتاز می‌دانست. دومنیکینو در ۱۶۰۲م به رم رفت، و در تزیین نگارخانۀ فارنزه<ref>Farnese Gallery </ref> با آنیباله کاراتچی<ref>Annibale Carracci </ref> همکاری کرد، و دیوارنگارههای ''مرگ آدونیس''<ref>''The Death of Adonis'' </ref>، و ''دوشیزه و تک‌شاخ''<ref>''Maiden with the Unicorn ''</ref>، در بالای درگاه ورودی، را به‌اجرا درآورد. همچنین دیوارنگاره‌هایی برای کاردینال سیپیون بورگزه<ref>''Scipione Borghese''</ref> (۱۵۷۶ـ۱۶۳۳م) و کاردینال پیترو آلدوبراندینی<ref> Pietro Aldobrandini </ref> (۱۵۷۱ـ۱۶۲۱م) نقاشی کرد. دومنیکینو شاگرد برگزیدۀ آنیباله کاراتچی بود، که شیوۀ کارش را مبتنی بر شیوۀ استاد، و هنر رافائل<ref>Raphael </ref> بنیاد نهاد و در دهۀ ۱۶۱۰م نقاش سرآمد رم شد و سفارش‌های بسیاری دریافت کرد. در میان ممتازترین دیوارنگاره‌هایش که به‌سبب [[کلاسی سیسم|کلاسی‌سیسمِ]]<ref>classicism </ref> فاخر و پرتوانشان توجه‌برانگیزند؛ تصویر صحنه‌هایی از زندگی قدیسه سیسیلیا<ref>St Cecilia </ref> در کلیسای سان لوئیجی دِ فرانچزی<ref>San Luigi de’ Francesi </ref>، رم (۱۶۱۱ـ۱۶۱۴م)، و تصاویر صومعۀ گروتّافرّاتا<ref>Grottaferrate </ref> درخور ذکرند. از آثار رنگ‌روغنی او نیز در دوران زندگی‌اش بسیار تمجید شد. [[پوسن، نیکلا (۱۵۹۴ـ۱۶۶۵)|نیکُلا پوسَن]]<ref>Nicolas Poussin </ref> اظهار کرد که تابلوی او با نام ''آخرین عشاء ربانی قدیس جروم''<ref>''Last Communion of St Jerome''</ref>(۱۶۱۴م) پس از تابلوی ''تجلّی مسیح''<ref> ''Transfiguration'' </ref> اثر رافائل، بهترین نقاشی دینی رم است. دومنیکینو پس از هنرآفرینی در رم و بولونیا، در ۱۶۳۰ به ناپل رفت تا نمازخانۀ دل تزورو<ref>Cappella del Tesoro</ref> در کلیسای جامع را تزیین کند؛ اما گروه‌های هنری بدخواه و کینه‌توز ناپل با تبانی او را آزار دادند و از شهر بیرون راندند. با این حال دومنیکینو پس از چندی به ناپل بازگشت و همان‌جا درگذشت (احتمال می‌رود او را مسموم کرده باشند). | ||
| | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۸ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۱۹
| دومنیکینو Domenichino | |
|---|---|
| زادروز |
۱۵۸۱م |
| درگذشت | ۱۶۴۱م |
| ملیت | ایتالیایی |
| شغل و تخصص اصلی | نقاش |
| شغل و تخصص های دیگر | معمار |
| سبک | کلاسیسیسم |
| آثار | آخرین عشاء ربانی قدیس جروم (۱۶۱۴)؛ صحنه هایی از زندگی قدیسه سیسیلیا در کلیسای سان لوییجی د فرانچزی، رم (۱۶۱۱ـ۱۶۱۴) و تصاویر صومعه گروتافراتا |
| گروه مقاله | معماری |
دومِنیکینو (۱۵۸۱ـ۱۶۴۱م)(Domenichino)
(نام اصلی: دومنیکو زامپیئری[۱]). نقاش و معمار ایتالیایی در شیوۀ باروک[۲]. در بولونیا، ناپل و رم هنرآفرینی کرد. نخست دستیار خانوادۀ نقاشان کاراتچی[۳] بود، و سپس شیوۀ باروک آغازین را در اجرای دیوارنگاره[۴]های جایگاه هم‌سرایان کلیسای سان آندرِ‌آ دلّا واله[۵]، رم (۱۶۲۴ـ۱۶۲۸م) پی گرفت. از پیش‌گامان منظره‌پردازی دوران باروک شناخته شده است. منظره‌پردازی‌های دومنیکینو در تکوین این گونۀ هنری نقشی بسزا داشت، و در تحول نقاشی کلود لورن[۶] تأثیر مستقیم گذاشت. جان کانستبل[۷]، نقاشی او را با نام منظره با بنایی قلعه‌مانند[۸] (مجموعۀ خصوصی) بسیار ممتاز می‌دانست. دومنیکینو در ۱۶۰۲م به رم رفت، و در تزیین نگارخانۀ فارنزه[۹] با آنیباله کاراتچی[۱۰] همکاری کرد، و دیوارنگارههای مرگ آدونیس[۱۱]، و دوشیزه و تک‌شاخ[۱۲]، در بالای درگاه ورودی، را به‌اجرا درآورد. همچنین دیوارنگاره‌هایی برای کاردینال سیپیون بورگزه[۱۳] (۱۵۷۶ـ۱۶۳۳م) و کاردینال پیترو آلدوبراندینی[۱۴] (۱۵۷۱ـ۱۶۲۱م) نقاشی کرد. دومنیکینو شاگرد برگزیدۀ آنیباله کاراتچی بود، که شیوۀ کارش را مبتنی بر شیوۀ استاد، و هنر رافائل[۱۵] بنیاد نهاد و در دهۀ ۱۶۱۰م نقاش سرآمد رم شد و سفارش‌های بسیاری دریافت کرد. در میان ممتازترین دیوارنگاره‌هایش که به‌سبب کلاسی‌سیسمِ[۱۶] فاخر و پرتوانشان توجه‌برانگیزند؛ تصویر صحنه‌هایی از زندگی قدیسه سیسیلیا[۱۷] در کلیسای سان لوئیجی دِ فرانچزی[۱۸]، رم (۱۶۱۱ـ۱۶۱۴م)، و تصاویر صومعۀ گروتّافرّاتا[۱۹] درخور ذکرند. از آثار رنگ‌روغنی او نیز در دوران زندگی‌اش بسیار تمجید شد. نیکُلا پوسَن[۲۰] اظهار کرد که تابلوی او با نام آخرین عشاء ربانی قدیس جروم[۲۱](۱۶۱۴م) پس از تابلوی تجلّی مسیح[۲۲] اثر رافائل، بهترین نقاشی دینی رم است. دومنیکینو پس از هنرآفرینی در رم و بولونیا، در ۱۶۳۰ به ناپل رفت تا نمازخانۀ دل تزورو[۲۳] در کلیسای جامع را تزیین کند؛ اما گروه‌های هنری بدخواه و کینه‌توز ناپل با تبانی او را آزار دادند و از شهر بیرون راندند. با این حال دومنیکینو پس از چندی به ناپل بازگشت و همان‌جا درگذشت (احتمال می‌رود او را مسموم کرده باشند).
- ↑ Domenico Zampieri
- ↑ baroque
- ↑ Carracci
- ↑ fresco
- ↑ S Andrea della Valle
- ↑ Claude Lorrain
- ↑ John Constable
- ↑ Landscape with a Fortified Building
- ↑ Farnese Gallery
- ↑ Annibale Carracci
- ↑ The Death of Adonis
- ↑ Maiden with the Unicorn
- ↑ Scipione Borghese
- ↑ Pietro Aldobrandini
- ↑ Raphael
- ↑ classicism
- ↑ St Cecilia
- ↑ San Luigi de’ Francesi
- ↑ Grottaferrate
- ↑ Nicolas Poussin
- ↑ Last Communion of St Jerome
- ↑ Transfiguration
- ↑ Cappella del Tesoro